Feel Me

thirty-four

Marie

Gecenin yarısında deli gibi çalan telefonumun sesine aldırış edemedim. Yeşil ikonu sola kaydırıp cevapladım.

"Mhh,efendim Gigi ? "

"Abla çok sancım var. Ölüyorum galiba."

"Ne?  Nerdesin şuan,Zayn nerede ?"

"Uçakta geliyor ben de hastahaneye gidiyorum. Lütfen orada ol."

"Geliyorum hemen. Sakin kal."

"Çok korkuyorum.."

Yataktan hızlıca kalkıp üzerimdeki geceliği çıkardım ve kahverengi bir elbise giydim.

Gece yolların daha boş olmasının şansıyla Tanrı'ya şükrettim ve gidebildiğim en yüksek hızda gittim.

Danışmandan Gigi'nin girişini ve kaçıncı katta olduğunu öğrendim. Odaya girer girmez solmuş benzi ile kal geldi.

Bu hali beni parçalarken zor zar ismini fısıldayabildim.

"Gigi.."

Gözleri kapalı ve oksijen maskesiyleydi. Paramparça oldum.
Gözlerimden akan yaşları durduramıyordum. Onu korkutmamalıydım...

"Abla..Geldin mi?"

Yanına yaklaştım ve elini tuttum.

"Buradayım. Korkma tamam mı ? Buradayım..."

"Abla seni gerçekten çok seviyorum..Sen hayatımdaki en ama en iyi insansın."

"Gigi doktora gidip ne zaman seni doğuma alacağını soracağım.. Sakın panik yapma. Hemen döneceğim."

Hızlıca Bay Cooper'ın odasına girdim.

"Bana her şeyin yolunda gideceğini söyleyin."

"Söyleyeceklerim beklediğiniz gibi olmayacak Marie. Gigi başından beri zor bir hamilelik geçiriyordu aşırı zayıflığı ve hamilelik sırasında çıkan tansiyonu nedeniyle. Ama bunları halletmiştik. Her şey yoludaydı ama.."

"Daha ne kadar ama diyeceksiniz Bay Cooper. Bunlar çok tuhaf. Her şey yolundaydı."

"Gigi'nin gece araması ve sancılarının bu denli ölümcül bir biçimde fazla olmasının nedenini araştırırken plasenta invazyon anomalisi teşhisini koyduk."

"Hiçbir şey anlamıyorum,bu beni sinirli ve korkar yapıyor.."

"Bebeğin plasentası yapışmış ve bu çok ciddi bir sorun. Erken teşhisi koyamadığımız için bu bizi daha çok zorluyor. Doğumun olumlu bitme olasılığı bu nedenle çok düşük."

"Bebek yaşamayabilir mi yani ?"

"Sadece bebek değil. Gigi'nin hayati riski de çok yüksek.'

"Tanrım,bu bir şaka mı ?"

"Sakin kalmalı ve Gigi'yi olabildiğince sakinleştirmeniz lazım."

Odadan çıkıp gözyaşları içerisinde annemi ve babamı aradım. Daha sonra Zayn'e ulaşmaya çalıştım ama hala telefonu kapalıydı.

》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

Hıçkırımlarımı yutmaya çalışırken boğuluyordum..

"Abla.."

"Yorma kendini. Birazdan doğuma alacaklar seni. Zayn mutlaka yetişecek sakın korkma. Telefonuna mesaj atmış. Uçaktan inmiş şarjı çok azmış. Ben onu aradığımda kapalı olmasının nedeni oymuş."

"Abla beni n'olur affet."

Dudaklarından kopan hıçkırıkla yüreğime bir şey saplandı.

"Gigi,neden böyle diyorsun ? "

"Ben her şeyi biliyordum. Zayn ve seni.. En başından. Ben sadece Zayn'in beni sevmesini istedim. Seni kıskandım. Ona nasıl baktığını gördüm. Ama o beni öptüğünde her şeyi bilmiyormuş gibi yaptım..."

"Gigi sen.."

"Abla kesme n'olur.Ben hamile olduğumu öğrenmeden önce konuşacaktım seninle. Çünkü Zayn her gün tonlarca içki ve sigara bitiriyordu. Ve geceleri rüyalarında sadece ağlıyor senin adını sayıklıyordu. Şimdi onun dediği gibi.
Beni affet Marie,seni çok seviyorum. N'olur affet."

"Gigi şuan değil tamam mı ablacığım,sonra konuşuruz bunları. Şuan hiçbir konu senden,oğlundan daha değerli değil."

"Abla eğer bir şey olursa böyle gidemem. "

"Saçmalama Gigi kes şunu."

"Oğluma iyi bak n'olur. Eğer oğluma bir şey olursa da beni uyandırmayın..Zayn'e geri gön. Ne olursa olsun olsam da olmasam da. Ve beni affet. Seni çok üzdüm abla. Çok.. Beni gerçekten yüreğinle affet."

"Gigi..."

"Her şeye rağmen ondan uzak durdun,durmaya çalıştın. Engel olamadığın zaman yüzüme bile bakamadın. Abla her şey için teşekkür ederim. Sen bu dünyada sahip olduğum olağanüstü tek varlıksın."

"Gigi ben seni nasıl affedemem.. Sana nasıl kızarım. Ben seni çok seviyorum."

"Seni çok seviyorum.."

Kalp atışlarının gittikçe yavaşlaması üzerine düğmeye bastım ve Gigi'ye milyonlarca kez onu sevdiğimi söyledim.