Η Μερα Που σε Γνώρισα

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 33: Η ΣΥΖΉΤΗΣΗ

Άννας POV
Τι είπα? Α ναι! Ότι φοβάμαι για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει μετά από μια έντονη συζήτηση.
Έκανα πράγματα χθες το βράδυ για τα οποία δεν είμαι υπερήφανη. Ναι χόρεψα σε τραπέζι. Δεν είναι κακό όπως ξανά έχω πει. Όλα έγιναν για τον Άλεξ. Ήθελα μόνο να ζηλέψει όπως ζήλεψα και εγώ και ταυτόχρονα να του αρέσω όπως μου αρέσει εμένα. Ήθελα να γίνω σαν τις κοπέλες που συνήθιζε να βγαίνει. Δεν μπορώ να γίνω τελείως σαν αυτές. Είναι γεγονός! Όμως μπορώ να γίνω λίγο σαν αυτές. Να ντύνομαι πιο σέξι να βάφονται έντονα και να πεταριζω σαν ηλίθια τα βλέφαρα.
Έτσι κάνουν αυτές. Δεν το κατάφερα χθες το βράδυ. Δεν πειράζει! Κατάφερα να είμαι κάτι άλλο πιο σημαντικό : μυστήρια και σέξι ταυτόχρονα. Λοιπόν ναι! Μου άρεσα χθες.
Κοιτάζω τον Άλεξ τρομαγμένη καθώς έρχεται τρομακτικά κοντά μου και με την παλάμη του με σπρώχνει προς το κρεβάτι και με βάζει να καθίσω.
Κάθομαι ,ξεροκαταπινω και περιμένω.
- Λοιπόν?,με ρωτάει κοιτάζοντας με στα μάτια.
- Τι λοιπόν? ,τον ρωτάω ήρεμα και με το κεφάλι κατεβασμένο προς τα κάτω.
- Κοίτα με Άννα! Θέλω να συζητήσουμε για τα χθεσινά και με αποφεύγεις από την ώρα που ξυπνήσαμε!,μου λέει και με τα δάχτυλα του σηκώνει το πιγούνι μου να τον κοιτάξω. Το κάνω και τα βλέμματα μας συναντιούνται.
- Συγνώμη, αλλά δεν το μετανιώνω καθόλου για το ότι έγινε χθες το βράδυ!, λέω.
- Ω , αλήθεια?,με ρωτάει. Εκνευρίζομαι.
- ναι Άλεξ! Για εσένα το έκανα. Ζήλεψα!,του λέω.
- και ήταν λόγος να χορέψεις στο τραπέζι?, λέω κουνοντας υπερβολικά τα χέρια μου.
- Και τι θα προτειμουσες? Να φιληθω με τον Νταν?,του λέω.
Κλωτσαει το πόδι του στο κρεβάτι. Τιναζομαι προς τα πίσω.
- Δεν καταλαβαίνεις!,μου λέει. Κλείνει σφιχτά τα μάτια του.
- Όχι δεν καταλαβαίνω Άλεξ! Εξήγησε μου!,σηκώνομαι και τον πλησιάζω.
- Να μην έπαιζες αυτό το γαμημενο παιχνιδι. Είδα πως σε κοίταζαν όλοι. Εσύ εδειχνες να το απολαμβάνεις.,μου λέει.
Πώς τολμάει να μου μιλάει έτσι.
- Ήθελα να είμαι στον κύκλο σου Άλεξ. Ήθελα να γίνω σαν τις πρώην σου γαμωτο. ,του λέω . Εκείνος δεν κάνει τον κόπο να γυρίσει να με κοιτάξει.
- Οι πρώην μου ήταν όλες της μιας βραδιάς. Αυτό θέλεις και εσύ?,μου λέει.
Αισθάνομαι προσβεβλημενη.
-  Άλλο έδειξες χθες το βράδυ στο αυτοκίνητο!,του λέω.
- Αλήθεια? Τι?,μου λέει. Δεν το πιστεύω ότι με ρωτάει.
- Άλεξ ,φύγε τώρα από το δωμάτιο μου.,του λέω δείχνοντας την πόρτα.
Αισθάνομαι πληγωμένη και με προσβάλει με κάθε πρόταση που μου πετάει κατάμουτρα.
Με κοιτάζει σαν να τον κοροϊδεύω. Σοβαρολογω όμως.
-  Δεν είναι δυνατόν να μην μπορούμε να λύσουμε το θέμα μας.,του λέω.
- Όχι δεν μπορούμε όταν με αποκαλείς με λίγα λόγια πουτανα της μιας βραδιάς.,του λέω.
- Από όλη την συζήτηση αυτό κατάλαβες?,μου λέει.
- Κατάλαβα αυτό που ήθελες να μου περάσεις.,του λέω.
- Άννα κάνεις σαν παιδί! ,μου λέει.
- Εσύ κάνεις σαν μωρό.,του φωνάζω.
- Αν δεν μπορούμε να συζητήσουμε τότε δεν μπορούμε να είμαστε μαζί.,μου λέει.
- συμφωνώ! , φωνάζω.
- Θέλεις να χωρίσουμε?,με ρωτάει. Παίρνω μια ανάσα. Δεν ξέρω πως έφτασαν ως εδώ τα πράγματα . Πρέπει να του δείξω .... Δεν ξέρω τι πρέπει. Θέλω χρόνο. Αισθάνομαι ότι έχασα τον έλεγχο χθές και δεν το θέλω αυτό για εμένα.
Τον κοιτάζω στα μάτια καθώς εκείνος με κοιτάζει επίμονα.
- Ναι ! Θέλω να τελειώσουμε.,του λέω. Βλέπω την πίκρα στα μάτια του.
Με βαριά βήματα βγαινει έξω από το δωμάτιο και κοπαναει την πόρτα πίσω του.
Τι έκανα μόλις τώρα? Τον κοίταξα στα μάτια και του είπα πως θέλω να χωρίσουμε. Δεν με πιστεύω.
Κάθομαι στο κρεβάτι και ακουμπάω το κεφάλι στα χέρια μου.
Δεν μπορώ να συγκρατήσω το κύμα των δακρύων μου που κυλούν.
Ακούω ξαφνικά την πόρτα του δωματίου του να ανοίγει. Πετάγομαι έξω και τον φωνάζω.
- Άλεξ!, φωνάζω. Δεν σταματάει. Τον κυνηγάω μέχρι έξω στην είσοδο.
- Άλεξ!,τον πιάνω από το μπράτσο. Με κοιτάζει .
- Παράτα με , Άννα!,μου λέει.
- Μην φεύγεις. Μπορούμε να μιλήσουμε?,του φωνάζω. Γυρίζει και με κοιτάζει.
- Χωρίσαμε !θυμάσαι?,μου λέει.
- Συγνώμη Άλεξ!,του φωνάζω. Γελάει.
- Οχι Άννα! Δεν ξέρω πως έχεις δει την κατάσταση ανάμεσα μας ,αλλά έχεις δίκιο. Δεν μπορούμε να συζητάμε. Δεν μας βγαίνει.,μου λέει. Τα μάτια του είναι κόκκινα και εγώ έχω σπαραξει στο κλάμα.
- Μην φύγεις Άλεξ!,του λέω καθώς πάει στο αυτοκίνητο του.
- Γεια σου Άννα.,μου λέει.
- Αν με αγαπάς έστω και λιγο θα μείνεις.,του φωνάζω. Σταματάει και με κοιτάζει.
- Γαμωτο, Άννα! Σε αγαπάω ,αλλά αυτό με εμάς δεν γίνεται.,μου λέει.
Με γρήγορες κινήσεις μπαίνει στο αυτοκίνητο . Τρέχω και εγώ και μπαίνω μπροστά για να τον σταματήσω.
- Άννα,άφησε με να φύγω.,μου φωνάζει.
- Όχι σε παρακαλώ.,τον παρακαλάω.
- Το τελείωσες θυμάσαι? Εσύ μας αποτελειωσες.,μου φωνάζει.
- Δεν μπορεί να είσαι σοβαρός για μια βλακεία της στιγμής!,του φωνάζω σκουπίζοντας τα δάκρυά μου.
Κάνει όπισθεν και φεύγει. Απομακρύνετε! Τον έχασα. Χρόνο.....ίσως αυτό να θέλει πραγματικά η σχέση μας.
Χρόνο.
Που να πηγαίνει γαμωτο. Που μας οδήγησα. Έξω αρχίζει να βρέχει . Έχω μείνει στο σημείο όπου με άφησε. Οι σταγόνες της βροχής βρέχουν το δέρμα μου. Δεν αισθάνομαι το κρύο. Όχι δεν αισθάνομαι τίποτα. Τα δάκρυα μου γίνονται ένα με την βροχή.
- Άλεξ?,λέω χαμηλόφωνα.
Ο μπαμπάς και η Κέιτ μετά από την αποχώρηση μας στο δωμάτιο έφυγαν από το σπίτι . Έμεινα μόνη.......
Θέλω κάποιον δίπλα μου.
- Άλεξ.....,ουρλιάζω μέσα στο κρύο και την βροχή.
Τα πόδια μου λυγίζουν και καταλιγω στο έδαφος να κλαίω. Αισθάνομαι στραγγισμενη. Εξουδετερωμενη..... ταπεινωμένη,μα πάνω από όλα πληγωμένη.
Δεν μπορείς να πληγωθείς αν δεν είσαι ερωτευμένος. Εγώ είμαι ερωτευμένη με το Άλεξ και σήμερα η καρδιά μου έσπασε σε δύο κομμάτια. Ο πόνος είναι ασύγκριτος.
Συνεχίζω να κλαίω. Η βροχή δεν σταματάει. Σηκώνομαι παραπατοντας και μπαίνω μέσα στο σπίτι. Κάθομαι στον καναπέ.
Νομίζω πως ζαλίζομαι. Ξαπλώνω πίσω και ανοίγω την τηλεόραση. Κάποια στιγμή με παίρνει ο ύπνος.
Ο ύπνος είναι βαθύς και σκοτεινός.
Έχει τύχει ποτέ να δεις κάποιο όνειρο τόσο αληθινό και ρεαλιστικό που να νομίζεις πως ζεις στην πραγματικότητα.
Ε , λοιπόν.... αυτό έγινε και τώρα.
Στο όνειρο μου αυτός με αγαπάει. Στο όνειρο μου με κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά του. Στο όνειρο μου μου λέει πως με αγαπάει. Στο όνειρο μου φτιάξαμε ένα κοινό μέλλον για εμάς.
Όλα αυτά γίνονται μόνο στα όνειρα μου.

***************
Πολλές ώρες αργότερα.
- Θεέ μου! Άνοιξε τα μάτια της. Ρότζερ ελα! Τρέχα.,ακούω μια φωνή.
- δόξα σόι ο θεός!,ακούω την φωνή του πατέρα μου.
Όλα γύρω μου είναι άσπρα. Από την μυρωδιά και μόνο καταλαβαίνω που βρίσκομαι.
Ω! Θεέ μου. Πώς κατέληξα εδώ? Είναι όλοι καλά?

Αυτό ήταν το κεφάλαιο μας για σήμερα😆 😔😉😋😄!!!! Ελπίζω να σας άρεσε 😘😉😊!!!
Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι και αφήστε το σχόλιο σας 👍🤩💕 !!!💌💬🗨️
Ευχαριστώ πολύ !!! 🙏🤗