Block or not

69

Pov Jacob

Lune is het verhaal aan het vertellen over haar en haar ex, een jongen waarmee ze 5 maand mee samen was, die niets durfde te doen in hun relatie, die achter haar rug loog tegen haar over van alles en nog wat, die altijd dacht dat ze ruzie zocht terwijl dat het laatste was wat ze wou, een jongen waar ze zielsveel van hield en nu zo hard haat omdat hij haar zoveel heeft pijn gedaan, dat ze tranen in haar ogen krijgt als ze ook maar iets van hem ziet of hoort. De jongen waar Brandon nog niets vanaf weet, en ik moet hem het verhaal gaan vertellen omdat het haar niet lukt.

"Het komt er eigenlijk op neer dat hij wel een hele lieve jongen was, maar een slechte invloed maakte hem zwak, en hij veranderde tot iemand die ik niet kende, toen ik hem dat wilde duidelijk maken beweerde hij dat ik ruzie wilde maken en zo zijn we uit elkaar gegaan, omdat ik hem wilde helpen en hij het niet geloofde. Toen stelde ik voor om vrienden te blijven maar dat stond hem niet aan. En nu zou hij terug om mij geven? Yeah no way dat ik daarin trap hoor." Zegt ze om haar verhaal af te maken. Ik steek mijn hand op om haar een high-five te geven maar ze snapt de hint niet. Ze kijkt me vragend aan en dan til ik haar hand omhoog en geef haar een high-five. "Zo ken ik je weer, niks van aantrekken, die jongen is niet goed voor je en dat zeg ik als beste vriend. Ik ga nu naar Brandon om te vertellen wat ik weet en dan kan jij weer met hem praten. Goed?" Zeg ik dan als die vragende blik van haar niet verdwijnt.

Ze glimlacht en zegt:" dankjewel dat je dat wilt doen. Je bent echt een goede best friend, maar ook daarmee heb ik al drama gehad maar dat is een verhaal voor een andere keer, mn stem is uitgeput en mn keel is niet normaal droog." Ik lach terug en zeg:" een beetje logish als je een kwartier aan een stuk zit te praten." Lune schrikt en zegt:" Zijn we al een kwartier verder?! De rest zal waarschijnlijk al wel klaar zijn met koffers pakken, we moeten terug!" Ik sta op en volg haar naar de lobby als ik inderdaad iedereen zie staan. "Oke nu we eindelijk compleet zijn kunnen we de bus in." Zegt Hunter die met zijn koffers al naar de deur wandelt. Ik loop naar Jacob toe maar Millie komt opeens bij mij staan. "Hey " probeert ze vrolijk te lachen. "Hey, gaat het?" Vraag ik terug. "Ja, wil je samen in de bus zitten?" Vraagt ze terug. "Vind je het erg dat ik naast Brandon zit? Ik moet hem even een bro talk geven in verband met Lune want het gaat nu niet zo goed met haar en dat heeft te maken met haar verleden en Brandon weet daar nog niets van omdat Lune het hem niet kan vertellen en dan heeft ze het aan mij verteld en ik ga dat nu aan Brandon vertellen. Als je het niet erg vind?" Vraag ik nog na mn eeuwige uitleg. Millie knikt en zegt:" nee geen probleem maar ik steel wel nog eerst deze en dan mag je gaan " ik wist eerst niet wat ze bedoelde maar toen voelde ik haar lippen op die van mij en gaf ik een kus terug. Als we terug trekken lach ik lief naar haar en loop ik naar Brandon toe met mijn koffers.

"Ik ga naast jou zitten zonder dat je tegen pruttelt of een woord zegt." Zeg ik meteen streng zodat hij weet dat het serieus is. "Oke maar vertel dan wel wat er met Lune is want ik vind het een beetje raar dat ze zo is de laatste tijd en alleen maar met jou omgaat." Antwoord hij. "Ja dat ga ik zo meteen allemaal uitleggen, ga nu naar de bus." Hij zucht en gaat naar de bus zoals iedereen. We geven onze koffers af en stappen in. En ik ga zoals afgesproken, naast Brandon zitten.

Pov Lune

Ik weet niet naast wie ik moet zitten in de bus dus ik kies een plaatstje waar nog niemand zit. Ik zie Jacob bij Brandon zitten en de tranen komen weer naar boven. Ik vind het niet fijn dat ik hem dat niet kan vertellen. Het lukt gewoon niet. En dit gevoel van verdrietheid dat ik nu heb is alsof ik een gebroken hart heb, en ik heb dan wel een gebroken hart omdat ik Brandon zo in de steek laat, en dan nog wel hulp vraag aan Jacob terwijl die het nu zo moeilijk heeft met Tony... Oh God wat heb ik gedaan... Ik kijk terug naar Jacob en Brandon en hoor hun praten dus om dat tegen te houden is het nu al te laat... ik moet het straks Brandon ook nog vertellen, ik wil dat hij mijn versie van het verhaal hoort, hoe moeilijk ik het ook ga hebben. En dan moet ik het goedmaken met Jacob, hij kan elk moment zijn manager verliezen en ik vraag hem om liefdeshulp. Liefde zou juist het laatste zijn waar hij aan moet denken ocharme die jongen wat doe ik hem toch aan.

Opeens komt Millie naast mij zitten. "Hey" zegt ze voorzichtig. "Hey" antwoord ik een beetje droog terug. "Gaat het wel, je zondert je nogal af van iedereen behalve Jacob, hebben jij en Brandon ruzie?" Ik kijk haar aan en zeg:" nee hoor, ik heb het gewoon een beetje moeilijk, maak je maar geen zorgen met mij komt het goed." Ze is even stil en zegt dan:" ik ben niet de enige die me zorgen maak, de hele groep maakt zich zorgen om je, en om nog niet van sociale media gesproken te hebben, zelfs daar merken ze het omdat je niets post op je insta en snap verhaal, of geen quotes plaatst op twitter zoals altijd." Ik schrik een beetje en denk na. Als ze het zelfs merken op sociale media, hoe slecht ben ik dan wel niet bezig? Anders kan ik mega goed mijn gevoelens verbergen, of als er iets erg aan de hand is zou niemand het weten. Maar de laatste tijd lukt dat niet meer. Ik zak alleen maar in elkaar en begin te huilen.

Millie ziet dat het niet gaat en trekt me in een knuffel. "Jij gaat met mij in de kamer oke? Dan kunnen we even praten en kan je me alles vertellen. Ik zie dat je het even nodig hebt." Ze glimlacht naar me en een traan rolt langs mijn wang. "Dankjewel, echt waar, en zeg tegen de anderen maar dat alles gaat, dat ik gewoon teveel aan mn hoofd heb enzo." Ze denkt even na en wilt haar telefoon nemen maar zegt dan:" zou jij dat niet beter zelf laten weten aan de hele buitenwereld dan direct?" Ik denk even na over een tekstje voor op twitter en zeg dan:" ja is goed, doe ik nu meteen." Ik neem mij telefoon en open twitter. Ik druk op het icoontje om een nieuwe tweet te posten en type: can't keep it an act anymore, i'm fine, just a little bit too much going on lately... Ik toon hem aan Millie en ze drukt op posten. "Goed gedaan, nu weet iedereen het." Ik knik en zeg:" ja je hebt gelijk, ik ga hem ook nog even posten op insta en snap." Ze knikt en als ik klaar ben met de buitenwereld op de hoogte te houden, zie ik allemaal reacties onder mijn tweet staan. Er zitten er vele tussen van mensen die zeggen dat ze er zijn voor me, mensen die zeggen dat ze me zullen supporten en me zullen steunen. Er zijn er ook veel die vragen wat er dan allemaal aan de hand is en daarop antwoorden anderen dat Tony in het ziekenhuis ligt met weinig overlevingskans. En dan zijn er ook mensen die antwoorden dat ik te veel aandacht zoek en te veel drama speel... ik doe mijn telefoon weg en leg mijn hoofd tegen het raam. Haat comments doen me niets en ze hebben me nooit iets gedaan, mensen moeten gewoon hun eigen leven leren leiden in plaats van commentaar te geven op anderen. Meestal lach ik ermee en zeg ik in mezelf:" alsof zij een beter leven kunnen lijden, en als ze het kunnen, is dat goed voor hen en mogen ze het vieren met een stuk taart, zolang ze mij maar gerust laten."

Heyyy nieuw hoofdstuk omdat we vandaag 5.6k hebben gehaald!!

Whooohoooo

Op naar de 5.7k!

Ik ga proberen wat meer te posten enzo want de examens zijn bijna gedaan dus dan heb ik meer tijdddd.

Dus ja thats it

People do mee aan mn Q&A!!!

Byeee

Luvvv yaa❤