For Zawgyi
Seok Jinဘ၀မွာ သူတရိႈက္မက္မက္
ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ ေကာ္ဖီ ေတြကို မုန္းတီးသြားမည္ဟု ဘယ္တုန္းကမွမထင္ခဲ့...။
မွတ္ညဏ္ေတြကို အတင္းတူးဆြေတာ့
ထြက္ေပၚလာသၫ့္ အပိုင္းအစေဝေဝဝါးဝါးေလးမ်ားထဲတြင္ Namjoonကို နာက်င္ဖြယ္ျမင္ေယာင္လာသည္။
ေအးစက္စက္ရာသီဥတုမွာ သူ႔အတြက္ ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္အသံုးေတာ္ခံရန္ အသင့္ရိွေနတတ္သၫ့္ ငတံုးေလးတစ္ေယာက္။
ဆံပင္အုပ္အုပ္ႏွင့္မ်က္မွန္ထူထူေၾကာင့္ ထိုမ်က္၀န္းေတြမွ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အေရာင္ေတြကိုေတာ့ သူလံုး၀မေတြ ့ျမင္မသိရိွခဲ့ရပါ။
သူေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးျဖတ္သန္းလာခဲ့ေသာႏွစ္ေတြတြင္ ခ်စ္ရသူက သူ႔ေၾကာင့္ငရဲက်သလိုခံစားေနရတာကိုလဲ မသိခဲ့...။
ဆိုးလိုက္တာ...
မင္းငါ့ကိုတစ္စက္ေလးမွစိတ္မနာခဲ့ဘူးတဲ့လား
အခုေတာ့ ၀ဋ္ ေတြကလွလွပပကိုလည္ပတ္ေနေတာ့တာပါပဲ။
Namjoonအိမ္ကေနထြက္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားရင္း
မေတာ္တဆမႈျဖစ္သြားတယ္တဲ့..။
Namjoon၏သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူသူ့ထံလာ ေျပာတုန္းက ကမ႓ာႀကီးတစ္ခုလံုး ေဇာက္ထိုးျဖစ္ကုန္သည္။
ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းသိရတာမဟုတ္ပဲ ႏွစ္ပါတ္ေလာက္ေနာက္က်ၿပီးမွ သိရတာျဖစ္၍ အရာရာဟာကေမာက္ကမ။
ရိွသမ်ွနည္းလမ္းေပါင္းစံုကိုသံုးကာ ဂ်ပန္ကိုခ်က္ခ်င္းလိုက္သြားေသာ္လည္း Namjoonကမင္းကိုမေတြ ့ခ်င္ဘူးဟူေသာစကားကို မယံုၾကည္ႏိုင္စြာလက္ခံလိုက္ရသည္။
'ကြၽန္ေတာ္တို႔လမ္းခြဲၾကရေအာင္'ဟူေသာ ထိုစကားအား ဖုန္းထဲမွအၾကင္သူလွမ္းေျပာစဉ္ သူ႔မွာလဲ အၿပိဳၿပိဳအလဲလဲ..။
ဖုန္းေလးကိုင္ေပးေနတာေၾကာင့္ Seok Jinအသက္ရႉေခ်ာင္ေနရတာျဖစ္သည္။
မဟုတ္ရင္..သူရူးသြားလိမ့္မည္ထင္သည္။
"Namjoonငါမနက္ျဖန္ ကိုရီးယားကိုျပန္ရေတာ့မယ္..ခနေလာက္ေတြ ့ခ်င္လို႔ ရမလား..
အခုငါ မင္းတို႔အိမ္ေရ႔ွမွာ"
တစ္ဖက္ကသက္ျပင္းခ်သံေလးေလးကိုသူၾကားရသည္။
"ကြၽန္ေတာ္မေတြ ့ခ်င္တာမို႔..ျပန္လိုက္ပါ"
YOU ARE READING
Give Love
Fanfictionသူအမြဲလျစ်လျူရှုနေပေမဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ အချစ်တွေပေးနေဆဲ.... အချစ်လေးနည်းနည်းလောက် ပေးပါလား အစ်ကို
