𝐓𝐇𝐄 𝐓𝐑𝐔𝐓𝐇 𝐔𝐍𝐓𝐎𝐋𝐃 ∥ namjoon ✔

𝐍𝐨.𝟓

18/12/2015

Προς Namjoon,

Ήταν μέσα Δεκεμβριου. Έκανε αρκετό κρύο, θα έλεγε κάνεις πως ο χειμώνας είχε μπει για τα καλά.

Είχα κάτσει στην άκρη της ταράτσας του σχολείου , με τα ποδιά μου να κρέμονται, και χάζευα την θεά.

'Όλα φαίνονται τόσο μικρά από εδώ πάνω' σκέφτηκα και γέλασα, ενώ το βλέμμα μου ακολουθούσε τους γλάρους που πέταγαν γύρω από τα καραβιά, που πέρναγαν εκείνη την σπίτι από το λιμάνι.

Πήρα μια βαθιά ανάσα, προτού, σηκωθώ, πάρω την τσάντα μου και αρχίσω να κατεβαίνω τα σκαλιά.

Μολις έφτασα στο ισόγειο, έβαλα την κουκούλα του και άρχισα να περπατάω με τα χεριά στις τσέπες.

Ξαφνικά ένιωσα μια ψίχαλα, το οποίο με έκανε να τρέξω πιο γρηγορά.

Καθώς έτρεχα, πέρασα από το πλέον αγαπημένο μου μέρος. Τον μοναχικό και ήσυχο κήπο.

Έκανα μια στάση, για να χαζέψω τα φυτά του.

Ώσπου σε είδα.

Σε είδα να κρύβεσαι σε αυτό το κήπο.

Το χέρι σου έκανε να κόψει ένα μπλε τριαντάφυλλο.

Μολις σε είδα ήθελα να ουρλιάξω. Οι πεταλούδες ήταν έτοιμες να σκίσουν το στομάχι μου.

Ήταν η ευκαιρία μου να σου μιλήσω. Αλλά δεν μπόρεσα να το κάνω. Δείλιασα για άλλη μια φορά.

Κρύφτηκα πίσω από έναν θάμνο και σε παρατηρούσα από ένα κενό που είχε.

Φαινόσουν προβληματισμένος.

Μακαρι να ηξερα τι ειχες, αλλα ειμαι ένα τιποτα.