Ateşten Kaçış

🍀Arkadaşlık🍀

İçeri girdiğimde geniş bir masa vardı ve masanın üstünde kurabiyeler,cipsler,kekler,macaronlarve kola vardı. İçeriye biraz daha göz gezdirdim ve bir kaç orkide gördüm. Odayı aydınlatan çok güzel bir ışık sistemi vardı.  Sonra bir anda önümde beliren sevimli Alev'i gördüm.

- " Defne hadi bizimle birlikte masaya gel."

Kafamı sallayarak onay verdim. Masaya geçtiğimizde Alev

- " Kola ister misin?"

- " Olabilir." 

Kesin konuşmamıştım. Kimseyi doğru dürüst tanımıyordum ve doğal olarak utanıyordum da...

Masada belirli bir süre sessizlik oldu. En sonunda Savaş dayanamadı ve bu sessizliği bozmaya karar verdi.

- " Defne Ateş'le nasıl karşılaştın?"

Harika soru, gel de tüm olayı anlat şimdi...

- " Hastaneden taburcü olduğum günün akşamı evimize hırsız gibi girdi."

Savaş kaşlarını kaldırdı, devam etmemi bekliyordu.

- " Ya, Ateş hakkında konuşmasak olur mu?"

Yeşim bir anda elini omuzuma koyunca irkildim.

- " Neden?"

Şimdi de Yeşim'in sorusu akşam boyu sürekli soru mu soracaklardı?

- " Çünkü o abimi ve annemi öldürdü."

Sesim gür çıkmıştı. Ben bile ürkmüştüm. Masads oluşan ani sessizlik beni huzursuz etti. Burak daha fazla dayanamadı.

- " Defne, kaybın için üzgünüz."

Başımı aşağı eğmekten başka bir şey yapamadım. Sırtımı sıvazlayan Alev konuşmaya girdi.

- " Şeyyy, biz biliyorduk..."

Biliyorlar mıydı? Daha da sinirlendim. Acımı ve öfkemi kontrol etmeye çalıştım.

- " Madem biliyorsunuz niçin bana soruyorsunuz? "

Sesim yine gür çıkmıştı. Yine bir iki dakikalığına sessizlik olmuştu.

- " Şey , benim biraz hava almaya ihtiyacım var. Özür dilerim..."

Ortamdan kaçarcasına hızlı adımlarla evden ayrıldım.  Bahçeye çıktığımda onların beni göremeyeceği bir aramaya başladım.  Biraz bahçeyi dolandıktan sonra kendime uygun bir yer seçtim. Yıldızlarda net görünüyordu, rahatlamak için güzel bir ortamdı. Bacaklarımla bağdaş kurarak oturdum ve gözlerimi kapattım. Herşeyin bir rüya olmasını diledim ama değildi. Yaklaşık 10 dakika sonra adım sesleri duydum. Kimin geldiğini merak ederek gözlerimi açtım. Gözlerimi açtığımda gördüğüm beden bana doğru yürüyordu.

Yapılı bir vücut, gecenin daha da kararttığı siyah saçlar ve ay ışığında yakamoz gibi parlayan masmavi gözler...  Burak yanıma oturduğunda

- " İyi misin? "    dedi.

- " İyi olmaya çalışıyorum."  

Burak'a dönüp

- " Sana sarılabilir miyim?" Dedim. Şaşırmıştı ama bana onay verdi.

- " Şey sarılmak istememin sebebi..."

Cümlem yarım kalmıştı ve ben onun kolları arasında kayboluyordum. Çenemi omuzunun üstüne yerleştirdiğimde kulağına fısıldadım.

- " Abime benziyorsun."