Η Μερα Που σε Γνώρισα

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 50: SAVE THE LAST DANCE

Απόψε όλα μου φαίνονται ασχημα. Αισθάνομαι πως πνιγομαι με όλη αυτή την κατάσταση. Σέβομαι τον Λίαμ επειδή με βοήθησε σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μου . Τώρα θα πρέπει και εκείνος να σεβαστεί τις δικές μου αποφάσεις είτε το θέλει είτε όχι.
Προσπάθησα... πραγματικά προσπάθησα να τον αγαπήσω ,αλλά δεν τα κατάφερα. Ήταν τέλειος για την κόρη μου ,αλλά δεν αναπλήρωσε ποτέ το αίσθημα του κενού που αισθανομουν μέχρι που ξαναμπήκε ο Άλεξ στην ζωή μου.
Και τώρα?
Απλώς δεν έχω βρει τον τρόπο να πω στον Λίαμ να προχωρήσει με την ζωή του.
Είναι νέος. Θα θελήσει και δικά του παιδιά και μια γυναίκα που θα τον αγαπάει επειδή τον αγαπάει και όχι επειδή δεν θα μπορεί να κάνει αλλιώς ή επειδή του είναι υπόχρεη.
Τον αγαπάω ,αλλά όχι με τον τρόπο που θα περίμενε. Είναι ο τέλειος φίλος μετά από τον Φίλιπ φυσικά.
Ο Φίλιπ εδώ και δύο χρόνια δουλεύει στην Βουδαπέστη. Τον έχω επισκεφτεί σε πολλούς από τους αγώνες του.
Μου στάθηκε σε περιόδους που ούτε εγώ γνώριζα ότι τον είχα ανάγκη.

Φοράω το μακρύ κοκκινο φόρεμα μου ,με το ημικύκλιο ντεκολτέ. Κοιταζομαι στον καθρέφτη. Πρώτη φορά αισθάνομαι σαν να είμαι δεκαοκτώ ξανά. Αισθάνομαι σαν να μην έγινε ποτέ αυτό που έγινε εκείνο το φρικτό βράδυ.
Το μυαλό μου τρέχει σε εκείνη την σκοτεινή νύχτα της ζωής μου αλλά σύντομα διώχνω αυτήν την σκέψη.
Πηγαίνω στο μπάνιο και βαφομαι. Προσπαθώ να μην θυμάμαι ότι με πληγώνει αλλά δεν είναι εύκολο. Τα χάπια έκαναν την δουλειά τους όλα αυτά τα χρόνια καθώς και η μικρή μου κόρη.
Βάζω στο πρόσωπο μου μεικ -απ , μάσκαρα για να τονίσω τις βλεφαρίδες μου,ρουζ και ένα κόκκινο κραγιόν. Ισιωνω τα μαλλιά μου και τα αφήνω λιτά κάτω. Τέλος βάζω τα μαύρα ψηλά τακούνια μου και παίρνω και ένα μαύρο μικρό φάκελο για να βάλω τα απαραίτητα.
Δεν μου έστειλε τίποτα ο Άλεξ.
Χωρίς να το συνειδητοποιώ πηγαίνω πάνω -κάτω στο δωμάτιο.
Τελικά αποφασίζω να τον πάρω τηλέφωνο. Ευτυχώς που ο Λίαμ έχει ετοιμαστεί και περιμένει κάτω με την μητέρα του και την Αλεξία.
Το κινητό του Άλεξ χτυπάει.
- Μωρό μου? Έγινε κάτι?,ακούω την φωνή του Άλεξ από την άλλη γραμμή.
Γιατί δεν μου τηλεφώνησε? Γιατί?
- Όχι! ,λέω απότομα.
- Τι έγινε τώρα?,με ρωτάει.
- Τίποτα ! , του απαντάω.
- Είναι φως φανάρι ότι θύμωσες μαζί μου! Γιατί?, απαιτεί να μάθει.
Αισθάνομαι πως αντιδράσω σαν μωρό αλλά έτσι με κάνει να νιώθω ο Άλεξ. Μερικές φορές νιώθω μωρό και άλλες η ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο.
- Δεν μου τηλεφώνησες.,του δηλώνω.
- Για να μην σε ενοχλήσω.,μου λέει.
Τι?
- Και από πότε δεν θες να με ενοχλείς Άλεξ?,τον ρωτάω. Μήπως δεν με αγαπάει πια? Θα τρελαθώ....
- Μωρό μου με ενδιαφερεις πολύ και το ξέρεις,αλλά έχω μια σημαντική δουλειά.,μου λέει.
- Πιο σημαντική από την σχέση μας? Και ποτέ πρόλαβες να αποκτήσεις δουλειές? ,τον ρωτάω.
Τον ακούω να γελάει.
- Όχι δεν είναι πιο σημαντική από την σχέση μας και για την δεύτερη ερώτηση η απάντηση είναι : το μεσημέρι.,μου λέει.
- Ωραία σε ευχαριστώ που μου έλυσες τις απορίες. Γειά σου Άλεξ.
- Σε αγαπάω Άννα! Τα λέμε σύντομα! Πολύ σύντομα.,μου λέει και μου το κλείνει. Τι εννοούσε με την φράση πολύ σύντομα?
Να αγχωθω ή να χαρώ?