Ertesi gün olana dek hiç kimse gözünü bile kırpmamıştı. Gigi'yi son yolculuğuna uğurlayalı bir saat oldu. Artık o toprağın altındayken biz üstünde hayatımıza devam ediyoruz.
"Ben Zayn'e bakıp geliyorum anne."
Gözlerini bebekten ayırmadan kafasını salladı.
Merdivenleri kaçıncı inişim ve çıkışım bilmiyorum. Bu hastahaneden sağ salim çıktığımızda buraya asla gelmeyeceğim.
Bay ve Bayan Malik'i dinlenmeleri için kızları eve göndermişti. Hepsinin burada durmasının bir anlamı yoktu.
"W,isterseniz yukarı dinlenme odasına çıkın. Ben burada beklerim."
"Seninde dinlenmen lazım Marie. İki gündür uyumuyorsun."
"Ben siz geldikten sonra çıkarım. Olur mu ?"
Hepsi bana sarıldı ve bekleme işini ben devraldım.En son bir partiye gittiğimde yine ondan kaçıyordum. Daniel ile sohbet ederken delici bakışları hala kalbimin hızını tavana çıkartıyor... Beni köşeye çekip öpmesi..Engel olamamıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ah! Zayn lütfen yeter ki uyan asla kaçmayacağım bir daha.. Anıları düşünürken hemşireyi gördüm. Ayağa kalkıp onun yanına gittim.
"Zayn'i görebilir miyiz artık ? Yani yanına girebilir miyiz ? 48 saati geçti.."
"Bay Sheleer'e danışıp geliyorum Marie."
Çok geçmeden geri döndüğünde girebileceğimizi söyledi. Şuan benden başka kimse yoktu. Bencillik yapmak gibi olacaktı belki ama yanıan girmek içib hazırlanmaya çoktan başlamıştım.
Odasının kapısı açılırken yüzündeki yara izleri kalbime bıçak parçaları gibi saplandı.
