Ματωμένη Καρδια

part 20

Παρόν(Ελπίδα)

Πεθαίνω....
Αργά και βασανιστηκα ... Και το χειρότερο είναι ότι κάνεις δεν πρόκειται να με βρει εδώ που Με έχει κλεισμένη.

Από ότι έχω καταλάβει δεν κυκλοφορεί ψυχή.

Πονάω..... Πονάω σωματικά και ψυχικά.

Σωματικά λόγω των χτυπημάτων και της κακομεταχείρισης που έχει δεχτεί το σώμα μου και ψυχικά επειδή έχασα ένα κομμάτι της ζωής μου .

Πλέον νιώθω κενή και το μόνο που περιμένω είναι τον αργό και βασανιστικό θάνατο να έρθει να με πάρει.

Εδώ και τουλάχιστον 10 ώρες είμαι στο πάτωμα και νιώθω τη ζωή να φεύγει από τα σπλάχνα μου.

Η πόρτα ανοίγει και μπαίνουν μέσα οι δυο άντρες που είχαν αναλάβει το βασανιστήριο μου.

Όμως με το που με βλέπουν, μένουν και οι δύο κάγκελο.

Τα μάτια τους έχουν γουρλωσει και το χρώμα του δέρματός τους έχει γίνει πλέον άσπρο.

Λες και δεν περίμενα να με βρούνε έτσι;

Σίγουρα θα τους είχε ενημερώσει το αφεντικό τους..... Και σίγουρα ήταν ενήμεροι για το τι θα μου κάνει.

Έφυγαν από το μέρος που κάθε μέρα εδώ και τρεις μήνες δεν πήγαιναν μέτρο μακριά και με παράτησαν με έναν άρρωστο ψυχικά άνθρωπο, που να με βασανίζει, να με χτυπάει και να με βιάζει μέχρι τα όρια λιποθυμίας.

Α1:ρε μαλακά κοίτα τι της έκανε;

Είπα ο ένας και έτρεξε κοντά μου.

Α2: πρέπει κάτι να κάνουμε θα πεθάνει από αιμορραγία.

Είπε ο άλλος και ήρθε και αυτός δίπλα μου.

Α1: τι σου έκανε το κάθαρμα κοριτσάκι μου.

Ε: ότι μου κάνετε και εσείς.... Αλλά με περισσότερο πάθος.
Βλέπετε το αφεντικό σας την ώρα που με χτύπαγε και με βίαζε νόμιζε ότι ήμουν η μητέρα μου και όχι εγώ.
...

Κανένας δεν μίλαγε. Φαινόντουσαν μετανιωμένοι αλλά τι να το κάνω;
Τώρα είναι ήδη αργά, αν κάποιος δεν μου καθαρίσει τις πληγές και δεν με πάει επειγόντως σε ένα νοσοκομείο Θα πεθάνω από μόλυνση και αιμορραγία.

Θεέ μου πάρε με κοντά σου.
Δεν αντέχω άλλο.
Κουράστηκα πια.
Μη με βασανίζεις... Θέλω να πάω στο μωράκι μου .

Ο Ντάνιελ δεν πρόκειται να με βρει, αφού ο Ίαν με τον αδερφό μου του
έχουν στήσει παγίδα .