𝐓𝐇𝐄 𝐓𝐑𝐔𝐓𝐇 𝐔𝐍𝐓𝐎𝐋𝐃 ∥ namjoon ✔

𝙽𝚘.5

19/05/2019

Προς Jeongguk,

Είναι το δεύτερο γράμμα, που σου γραφώ σήμερα, πρέπει να παραδεχτώ πως είναι πολύ χαλαρωτικό να ξεσπάς μέσω γραμμάτων.

Αν και νιώθω πως έχω γίνει κουραστικός και δραματικός. Υπόσχομαι πως είναι το τελευταίο γράμμα που θα παραπονεθώ... Αλλά να, συχνά με μισώ πολύ

Ναι είναι μια από εκείνες τις στιγμές. Αλλά οπού υπάρχει μέρα υπάρχει και νύχτα, έχουμε διαφορετικές μέρες και νύχτες.

Καθώς προσπάθησα να θυμηθώ το περιστατικό με την μητέρα μου, θυμήθηκα ξανά τον πατερά μου.

Θυμήθηκα ποσό αδύναμος ήταν, στο κρεβάτι του νοσοκομείου, αλλά ποτέ δεν έχασε ελπίδα. Πάντα έλεγε πως θα νίκαγε εκείνος... αλλά δεν έγινε. Αν έχουν περάσει σχεδόν 6 χρονιά από την κηδεία του, το θυμάμαι σαν χθες.

Όταν ήμουν μικρός ήταν το είδωλο μου, ο ήρωας μου, και ακόμα είναι. Αλλά τώρα είναι ένας ήρωας με φτερά.

Θυμάμαι πως ο πατέρας μου πάντα με πήγαινε σε ένα κηπάκι με ποίκιλλα λουλούδια και θεά την θάλασσα. Ναι αναφέρομαι στον κήπος μας, όπως τον αποκαλείς εσύ.

Τα δυο πρώτα χρονιά ήταν τα πιο δύσκολα, ένιωθα υπεύθυνος, ένιωθα άχρηστος που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι. Αλλά κυρίως μετανιώνω ακόμα και σήμερα τα πράγματα που δεν είπα ποτέ. Ποτέ δεν είπα ποσό περήφανος ήμουν για εκείνον, για το ότι μου έδινε δύναμη.

Όσο ήταν στο νοσοκομείο είχα αποστασιοποιηθεί, δεν μπορούσα να τον βλέπω, και το μετανιώνω πίκρα.

(Σε αυτό το σημείο θέλω να απολογηθώ για τα δάκρυα που ίσως υπάρχουν)

Για να μην τα πολυλογώ, έφτασα σε ένα σημείο να νιώθω ένα αίσθημα ασφυξίας στο σπίτι, όπως και στο ιατρείο της ψυχολόγου.

Τα αισθήματα μου ήταν εκτός ελέγχου.

Όταν με μισώ πολύ πάω στο κήπο. Απλά στέκομαι στο σκοτάδι που έχω συνηθίσει να νιώθω μέσα μου τα τελευταία χρονιά.

Κάπως έτσι είχε συμβεί και η πρώτη μας συνάντηση στο κήπο. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα εκεί, μετά από 2 χρονιά, πιο πριν δεν μπορούσα να το πλησιάσω αυτό τον κήπο.

Φοβόμουν. Αλλά και πάλι μου είναι πιο εύκολο να εναρμονιστώ εδώ , σε αυτόν εδώ τον κήπο, μου δίνει ένα τελείως διαφορετικό κόσμο.

Πρέπει να παραδεχτώ πως ακόμα και τώρα αυτός ο κήπος είναι πανέμορφος, θέλω τα παιδιά μου να αγαπήσουν, να ερωτευτούν αυτόν τον κήπο, όπως έκανα και εγώ.

Θα ακουστεί περίεργο αλλά δεν ξέρω τι άλλο να πω, τι να πρωτοπώ. Δεν θέλω να σε μπερδέψω, θέλω να απλά να σου πω την δικιά μου εκδοχή, αλλά υπάρχει τόση πολλή φλυαρία μέσα μου.

Οπότε θα βασιστώ στα γράμματα σου...

Με εκτίμηση, 
Kim Namjoon

(έχει λίγα daddy issues μου φαίνεται....ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ

Τα υπολοιπα θα ειναι πιο.... ανθρωπινα, γιατι κουραστηκα να κλαιω)