Catch me if you can

hoofdstuk 5

Nick👆👆👆👆

Nog 1 hoofdstukje :)

Vote & comment

xx amberkeee

-----------------------------------------------------------------

Nick pov

De man schrikt zich kapot en schiet naar achteren toe. Waar hij geen rekening mee houd is dat er een boom achter hem staat en dat hij erg verwond is. Hij kan geen kant op en de angst is van zijn gezicht af te lezen. Dan pak ik hem bij zijn kraag. Ik heb schijt aan de verwondingen die ik natuurlijk zelf heb aangebracht en duw hem met zijn rug tegen de boom aan. Met een dreigende stem beveel ik hem te zeggen waar de White Nights zich bevinden. Hij is zo bang dat hij het wel wilt zeggen maar dat we hem dan wel moeten laten gaan. Via de gedachtelink zei ik tegen mijn moeder dat ik hem toch wel vermoord. Oke, zei ik. De man vertelde met een haperende dat ze nog steeds in Nederland zijn maar dat hij is gestuurd om mij en mijn moeder rond heel de wereld te zoeken. En hun nu wachten op een bericht van hem. Ook laat hij weten dat de White Nights niet weten waar hijzelf zich nu bevind. Wat mooi, is het eerste wat ik denk nu kan ik hem vermoorden zonder dat de White Nights het doorhebben. Ik lag hardop en al snel mijn moeder ook. En dan sturen ze een zwakkeling zoals jou? Ondertussen had mijn moeder de tranen in haar ogen staan van het lachen.

Uiteindelijk had ze er genoeg van veranderde ze weer in een wolf en sneed de man zijn keel door. Ik stop met lachen en kijk geschrokken naar haar. Mam je hebt nog nooit eerder gemoord toch? vroeg ik aan haar. Je weet nog niet half wat ik allemaal al heb gedaan mijn jongen van sommige dingen heb ik heel veel spijt, zei ze via de link. Ik had dat antwoord niet verwacht en er komen allemaal vragen in me op. Maar ik laat ze langs me heen glijden. Ik kom er later wel op terug. Ik heb door dat ik de man nog steeds bij zijn kraag vast heb en laat zijn leveloze lichaam vallen. Ik verander nu ook terug en we rennen samen terug naar huis.