Ματωμένη Καρδια

παρτ 41

Ε: τι έγινε leonardo;

I: αυτα που θα ακούσεις ελπίδα δεν θα σου αρέσουν καθόλου.... Μα καθόλου όμως.

Λέει και πιάνει πανικόβλητες το κεφάλι του.

Ε: θα μου πεις ή θα με σκασεις παιδάκι μου;

Λ:λοιπόν....

....

Ε: θα τον πάρει ο διάολος.
Τι νόμιζε δηλαδή ότι δεν θα ήμασταν ικανοί να τον βρούμε; Εγώ ένα ξέρω ότι την έχει βάψει και μάλιστα πολύ άσχημα. Να είσαι σίγουρος Leonardo οτι από τα δικά μου χέρια θα πάει.

Λέει Ελπίδα και πετάει με δύναμη το γυάλινο ποτήρι που κράταγε στον τοίχο.

Τελικά δεν είχε καταφέρει να κάνει τα σωστά βήματα έτσι ώστε να μην βρεθεί αντιμέτωπη με τον βασιλιά.
Τώρα; Τώρα κινδύνευε σχεδόν από όλα τα μέτωπα, ο αντίπαλος της είχε κάνει ρουά ματ και το χειρότερο αυτήν τη φορά έπρεπε να παίξει με κλειστά χαρτιά, ένα παιχνίδι της τύχης που οι πιθανότητες να νικήσει ήταν ελάχιστες.
Με τα νέα γεγονότα τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα και πολύ φοβόταν ότι αν δεν κατάφερνε να προστατεύσει έστω και μία πλευρά της αυτοκρατορίας της θα έβγαινε χαμένη από το παιχνίδι που αποφάσισε να παίξει με έναν άγνωστο, με κάποιον ο οποίος το μόνο που θέλει είναι το κεφάλι της και όπως είχε ξαναπει  πιο παλιά το παιχνίδι ήταν τόσο επικίνδυνο γιατί φτιάχτηκε με το ίδιο το αίμα.
Το αίμα πολλών εκατοντάδων  ανθρώπων που άφησαν πίσω τους οικογένειες και ρήμαξαν άλλες τόσες.

Το χειρότερο ήταν ότι τώρα οι περισσότεροι από αυτούς θα θέλουν εκδίκηση και το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή πρέπει να τη σταματήσει. Πρέπει να σταματήσει το παιχνίδι της παράνοιας αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να σπάσει τους κανόνες πού νομίζει ότι δεν υπάρχουν, γιατί όπως λένε όλοι ,οι κανόνες είναι για να σπάνε και αν δεν τα καταφέρει η πόλη της θα βυθιστεί στο αίμα.

Ε: τι θα κάνουμε;

Ρωτάει Ελπίδα με τρεμάμενη φωνή.

Λ: εκτός από το σταυρό μας δεν ξέρω... Πραγματικά όμως δεν ξέρω.
Μας την είχαν στημένη Και το χειρότερο εμείς πέσαμε μέσα στην ίδια μας την παγίδα.

Ε: αστους να πιστεύουν ότι την έχουμε πατήσει πολύ άσχημα, όχι ότι δεν ισχύει αλλά τέλος πάντων, θα βρούμε μία λύση.

Ξαφνικά μία ζαλάδα έρχεται στην Ελπίδα και το μόνο που κάνει είναι να κλείσει τα μάτια της και να βυθιστεί σε έναν γλυκόπικρο ύπνο.

Ο Leonardo από την άλλη σε κατάσταση σοκ τρέχει γρήγορα προς το μέρος της και την βάζει να ξαπλώσει στον καναπέ.

....

Η κούραση, η ταλαιπωρία, η έλλειψη ύπνου και φαγητού της προκάλεσαν λιποθυμία. Μετά τα γεγονότα που της ανακοίνωσε ο Λεονάρντο η ελπίδα ήταν σε κατάσταση σοκ, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι αρχηγός αυτής της παράνοιας που ονομαζε παιχνίδι είχε δημιουργήσει την απόλυτη καταστροφή.

Οι σκέψεις της ταξίδεψαν στην προηγούμενη μέρα, τη μέρα που έμαθε όλη την αλήθεια και πλέον ήταν έτοιμη να ανοίξει τα φύλλα και να παίξει το παιχνίδι απο όλες τις μεριές του.

Ήταν στόχος ζωής, ένας στόχος ο οποίος θα έβγαζε τον Ντάνιελ από την φυλακή και θα έλυνε όλα τα αναπάντητα ερωτήματα της. Έτσι θα μπορούσε να ξεφορτωθεί τη μητέρα της και να μην την έχει στο ακριβώς από κάτω πάτωμα στου σπιτιού. Μπορεί να την βασάνιζε όμως η αίσθηση του να την σκοτώνει η ίδια πίστευε ότι ήταν πολύ πιο ευχάριστη από το να την ταλαιπωρεί.

Flashback

Πίνοντας λίγο από το ποτό τις άκουγε προσεκτικά τον Λεονάρντο να της εξιστορεί τα νέα γεγονότα που είχε μάθει.

Λίγο αργότερα ήταν σε κατάσταση σοκ. Ο Λεονάρντο της είχε πει ότι πίσω από όλα βρίσκεται ο πατέρας του Μιχάλη και το χειρότερο ότι ήθελε να εκδικηθεί ακόμα και το ίδιο του το παιδί.

Η μητέρα της Ελπίδας για άλλη μία φορά έχει παίξει το παιχνίδι κλαίβοντας. Είχε καταφέρει να τους πει ψέματα και να τους κάνει να πιστέψουν οτι ο πατέρας του Μιχάλη πλέον ηταν νεκρός. Στην πραγματικότητα ήταν και αυτός ένας παρανοϊκός.... Ήταν το τρίτο μέλος του πρώην αχτύπη του τριδύμου, του τριδύμου μου που αποτελούνταν από τρεις πρώην αχωρίστους φίλους.
Η μητέρα της Ελπίδας από ότι φαίνεται είχε καταφέρει να μπλεκτει και με τους τρεις, μπορεί με διαφορετικό τρόπο αλλά και πάλι τους ένωνε ότι τους κατέστρεψε. Τον έναν επειδή νόμιζε ότι είχε χάσει τον καλύτερό του φίλο και τους άλλους δύο γιατί έπαιξαν ένα παιχνίδι που τα μόνα συναισθήματα που κιριεβαν ηταν η ζήλια, η παράνοια και ο έρωτας και οι τρεις είχαν πέσει θύματα της μητέρας της όμως οι δύο που διψούσαν για εκδίκηση ηταν ο ian και ο αλεξ. Μπορεί ο Ίαν να είχε πεθάνει όμως δεν έπαυε να μένει ακόμα ένα άτομο που διψούσε για εκδίκηση. Η ελπίδα αυτή τη φορά έπρεπε να έρθει αντιμέτωπη με τον πατέρα του Μιχάλη και δυστυχώς πίσω από την πλάτη του, δεν θα του επέτρεπε να την βοηθήσει γιατί το συναίσθημα  με την εκδίκηση δεν πάνε μαζί, έτσι δεν λένε; Ηταν 1000% σίγουρη ότι ο Μιχάλης θα έβαζε το συναίσθημα πάνω απο την εκδίκηση και για αυτόν τον λόγο θα τον έστελνε εκτός πόλης, κάπου που να μην μπορεί ο ίδιος να υποψιαστεί τις κινήσεις της, γιατί μην ξεχνάμε ο Μιχάλης ήταν ένα από τα πιο ισχυρά μυαλά, ο εξυπνότερος και δυνατότερος, ένας άνθρωπος που μπορούσες να εμπιστευτείς ακόμα και την ίδια σου την ζωή και θα ήσουν σίγουρος ότι δεν θα σε προδώσει. Όμως τώρα... Τα πράγματα ήταν αλλιώς.