Block or not

70

Pov Millie

We komen aan bij de villa en ik haast me naar binnen met mijn koffers om een kamer uit te zoeken. Als mijn koffers in de goede kamer staan, zoek ik Lune haar koffers en als ik zie dat ze die al heeft, neem ik ze van haar over en breng ze ook in de kamer. Als ik terug kom hoor ik Hunter praten tegen de hele groep. "Dus zoals we allemaal weten hebben we nu soort van geen tour meer, om te kunnen verwerken wat er met Tony is gebeurd. En alleen als het beter gaat met hem, of met ons, kan de tour opnieuw worden opgepakt, en gaan we naar Duitsland met de tourbus. Maar we mogen ook hier blijven om er te zijn voor Tony, als jullie naar huis willen kan dat ook en dan nemen we wel contact op als er nieuws is. Maar denk eraan, we kunnen elk moment van de dag nieuws binnen krijgen." Iedereen knikt en dan gaat hij verder:" Nu kunnen jullie de kamers verdelen en gaan uitpakken en wat tijd voor ons zelf nemen, ik denk dat we dat nu wel kunnen gebruiken. Laat mij vooral weten als je niet van plan bent om hier te blijven en dus te vertrekken naar huis." Niemand zegt nog iets en we gaan allemaal naar binnen.

Ik zie dat Lune met Brandon aan het praten is en ze wachten voor een kamer. Ik denk dat ik ze nu best even laat doen dan kan ik straks met haar praten en kan ze me alles uitleggen. Als ze dat wil natuurlijk want ik verplicht haar niet, maar ik denk dat ze er nood aan heeft om alles eens te kunnen vertellen. Ik weet niet echt wat er aan de hand is maar niemand heeft het gemakkelijk nu, iedereen zondert zich wel af van de rest. Maar Jacob heeft me al verteld dat Lune haarzelf niet is, dus ik ga mijn best doen.

Na een tijdje zie ik dat Lune naar me toe komt met een voorzichtige lach op haar gezicht. "Ik heb deze kamer uitgekozen omdat hij een badkamer en balkon heeft." Zeg ik als ik de deur open doe. Ze gaat op een bed zitten en staart naar de grond. "Wil je iets vertellen of liever niet?" Vraag ik. Ze zucht en zegt:" Ik weet het niet, ik weet niet wat ik moet doen, vroeger was ik veel te open en vertelde ik alles als er problemen waren, maar dat zorgde alleen voor meer problemen, en nu ik niets meer zeg, is het er niet veel beter op geworden." Ik ga op het bed zitten dat tegenover haar bed staat en zeg:" Misschien zorgde het vroeger voor veel problemen, omdat iedereen je wilde helpen en het daardoor te druk werd, maar alles opkroppen is ook niet goed." Ze zucht opnieuw en zegt: "Ja dat is wel waar." Ik denk even na en zeg dan:" En als je nu alles aan mij vertelt, alleen aan mij, van het begin tot het einde. Zo kan jij jouw hart ook eens luchten." Ze trekt een bedenkelijk gezicht en antwoord dan:" Is goed want ik denk wel dat ik het kan gebruiken." Ik knik en zeg:" begin maar, ik luister."

Pov Lune

Na Hunter zijn laatste woorden kwam Brandon naar me toe met zijn koffers. "Moet ik je niet helpen?" Vraag ik beleefd. "Nee hoor het gaat wel." Zegt hij waarop ik weer: "Oké." Op beantwoord. "Weet je al met wie je in de kamer gaat?" Vraagt hij en ik antwoord meteen:" Ja Millie had me al gevraagd om samen te gaan, ze heeft mn koffers ook al." Zijn gezicht betrekt en dan zegt hij:" Oh oké." Ik voel me een beetje schuldig en zeg:" Sorry" maar hij kijkt meteen op en zegt:" Nee het is goed." Ik knik. Er valt een rare stilte. We weten beide niet wat zeggen nu. "Wil je straks naar mijn kamer komen?" Vraagt hij en we stoppen bij een deur. "Uhm ja is goed, ik moest alleen wel nog met Millie praten en dan kom ik naar jou." Antwoord ik. "Oke is goed tot straks." Zegt hij terwijl hij stil blijft staan. "Tot straks." Antwoord ik maar ga nog niet weg. Ik kijk hem even aan en dan strekt hij zijn armen om mij een knuffel te geven. Ik stap dichter naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. Dit is wat ik nodig had. Even een momentje voor ons twee. Ik snuif zijn heerlijke geur op en blijf nog even in die positie staan. Dan wrijft hij over mijn rug en laat me voorzichtig los. "Ik zie je straks." Zegt hij nog voor hij naar binnen gaat met zijn koffers.

Ik loop naar Millie toe en het eerste wat ze zegt tegen mij is: "Ik heb deze kamer uitgekozen omdat hij een badkamer en balkon heeft." En dan doet ze de deur open. Ik kijk heel kort even rond en ga meteen op een van de bedden zitten. Ik staar even na de grond niet wetend wat ik nu moet zeggen. "Wil je iets vertellen of liever niet?" Hoor ik en ik kijk op. Ik zucht even en dan zeg ik: " Ik weet het niet, ik weet niet wat ik moet doen, vroeger was ik veel te open en vertelde ik alles als er problemen waren, maar dat zorgde alleen voor meer problemen, en nu ik niets meer zeg, is het er niet veel beter op geworden." Millie komt tegenover mij zitten en denkt even na. Dan zegt ze iets waar ze wel een punt bij heeft, ze zegt dat het vroeger voor veel problemen zorgde omdat iedereen me wilde helpen, maar alles opkroppen moet ik ook niet doen. Ik zucht even en geef haar gelijk. Dan stelt ze voor om alles aan haar uit te leggen, om mijn hart te luchten. Iets wat ik wel goed kan gebruiken nu eigenlijk. Ze zegt dat ik mag beginnen dus ik denk even na.