𝐓𝐇𝐄 𝐓𝐑𝐔𝐓𝐇 𝐔𝐍𝐓𝐎𝐋𝐃 ∥ namjoon ✔

𝐍𝐨.𝟖

30/1/2016

Προς Namjoon,

Σε παρακαλώ, μην μου χαμογελάς.

Δεν μου αξίζει.

Έχεις ένα υπέροχο χαμόγελο και απλά δεν μπορώ να αναπνεύσω. Νιώθω σαν να είμαι έτοιμος να πάθω έμφραγμα.

Τώρα κάθε φορά που κλείνω τα ματιά μου σκέφτομαι εσένα να μου χαμογελάς.

Λογικό είναι να μην το θυμάμαι. Ούτε εγω θα το θυμόμουν στην θέση σου.

Ποιος λογικός άνθρωπος θα θυμόταν πως χαμογέλασε σε κάποιον άγνωστο;

Επέτρεψε με να σου θυμίσω.

Είχαμε γυμναστική, όπως πάντα τα αγόρια θα έπαιζαν μπάσκετ και τα κορίτσια...

Τα κορίτσια θα έκαναν τα γλυκά ματάκια στον καθηγητή για να μην τις κόψει ή θα χάζευαν τα ιδρωμένα αγόρια να αλλάζουν.

Έτυχε και αποφάσιζα και εγω να παίξω. Έτυχε να είμαστε στην ιδιά ομάδα. Έτυχε να βάλω καλάθι και έτυχε να μου χαμογελάσεις, και να πεις 'Καλη δουλειά.'

Εγω όμως δεν πρόκειται να το ξεχάσω.

Πρόκειται για μια μικρή νοητή νίκη.

Μου αρέσει να σε βλέπω να χαμογελάς, σημαίνει πως είσαι καλά. Και αυτό για εμένα αρκεί.

Πέρασαν 3 μέρες από την μέρα που μου χαμογέλασες για πρώτη φορά. Ήθελα αμέσως να σου γράψω για να μην το ξεχάσω, αλλά τα λογία απλά δεν έβγαιναν.

Το μόνο που κατάφερνα ήταν να ζωγραφίζω καρδούλες, με τα ονόματα μας μέσα.

Για άλλη μια φορά σε παρακαλώ μην cringeάρεις. Δεν το έκανα επίτηδες.

Ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να σχεδιάσει το χέρι μου.

Εκείνη την νύχτα, αν και δεν σε νοιάζει, δεν μπόρεσα να κοιμηθώ.

Είχα πάρει αγκαλιά το μαξιλάρι μου και τσίριζα.

Ώσπου κάποια στιγμή άκουσα την μητέρα μου να έρχεται στο δωματιο μου, και να μου πετάει την παντόφλα.

'Βγάλε το σκασμό βραδιάτικα.'

Δεν με πέτυχε, όπως επίσης δεν με έκανε να βγάλω τον σκιασμό, ήμουν πολύ ενθουσιασμένος.