Η Μερα Που σε Γνώρισα

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 21: A FRIEND FROM THE PAST

Κάποιες φορές θες να ξεφύγεις από το παρελθόν ,αλλά αυτό δεν σε αφήνει ! Μπορεί να θες να πεις τι έχεις κάνει ,αλλά αυτό να είναι τόσο τρομακτικό που να οδηγήσει αυτούς που αγαπάς στο να σε εγκαταληψουν.
Εκείνο το βράδυ...... εκείνο το βράδυ είδα την ζωή μου να περνάει μπροστά από τα μάτια μου και τους φίλους μου να χάνονται. Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά. Μέσα σε μια νύχτα! Όλα άλλαξαν!
Τίποτα όμως δεν μένει για πάντα μυστικό!😣
Σςςςς!!!!!!!!!!!!!!!! 😮

Άννας POV
- Γεια σου μαμά!,της λέω καθώς βάζει τις βαλίτσες της μέσα στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου της.
- Γεια σου Άννα! Ποιος θα σε πάει σπίτι?,με ρωτάει αποφεύγοντας να με κοιτάξει στα μάτια.
- Η Κέιτ!,λέω ψέματα γιατί φοβάμαι μην παρεξηγηθεί και η φιλία  μου με τον Φίλιπ.Σκυβω το κεφάλι και περιμένω να πει κάτι.
- Την συμπαθείς?,με ρωτάει. Η έκφραση της προδίδει το άγχος της. Φοβάται ,μάλλον , ότι δεν την αγαπάω.
Δεν το θέλω αυτό. Φυσικά και αγαπάω την μάνα μου!
- Ναι την συμπαθώ!,της λέω την αλήθεια.
- Ελπίζω να περάσεις καλά φέτος εδώ γιατί του χρόνου θα έρθεις πάλι πίσω στο πραγματικό σου σπίτι.,μου λέει και σηκώνει το κεφάλι της ψηλά.
Την πλησιάζω λίγο περισσότερο.
- Νομίζεις ότι μπορείς να τα χειρίζεσαι όλα?,την ρωτάω.
- Την πραγματικότητα λέω ,γλυκιά μου. Έτσι έχουν τα πράγματα είτε το θες είτε όχι.,λέει και σηκώνει το φρύδι της την στιγμή που ξεκαρδιζομαι στα γέλια. Είναι ένα νευρικό γέλιο και δεν ξέρω από πού προήλθε. Βασικά ξέρω.
- θα δηλώσω εδώ κοντά πανεπιστήμιο ,αν αυτό σε αγχωνει., φαίνεται να θυμώνει.
- Κάποια στιγμή θα παρακαλάς για τις συμβουλές μου, Άννα.,μου λέει και πάει στο αυτοκίνητο της και ανοίγει την πόρτα .
- Σε αγαπώ μαμά!,της λέω και παίρνω την βαλίτσα μου και πάω λίγο πιο πέρα.
Η μαμά μου μπαίνει μέσα και χάνεται από το οπτικό μου πεδίο.
Σε λίγο θα έρθει και ο Φίλιπ. Μου είχε υποσχεθεί τότε που με πήγε σχολείο πως θα περνούσε να με πάρει.
Δυσκολευτηκα να πείσω χθες τον Άλεξ ! Επέμενε ότι θα με επερνε εκείνος , αλλά του εξήγησα ότι δεν είναι σωστό ,γιατί δεν ήξερα τι ώρα θα φύγει η μάνα μου.
Πήρε κάποιες περίεργες γκριμάτσες ,ξεφυσηξε δύο με τρεις φορές ,ώσπου τελικά το αποδέχτηκε με έναν όρο. Λίγο περίεργο έτσι? Για τον Άλεξ μιλάμε! Ναι και όμως το αποδέχτηκε.
Ο όρος είναι να του στείλω μήνυμα όταν φτάσει ο Φίλιπ και μήνυμα λίγο πριν φτάσουμε. Το ύφος του ηταν πολύ πονηρό. Εντάξει θα του στείλω μήνυμα μόλις φτάσει ,αλλά όχι πριν φτάσω σπίτι ,γιατί εννοούσε πως ήθελε να κατέβει και να τον χτυπήσει. Ο Φίλιπ δεν είναι άνθρωπος κακός, είναι γλυκός και δεν έχει κακίες σκέψεις για εμένα. Είμαστε μόνο φίλοι. Δεν σημαίνει ότι με όποιον μιλάω αυτός πρέπει να με θέλει ερωτικά.
Φτάνει ο Φίλιπ και κατεβαίνει να με βοηθήσει με την βαλίτσα μου. Την βάζει πίσω στο πορτμπαγκάζ και εγώ μπαίνω μέσα και τον περιμένω.
- Πως αισθάνεσαι που έφυγε η μαμά σου?, με ρωτάει καθώς βολεύεται στο κάθισμα του.
- Την αλήθεια ?,τον ρωτάω.
- Πάντα!, μου λέει.
Το αυτοκίνητο ξεκινάει και βγάζω το κινητό από την τσέπη μου και πληκτρολογώ γρήγορα.
"Ξεκίνησα σε λίγο θα είμαι εκεί μωρό μου 😘" ,του στέλνω. Έχει πλάκα που του βάζω φατσούλες. Εκείνος πρέπει να γελάει γιατί δεν είναι συνηθισμένος μάλλον σε αυτά. Ειχε κοπέλες, αλλά μου είπε πως δεν τα έβαζε ποτέ αυτά. Χθες το βράδυ τα αποκάλεσε "αηδιες" τα emojis.
Εγώ του είπα ,για να τον νευριάσει λιγάκι,ότι δεν θα ξαναβάλω και με κοίταξε με ένα βλέμμα..... τελοσπαντων του είπα ότι θα βάζω και το χαμόγελο του έγινε πιο φωτεινό και από τα αστέρια.
Πραγματικά τέλειος!!!!!
- Λοιπόν?,λέει ο Φίλιπ . Είχα ξεχάσει τι με ρώτησε.
- Αισθάνομαι ωραία! Τσακωθηκαμε αυτές τις μέρες που ήταν εδώ. Τουλάχιστον τώρα θα ηρεμήσουμε.
Το κινητό μου χτυπάει. Τέλεια! Έχω μήνυμα.
"Είναι και ο μαλακας δίπλα σου? Ανυπομονώ να έρθεις!",μου λέει. Μου ξεφεύγει ένα γέλιο.
- όλα καλά? ,με ρωτάει ο Φίλιπ.
- Ναι ναι όλα τέλεια!,του λέω. Χαμογελάει!
- Χαιρομαι που είσαι και πάλι χαρούμενη!,μου λέει και κοιτάζω έξω στον δρόμο.
Κοιτάζω το κινητό και απαντάω στον Άλεξ.
"Ναι εδώ είναι και μην τον ξαναπείς έτσι.👿 Σε αγαπάω και ανυπομονώ να είμαι μαζί σου ❤️ " , του στέλνω.
Ξαναχτυπάει.
"Που μαζί μου? " ,με ρωτάει. Κρυφογελαω και πληκτρολογώ.
"Οπουδήποτε ", του στέλνω και το φιλάω στην τσάντα μου.
Κοιτάζω το έξω από το τζάμι και βάζω το χέρι ,ώστε να καλύψω το στόμα μου και να μην γελάσω.
Ο Φίλιπ δυναμώνει την μουσική και εγώ προσμένω την ώρα που θα φτάσω σπίτι.
Δέκα λεπτά μετά, ο Φίλιπ με αφήνει κάτω από το σπίτι. Εγώ χαμηλώνω την μουσική και κατεβαίνω. Πάω πίσω στο πορτμπαγκάζ και το ανοίγω. Ο Φίλιπ μου κατεβάζει την βαλίτσα. Εγώ τον χαιρετάω και πάω προς την εξώπορτα . Το χαμόγελο μου  όμως πλαταίνει όταν αντικρίζω τον Άλεξ ,ο οποίος στέκεται στην πόρτα και με περιμένει. Φοράει ένα μαύρο μπλουζάκι και ένα μπλε τζιν. Είναι πολύ σέξι πραγματικά!!!!
Έρχεται δίπλα και παίρνει την βαλίτσα μου . Μπαίνουμε μεσα.
- Επίτηδες δεν με πήρες μωρό μου τηλέφωνο έτσι?, με ρωτάει,ενώ ξέρει την απάντηση και εγώ γελάω.
- Ναι , γιατί τον λυπήθηκα τον καημένο. Τον έχεις παρεξηγήσει.,του λέω.
Ανεβαίνουμε τα σκαλιά.
- Και εσύ έχεις παρεξηγήσει την Νάταλι.,μου λέει και νιώθω το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι.
Μπαίνουμε στο δωμάτιο μου. Αφήνει την βαλίτσα κάτω.
- Αλήθεια? Εσύ είσαι που την φιλούσες στο στόμα τότε στους αγώνες, την πήρες από το σχολείο και την είχες και στα πόδια σου και να σου θυμ.........,τα χείλια του ακουμπάνε πάνω στα δικά μου . Το φιλί βαθαίνει και γίνεται κτητικό. Μου βγάζει την μπλούζα. Απομακρύνομαι λίγο.
- οι γονείς μας?,ρωτάω έντρομη. Μου χαμογελάει πονηρά.
- Δεν είναι εδώ!,μου λέει.
Χαμογελάω και το φιλάω ξανά. Εκείνος βγάζει την μπλούζα του και έπειτα με σηκώνει στα χέρια και με πάει στο κρεβάτι μου. Αρχίζει να με φιλάει σε όλο μου το σώμα και στην συνέχεια μου αφερει το σουτιέν και το παντελόνι.
Με κοιτάζει για λίγο και έπειτα τον ξανατραβαω επάνω μου.
- Είσαι σίγουρη ?,με ρωτάει στο αυτί. Και μόνο ο τρόπος που τα λέει με κάνει να τον θέλω περισσότερο.
- Ναι! Μην με κάνεις να ντρέπομαι περισσότερο!,του λέω και εκείνος γελάει.
- Μην ντρέπεσαι μωρό μου! Σε αγαπώ!,μου λέει.
- Σε αγαπώ !,του λέω.
Σηκώνεται βγάζει τα ρούχα του και ένα προφυλακτικό από την τσέπη.
- το είχες προγραμματίσει βλέπω!,λέω και γελάω.
- Περίπου!,μου λέει.
- Τι εννοείς περίπου?,τον ρωτάω.
- Δεν θέλω να σε πιέσω !,μου λέει και με φιλάει.
Τα δάχτυλα πάνε ανάμεσα στα πόδια μου και τρίβουν την περιοχή μου. Κάποια στιγμή αφαιρεί τα δάχτυλα του και το κεφάλι του έρχεται ανάμεσα στα πόδια μου. Η ανάσα  μου κόβετε καθω αρχίζει να με γλείφει στην περιοχή και παράλληλα να χρησιμοποιεί και τα δάχτυλα του .  Ταραζομαι λίγο.
- Όχι ακόμα μωρό μου! Δεν τελειώσαμε ακόμα.,μου λέει και σηκώνει το φρύδι του. Σηκώνεται.
Ανοίγει το πακέτο και με κοιτάζει.
- θέλεις να μου το βάλεις εσύ ή εγώ ?,με ρωτάει.
- Εμ... δεν....δεν ξέρω πως γίνεται.,του λέω την αλήθεια.
- θα σου δείξω.,μου λέει. Πιάνει τα χέρια μου και μου δίνει το προφυλακτικό. Άνοιξε το και βάλτο σιγά σιγά.,μου λέει.
Βλέπει που τρέμω και με βοηθάει καθώς του το τοποθετώ.
- Τέλεια μωρό μου! Είσαι τέλεια.,μου λέει. Το πρώτο βήμα έγινε.
Με ξαπλώνει πίσω και πέφτει, χωρίς να με πλακώνει με το βάρος του, επάνω μου.
Με φιλάει στα χείλη και τα χέρια του εξερευνούν όλο μου το σώμα το ίδιο και τα χείλη του. Το ίδιο κάνω και εγώ.
- Μπορεί να πονέσεις λίγο! Να ξέρεις θα προσέχω.,μου λέει.
- Σε αγαπώ !,του λέω και εκείνος μπαίνει μέσα μου .
Το σφίγγω περισσότερο στην αγκαλιά μου καθώς εκείνος αρχίζει να κουνιέται.
- Σε αγαπώ! ,μου λέει καθώς μου κάνει έρωτα. Η αίσθηση είναι υπέροχη. Τον έχω ολόκληρο και αυτός ολόκληρη. Τίποτα πλέον δεν μπορεί να μας χωρίσει.
- Πονάς? ,με ρωτάει.
- Είμαι καλά !,του λέω και απολαμβάνω την στιγμή.
Εκείνος αρχίζει να κουνιέται πιο γρήγορα και συντονίζεται και το σώμα μου.
- Έλα μωρό μου , μπορείς !,μου λέει. Ξαφνικά έρχεται ένα σφίξιμο στο στομάχι και τελειώνω με το σώμα μου να γίνεται μια ευθεία γραμμή. Ακολουθεί και ο Άλεξ ο οποίος με σκεπάζει με το σώμα του. Μόλις βρίσκουμε την αναπνοή μας εκείνος ξαπλώνει δίπλα μου και βγάζει το προφυλακτικό. Με σκεπάζει και έπειτα ξαπλώνει ακριβώς δίπλα μου και με αγκαλιάζει.
- δεν πρέπει να πας δίπλα μην τυχόν και έρθουν.
- Δεν θα σε αφήσω! Είναι η πρώτη σου φορά και θέλω να είμαι δίπλα σου μωρό μου.,μου λέει.
Σηκώνεται και κλειδώνει την πόρτα και έπειτα έρχεται και ξανά ξαπλώνει δίπλα μου.
Μέσα σε λίγα λεπτά με παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά του Άλεξ.