Give Love

7

(For Unicode)

Jinအထုတ်အပိုးအချို့ကိုဆွဲရင်း ပါးစပ်ကလည်းဘေးမှ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား စကားတွတ်ခိုေးနလေသည်...

အဖေနှင့်အမေကလည်း ဒီသားလေးတစ်ယောက်ရှိပါတယ် နောက်ဆုံးနှစ်ရောက်တော့မှ ကျောင်းတွင်းအဆောင် နေခိုင်းရတယ်လို့...

အကြောင်းအရင်းကတော့သူ့အပြစ်လည်းပါသည်..နေ့တိုင်းအပျော်အပါးဘက်စိတ်ရောက်နေကာ စည်းကမ်းမရှိတော့သောကြောင့်ဖြစ်သည်..

ဒါပေမဲ့လည်း ကျောင်းတွင်းအဆောင် ကြီးကတော့လွန်တာပေါ့.....
အချိန်နဲ့အချိန်တင်းကြပ်ထားတာတွေကို သူသဘောကျတာမဟုတ်လှ...

"မျက်နှာကြီးမှုန်မနေစမ်းပါနဲ့ကွာ..
အဲ့လောက်လည်း အဆောင်မှူးက စည်းကမ်းမကြီးပါဘူး..ငါတို့နဲ့ရွယ်တူပါ"

"အဆောင်မှုးများဂရုစိုက်မနေဘူး"

ညနေခင်းဆိုတော့ကျောင်းကြီးက တိတ်ဆိတ်နေကာ ပုဇွန်ဆီရောင်ကောင်းကင်နှင့် ပနံသင့်နေလှ၏...
တခြား အဆောင်နေကျောင်းသားတစ်ချို့ကို ဟိုတစ်စုဒီတစ်စုတွေ့ရတာကလွဲလို့ အကုန်အေးအေးဆေးဆေးရှိလှသည်...

"ရောက်ပြီ..ဒီအခန်းပဲ"

လမ်းကွေ့လေးအဆုံးနားက အခန်းရှေ့ကိုရောက်တော့ လက်ညှိုးထိုးပြကာ ညွှန်ပြလိုက်၏..
အခန်းကသေ သပ်သန့်ရှင်းကာ ရိုးရိုးဘာအပြင်အဆင်မှမရှိချေ...

ကုတင်နှစ်လုံးကို နံရံတစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာကပ်ထားတာမို့ သူဘေးကသူငယ်ချင်းကိုကြည့်လိုက်ပြီး...

"အခန်းဖော်ရှိသေးတယ်လား..?"

"အေး...မပြောင်းလာသေးဘူးသူက
ဘာလို့လဲတော့ မသိဘူး."

"ဒါဆို လောလောဆယ်ငါတစ်ယောက်ထဲပေါ့"

Jinရွှင်ပျစွာပြောလိုက်ပြီး အခန်းထဲဝင်သွားလိုက်သည်....
ဒီအခန်းလေးကစတင်လာမည်ဖြစ်သော ရင်ခုန်သံပေါင်းများစွာကိုတော့ သူထိုအချိန်ကမရိပ်မိခဲ့ပါချေ....
.
.
.............

"သား..မုန့်ဖိုးလိုရင်အချိန်မရွေးဖုန်းဆက်"

သံယောဇဉ်မပြတ်နိုင်စွာမှာတမ်းခြွေနေသော အမေ့ပါးကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်ရင်း Namjoonခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်...