Üzülmesin Diye | Texting

Vera, neden bu kadar... Israrcıydı?

Merhaba.

Ben, Vera.

Anne ve babası şirketlerinin ortaklığı için evlenen, kendisi de sadece bir varis olarak görülen, yaralı bir kız.

Ben, Vera.

Hiçbir zaman -sevgilisine dahi- kendisi hakkında, daha doğrusu ailesi hakkında gerçek bir şey anlatmayan kız.

Belki de bu hareketiyle Ege'nin ona olan güvenini yavaş yavaş yıkan kız.

Siz hiç aşık oldunuz mu?

Ben oldum.

Hayatımda yaşadığım en güzel şeydi.

Yaşadığımı hissettirmişti.

Sevgisiz aileme inat, kalbimde sevginin yeşerebileceğini görmüştüm.

Küçükken, annem ve babam onlara anne baba dememi istemediklerini her söylediklerinde yatağıma girip sessizce ağlardım ve sessizce dua ederdim. Korkardım çünkü. Annem ve babam gibi olmaktan ölesiye korkardım.

Öğretmenimiz, çocukların ailesine benzeyeceğini söylemişti. O zaman ben de aileme benzeyecektim. Sevgisiz biri olacaktım.

Aileme benzemediğimi aşık olduğumda fark ettim.

O zamana kadar hep bir umudum olmuştu. O gün, o umudum gerçek oldu.

Sonra Ege onu aldattığımı düşündü.

Onun için bunu suçlamadım çünkü ona gerçekleri anlatmadım.

Allah aşkına, beni Doruk'la aynı evde görmüştü. Benim üstümde Doruk'un tişörtü vardı. İkimiz de yeni uyanmıştık.

Evet, bunlara rağmen Ege'nin bana inanmasını istemiştim ama annesine inandığı zaman başına ne geldiğini en iyi ben biliyordum.

Annesinin babasını aldatmadığına, her şeyin bir yanlış anlaşılma olduğuna annesinin söyledikleri üzerine inanmış; babasını da bunlara inandırmıştı.

Sonra terk edilmişti.

İnsan, annesinden bu kadar büyük bir darbe yediğinde nasıl dik durabilir; nasıl aynı konuda başka birilerine güvenebilirdi?

Ben bu yüzden onun peşinden koştum, son ana kadar. Gerçekleri de anlatmadım çünkü o annesi onu terk ettiği zaman benim göğsümde hıçkıra hıçkıra ağladığında kendime bir söz vermiştim.

Asla ve asla, kendi ailevi meselelerimi anlatıp Ege'yi üzmeyecektim.

Ve ben; ne olursa olsun, ucunda ölüm de olsa, Ege'den ayrılmak da olsa verdiğim sözleri tutardım.

Aptalcaydı ama ben buydum.

Gerçi...

Mutluydum ya, IQ seviyem eksilerde bile olsa umrumda değildi.

Ne demişler, deliye her gün bayram!

Bana bundan sonraki her gün, bayramdı ve bu bayramlar ailem olmadan olmayacaktı.

Ben ailemi bulmuştum.