Catch me if you can

proloog

Lucia en ik rende in wolvenvorm. De weerwolf kwam op ons af gerend. We waren aan het vluchten voor ons leven en we gingen ons verstoppen achter de bosjes Opeens kwam de weerwolf dichter bij. Hij ging stil staan en begon te snuiven. ‘Lucia volgens mij heeft hij onze geur opgevangen’ zei ik tegen Lucia in haar gedachten. ‘Ja, volgens mij ook’ zij Lucia tegen mij in mijn gedachten. Ik ben echt heel bang Nick, zei ze tegen mij in mijn gedachten. Ik merkte al snel dat Lucia aan het trillen was. Ik aai met mijn snuit haar mooie witte kopje. Shit, waarom is Lucia zo nieuwsgierig, dacht ik. Als ze niet zo nieuwsgierig was geweest, had ik het niet tegen haar hoeven zeggen en dan was zij er niet betrokken geweest bij al dit bovennatuurlijke gebeuren. En hoefde ik haar niet te bijten omdat ze het had gewild.  En de idioot die ik was, had ik haar alles verteld, en had ik haar gebeten, want ja ik hou van haar en ik wil haar echt niet kwijt.