𝐓𝐇𝐄 𝐓𝐑𝐔𝐓𝐇 𝐔𝐍𝐓𝐎𝐋𝐃 ∥ namjoon ✔

𝐍𝐨.𝟐𝟑

14/4/2017

Αγαπημένε μου Namjoon,

Το Σάββατο ήταν η χοροεσπερίδα του σχολείου. Λογικά θα το θυμάσαι. Εννοώ έχεις φωτογραφίες από εκείνη την νύχτα, δεν είναι δυνατόν να την ξεχάσεις.

Θεωρώ πως ούτε εγω θα μπορέσω να την ξεχάσω ποτέ.

Το σχολείο τελειώνει πολύ σύντομα και δεν εχω ιδέα τι θέλω να κάνω με την ζωή μου.

Κάθομαι και διαβάζω χωρίς να εχω κάποιο στόχο.

Ας κόψω την μουρμουρά. Υποθέτω δεν σε νοιάζει να μάθεις το μέλλον μου. Όχι ότι θα εχω μέλλον αλλά έτσι για να λεμέ.

Το φετινό θέμα της χοροεσπερίδας, όπως θα είχες καταλάβει, ήταν ο νυχτερινός ουρανός, ο χώρος ήταν στολισμένος με αστέρια, αστερισμούς, πλανήτες, σε αποχρώσεις του μαύρου και του μπλε.

Ενθουσιάστηκα μόλις είδα τον στολισμό. Αλλά ενθουσιάστηκα ακόμα περισσότερο όταν σε είδα να στέκεσαι σε μια γωνιά, πίνοντας 'πορτοκαλάδα', με τα γυαλιά μυωπίας σου, το κατάλευκο κουστούμι σου, τα καστανά φτιαγμένα μαλλιά σου, και αυτά τα λακκάκια.

Ομολογώ πως ένιωσα την καρδιά μου να χάνεις 2 χτύπους μόνο και μόνο στην εικόνα. Τώρα θα μου πεις πως αυτό δεν βγάζει νόημα, και συμφωνώ, δεν βγάζει, αλλά έτσι νιώθω.

Αμέσως ένιωσα τον Jimin και τον Jin να με σπρώχνουν προς το μέρος σου. Έσφιξα στο χέρι μου το μπλε τριαντάφυλλο που είχα κόψει προηγουμένως από τον κήπο μας, και έκανα το πρώτο βήμα για να σε πλησιάσω.

Ήταν η στιγμή που περίμενα. Η στιγμή που θα σου έλεγα τι νιώθω. Όσο πλησίαζα τόσο πιο πολύ έτρεμα. Έτρεμα από ενθουσιασμό, από τρόπο. Δεν ξέρω.

Ποτέ δεν θα μάθουμε.

Σε είδα να αφήνεις το ποτήρι σου και να περπατάς στην ιδιά κατεύθυνση με εμένα.

Πλέον η καρδιά μου δεν λειτουργούσε. Περπάταγες προς το μέρος μου.

Σκέφτηκα: 'Τελικά είχα δίκιο, δεν είμαι φαντασιόπληκτος.'

Και τότε ήταν που με προσπέρασες και πήγες να μιλήσεις στον Jin.

Αν άκουσες κάτι να σπάει ήταν η καρδιά μου. Αν είχα το θάρρος να σταθώ μπροστά σου...

Αν...