𝐓𝐇𝐄 𝐓𝐑𝐔𝐓𝐇 𝐔𝐍𝐓𝐎𝐋𝐃 ∥ namjoon ✔

𝐍𝐨.𝟐𝟐

24/3/201

Αγαπημένε Namjoon,

Σε είδα σήμερα στο κήπο μας, είχες κλειστά τα ματιά, και είχες τα ακουστικά σου, στα αυτιά.

Ήσουν τόσο όμορφος, τόσο αιθέριος.

Ήταν μια από αυτές τις μέρες που ήθελα να εξαφανιστώ, η πίεση από παντού ήταν αφόρητη, ένιωθα πως θα σκάσω, οπότε είπα να χαζέψω τα λουλούδια του κήπου μας. Να με κάνουν να ξεχαστώ.

Και δια μαγείας ήσουν εκεί.

Θα σου πω την αλήθεια, θεώρησα πως θα σε ξεπέρναγα. Αλλά έκανα λάθος.

Κάθε φορά είναι σαν την πρώτη φορά. Και ας έχουμε περάσει 4.5 χρονιά από τότε.

Έβαλα την χαμογελαστή μάσκα μου και βημάτισα για να σε δω.

Ήσουν τόσο αφοσιωμένος στην μουσική σου που δεν με παρατήρησες καν.

Σκέφτηκα να σε σκουντήσω αλλά... δεν μπόρεσα. Θα ήμουν ένας περίεργος.

Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να βρω ένα όμορφο λουλούδι που μοιάζει με εσένα

Για να είμαι ειλικρινής, χάζευα τα λουλούδια, τα έψαχνα, τόσο όμορφα και διαφορετικά το ένα από το άλλο. Αλλά αμέσως μόλις πλησίασα άρχισα να δακρύζω και να φταρνίζομαι.

'Καταραμένη αλλεργία, ποιος λογικός άνθρωπος είναι αλλεργικός στην γύρη;' σκέφτηκα ντροπιασμένος από μέσα μου.

Γύρισα αμέσως και κοίταξα να δω αν με κατάλαβες, αλλά ευτυχώς δεν με άκουσες.

Έκοψα βιαστικά ένα μπλε τριαντάφυλλο ,έγδαρα το χέρι μου, στην προσπάθεια μου να το κόψω με τα χεριά.

Το άφησα διπλά σου στο παγκάκι, ενώ αμέσως μέτα έφυγα τρέχοντας, προτού αρχίσω να φτερνίζομαι ασταμάτητα.