Ματωμένη Καρδια

part 9

Μόλις κατάφερα να αποκτήσω τις αισθήσεις μου, άνοιξα  τα μάτια μου  και για άλλη μια φορά το είδα μπροστά μου .

Με κοιτούσε με ένα βλέμμα γεμάτο μίσος και κούναγιε νευρικά τα δάκτυλα του  .

Άρχισε να με πλησιάζει ...

Α: τι σου είπα μικρή ;
Να μου μιλάς καλυτερα;
Τι είναι τόσο δύσκολο πια;
Αν δεν κάτσεις καλά θα δεις έναν άλλο μου εαυτό και πίστεψέ με  θα εύχεσε να μην είχες κάνει το λάθος να μου αντημιλισεις.
Ξέρεις πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να ελέγχουν τα νεύρα τους και ένας από αυτούς είμαι εγώ .
Αν δεν θες να δεις τα ραδίκια ανάποδα θα πρέπει να είσαι ήρεμη μαζί μου ,να μην μου αντιμιλας και να μην με ειρωνεύεσαι .
Έγινα κατανοητός;

Ε :Ναι καλά ,ποιος νομίζεις ότι είσαι;
Ότι θέλω θα κάνω .
Χτυπάμε ,κάνε ότι θες στο σώμα μου, το εχω συνηθίσει τώρα πια.
Το ίδιο είπα και στα σκυλάκια σου , δεν ξέρω γιατί με κρατάς φυλακισμένη και γιατί με βασανίζεις τόσο καιρό,πάντως δεν πρόκειται να γίνω σαν τους άλλους που κάθονται και πραγματοπιουν ότι εντολή τους δώσεις ,γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι αχριστοι αφού δεν μπορούν να εκφράσουν την γνώμη τους για να μην σε εκνευρίσουν.

Του είπα και τον παρατήρησα που τώρα πια είχε γίνει κατακόκκινος και οι φλέβες του είχαν πεταχτεί προς τα έξω από τα νεύρα.

Ε:τι έγινε ;
Μας έφαγε ο σκύλος την γλώσσα ;

Α: Μπορείς επιτέλους να σταματήσεις να μιλάς τόσο πολύ;
Μου έχεις σπάει τα νεύρα .
Δεν μπορείς να βγάζεις συμπεράσματα από το ηλίθιο μυαλό σου χωρίς καν να ξέρεις τον λόγο που είσαι εδώ πέρα μικρή.

Ε: Α και τι να κάνω , να κάθομαι να ακούω τις ψεύτικες αλήθειες που και εσύ θα μου πεις.
Όχι ευχαριστώ,δεν θα πάρω .
Πλέον δεν πιστεύω τίποτα και κανέναν ,επειδή οσούς εμπιστευτικά και πίστεψα με προδοσαν με τον χειρότερο τροπο ,άρα προτιμώ να βρίσκομαι στο σκοτάδι και να έχω καινή ψυχή ,παρά να βρίσκομαι στα ενδιάμεσα ενός δρόμου και να παιθανω με το ανχος ότι ίσως κάτι από όλες τις ασυναρτησίες που μου έλεγαν διάφοροι ισχύει .

Του είπα και πλέον δεν μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυά μου.
Έκλαιγα οχι επειδή ένιωθα ταλαιπωρημένη και κουρασμένη ψυχικά και σωματικά . Αλλά επειδή είχα πέσει σε απόγνωση, πλεων ήμουν σίγουρη οτι την τελευταία μου ανάσα θα την αφήσω σε ένα από τα σκοτεινά και ετοιμογκρεμισμένα δωμάτια που με έβαζαν και καθημερινά μου πραγματοποιούσαν τα βασανιστήρια ή αλλιώς της τημοριες που μου έκαναν.