For Zawgyi
ပိတ္ရက္ရွည္ေတြသည္သစ္ရြက္ေႂကြႏွင့္အတူ လ်ွင္ျမန္စြာ သို႔မဟုတ္ ပ်င္းရိဖြယ္ေကာင္းစြာ ကုန္ဆံုးလာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
Seok Jinအ၀တ္မ်ားကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာေခါက္ထၫ့္ရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္အေတြးထဲ၀င္လာေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူခနခနၿပံဳးမိသည္။
သူ႔ဘ၀ထဲသို႔၀င္ခြင့္ရရန္ ျပင္းျပင္းျပျပၾကိဳးစားေနေသာNamjoon၏ အျပဳအမူမ်ားက သူ႔စိတ္ကိုတစ္ရစ္ၿပီးတစ္ရစ္ ရုန္းမရေအာင္ခ်ည္ေနွာင္ ၿပီးဆိုတာကို သူသာသိသည္။
"သားေရ ေအာက္မွာ Namjoonေရာက္ေနၿပီ"
အခန္းတံခါးကို ခပ္ဖြဖြေခါက္ကာအေမအသိေပးေတာ့ သူေယာင္ယမ္းစြာထရပ္မိသြားသည္။
အထုပ္ေတြယူကာ ေအာက္ဆင္းေတာ့ ဧၫ့္ခန္းတြင္ထိုင္ေနသၫ့္ Namjoonက ထလာမည္ျပင္သည္။
Seok Jinလက္ကာျပလိုက္ကာ တားလိုက္ေတာ့မွ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးျဖင့္ ျပန္ထိုင္သြား၏။
"အေမေရ သားသြားေတာ့မယ္ေနာ္
အခန္းလည္းရွင္းခ်င္ေသးလို႔
အေဖ့ကိုဖုန္းဆက္လိုက္မယ္"
တတြတ္တြတ္ႏွင့္မွာၾကားေနေသာ သူ႔ပံုစံကဘာရယ္ရသည္မသိ Namjoonက ေတာ့ စိုက္ၾကၫ့္ကာၿပံဳးေနသည္ပင္။
"ေဟ့ေကာင္ သြားမယ္ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
ေျခသလံုးကို တစ္ခ်က္ကန္ရင္းမာန္မဲသည္ကိုလဲစိတ္မဆိုးပဲ ရယ္က်ဲက်ဲသာတုန႔္ျပန္လာသည္။ အေမကေတာ့ အားနာဟန္ျဖင့္တစ္ခ်က္မာန္မဲသည္။
"အစ္ကို႔ အိတ္ေတြကေလးလိုက္တာ
ဘာေတြမ်ားထၫ့္လာလို႔လဲ"
သူ႔အိတ္ကိုလက္လႊဲယူကာကားေပၚတင္ရင္းNamjoonက ေမးလာသည္။
Seok Jinၿပံဳးစပ္စပ္ႏွင့္ေလသံကိုတိုးကာ
"အရက္ပုလင္းေတြ တိုးတိုးေနာ္"
"တကယ္ပါပဲဗ်ာ ဆိုးလိုက္တာ"
Namjoonက သူ႔ဆံပင္တို႔ကိုထိုးဖြကာ ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ဆိုလာသည္။
"အႀကီးကိုမေလးမစားနဲ႔"
လက္ကိုအသာယာပုတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး
ကားေပၚကိုသူအျမန္ေျပးတတ္လိုက္သည္။
မဟုတ္ရင္...မဟုတ္ရင္ သူ႔ရင္ခုန္သံေတြကို Namjoonၾကားသြားေတာ့မွာ...။
.
.
.
.
YOU ARE READING
Give Love
Fanfictionသူအမြဲလျစ်လျူရှုနေပေမဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ အချစ်တွေပေးနေဆဲ.... အချစ်လေးနည်းနည်းလောက် ပေးပါလား အစ်ကို
