Üzülmesin Diye | Texting

Ege, neden bu kadar acımasızdı?

Çok canım acıyor. Yemin ederim, çok canım acıyor.

Canı acımasın diye canımı verebileceğim kıza ölmesini istediğimi ima ettim az önce. Beni terk etmesine rağmen, hala daha aklımdan çıkaramadığım annem üzerine yemin ederim ki ölmesini istemiyorum. İsteyemem.

Beni aldattığını gördüm ve hala daha aklım almıyor. Onu dinlemek istiyorum ama diyeceklerinden o kadar korkuyorum ki... Annem de öyle yapmıştı çünkü.

Babamı aldatmıştı ama babam ona çok güveniyordu, dinlemişti annemi. Annem de bir şeyler uydurup kendini aklamıştı. Ne babam ne de ben onun yalan söylediğini düşünmüştük ama yalan söylüyordu işte.

Babam gibi olmaktan korktum. Her hastalandığında annemin adını sayıklayan babam gibi olmaktan o kadar korktum ki aşkım daha fazla büyümeden Vera'ya geri dönüşü olmayan şeyler söyler ve onu kendimden soğutursam yeni bir sayfa açabileceğimi düşündüm.

Bugün son hamlemi yaptım ama eğer bana bir daha yazarsa yemin ederim ona onu sevdiğimi söylemeden duramam. Kendimi çok zor tuttum şu ana kadar. Bundan sonra tutamam çünkü dayanacak gücüm kalmadı.

Ona Doruk'u unuttururum gerekirse. Onu ne kadar sevdiğimi gösteririm, hala daha benimle sevgili olmak istiyorsa. Ama daha fazla dayanamam o benim onu affetmemi söylerken.

Kendimi suçlamadan da edemiyorum. Hemen terk ettim o evi. Ne Doruk'un yüzüne baktım ne Vera'nın. Çünkü çok canım acıyordu, yemin ederim çok canım acıyordu.

Bir yandan da Vera'nın benden bir şeyler sakladığını onu tanıdığım ilk zamanlardan beri biliyordum. Ailesiyle ilgili... Sorunları vardı ama bize anlatmıyordu. Melih ve Can, bunun farkında değildi ama ben farkındaydım.

Bunu bozmadım. Vera'ya hiçbir zaman ailesiyle ilgili bir şeyler sormadım çünkü eğer canının yanmaması için ailesinin kendisini çok sevdiği bir dünya kurduysa onu bozmamam gerektiğini düşündüm.

Hala daha öyle düşünüyorum.

Eğer Vera bugün ona dediklerime rağmen benden soğumazsa tekrar sevgili olmamız kaçınılmaz ve tekrar sevgili olduğumuzda da ona ailesiyle ilgili şeyler sormayacağım.

"Ben ondan uzak duramıyorum. O zaman onu kendimden uzaklaştırayım." mantığıyla hareket ettim şu ana kadar. Ama başarılı olamadım galiba.

Ben, Ege. Annesi on altı yaşındayken onu terk ettiğinde pencerenin önünde oturup annesinin gelmesini bekleyen, annesinin gelmediğini anladığında Vera'nın göğsüne sığınan çocuk. Şu an yaslanacağım bir göğse çok ihtiyacım var ama Vera'ya bunu yapmam.

Eğer bundan sonra beni istemezse -haftalardır bunun için çabalıyordum- Allah bizi kavuşturmasın.