Madayang Tadhana

Chapter 14.

"kuya tulungan mo ko kuya... Tulong.." sabi ng isang babae na puno ng sakit at pagmamakaawa ang boses. Hindi ko nakikita ang kanyang muka pero parang pamilyar sya sa akin, sobrang pamilyar. She was sitting beside an electricpost

"Parang awa mo na" sabi pa nya, I was about to approach her pero hindi ko nagawa ng dumating ang isang lalaki. Binaril nya ang babae at kita ko kung paano nanuot sa katawan ng babae ang sakit ng tumamang bala sa tyan nito.

"Aaaaaaahhhh!!" sigaw ng babae at napahiga sya sa kalsada.

Agad akong nagtago sa madilim na parte ng kalsada para hindi ako makita ng namaril na lalaki.

Nakita ko kung paano tumingin ang babae sakin na puno na ng dugo ang muka dahil halatang binugbog ito. Her left eye was almost close because it was violet and swollen.

Nanlaki ang mata ko at napanganga ako, ang matang iyon. Ang matang nagmamakaawa na tulungan sya.

Ang mata ni Leighna nung gabing naaksidente sila ni Leighna at nung gabing pinagtangkaan syang patayin ng isang lalaki.

Hindi ko manlang sya natulungan noon, at hindi na ako makapapayag na hindi ko nanaman sya matulungan ngayon.

Hindi ko inakala na in the second time around makikita ko nanaman yung mata nya, yung mga mata nyang puno ng pagmamakaawa at sakit. I lost 2 chances to help her.

"Kuya Brix.." nagising ang diwa ko dahil sa boses ng isang batang lalake na tumatapik tapik sa akin.

"hmmm..." i answered. I did not bother to look at the boy na tumatawag sa akin

"Ate Deanna is looking for you" napamulat ako ng marealize ko kung nasaan ako at kung sino ang tumatawag sakin.

"Sabihin mo intayin nalang ako sa sa baba" sabi ko kay Josh. Tumango lang sya at tumakbo palabas ng guest room sa bahay nina Leighna. Ilang gabi na akong puyat dahil tinutulungan ko sila tita magasikaso ng mga bisita.

Lahat kami hindi parin makapaniwala sa mga nangyare nuong mga nakaraang araw.

Sobrang dami ng taong pumupunta sa lamay ng daddy ni Leighna, Kadalasan ay mga bata at madre na galing sa orphanage. Kadalasan ay mga kilalang tao na yun pala ay scholar ng daddy ni Leighna. Yung mga anak ng mga kasambahay nila angpunta din dito para makiramay dahil lahat pala sila ay si Tito ang nagpapaaral.

Bakit kung sino pa ang mabait at madaming natutulungan, sya pa ang kailangang mawala sa kundo noh?

Ito na ang huling gabi ng lamay ni Tito Marcio, bukas na ang libing nya.

Nung mga nagdaang araw ay pumupunta din si Xhaun dito, kasama ang mom and dad nya, and her sister.

Sobrang bigat ng pakiramdam ko nung nakita ko ang kapatid ni Xhaun. Parang I met her somewhere pero hindi ko manlang maalala kung saan. Hayst basta!

Nakabalik na din si Leighna. Nakita lang namin sya na nakaupo sa may gate ng mga Rivera. Kinabukasan yon matapos umalis ni Xhaun. Duguan sya, her eyes are violet and swollen, putok ang gilid ng labi, her hands are tighed behind her and also her feet. Talkshit talaga si stephanie, sabi nya hindi nya sasaktan si Leighna eh but look, Leighna looks really miserable. Ni hindi pa nga rin sya nagigising that time eh. Buti nalang at naisugod namin sya agad sa ospital. 

Ika limang araw na ng lamay ni tito nung nagising sya. Nalaman na din nya ang tungkol sa pagkamatay ng kanyang ama. At ang pagaagaw buhay ni Josh. Syempre hindi sya makapaniwala, kahit naman ako ganun din ang magiging rreaction ko eh. Nakatulog ka lang tas pag gising mo patay na ang isa sa mahal mo sa buhay.