Ματωμένη Καρδια

part 10

Δεν ξέρω αυτήν τη φορά τι φάρμακο μου χορήγησαν στην ένεση που μου έκαναν πριν λίγο . Πάντως δεν νιώθω τα πόδια μου ,έχει παραλύσει όλο μου το σώμα.

Ακούω φωνές προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου αλλά αυτήν  την φορά είναι μάταιο.

Όλα στο μυαλό μου είναι ένα κουβάρι.
Από την μία μαθαίνω ότι η μητέρα μου ήταν ένας πληγωμένος άνθρωπος που ποτέ στη ζωή της δεν είχε κάποιον που να την αγαπάει πραγματικά και από την άλλη ότι εκμεταλλεύτηκε δύο νεους ανθρώπους πού ήταν ερωτευμένοι μαζί της.

Τελικά νομίζω ότι όλοι σε αυτήν την ιστορία έχουν ένα δίκιο αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την πράξη πού ο Ιαν και ο κάθε Ιαν κάνει τώρα σε μένα και στην κάθε κοπέλα που θα βρεθεί μπροστά του.

Η μόνη αδικημένη είμαι εγώ, εγώ γιατί έμπλεξα σε αυτήν την ιστορία χωρίς την θέλησή μου .

Κανένας ποτέ δεν με ρώτησε τι πραγματικά ήθελα και το χειρότερο είναι ότι και εγώ σαν τότε μικρό κοριτσάκι έκανα όνειρα ,έκανα όνειρα για το μέλλον, για τη ζωή μου και για τον δρόμο που θα επερνά μόλις τελείωνα τα σχόλια.

Δυστυχώς με την δουλειά δεν κατάφερα ούτε την πρώτη λυκείου να αρχίσω και έτσι ο δρόμος της εκπαίδευσης και τις γνώσεις μου τελείωσε οριστικά πριν από 4 χρόνια.

Όμως δεν είναι αυτό το θέμα που με απασχολεί τώρα.

Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που ο Daniel αγόρασε από την μητέρα μου πριν από 18 χρόνια.
Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος να θέλει να αγοράσει ένα μικρό κοριτσάκι στα 18 του και όχι σε μικρότερη ηλικία;

Γιατί δέχτηκε να με βοηθήσει τότε που πήγα  και του ζήτησα δουλειά;

Εγώ το μόνο που ήξερα ηταν ότι η μητέρα μου με πούλησε σε έναν ξένο με αντάλλαγμα την ελευθερία της και ότι ο Daniel με πρόδωσε αφού η αγάπη και ο έρωτας που μου είχε ορκιστεί τότε δεν ίσχυαν, γιατί την επομενη μέρα τον βρήκα στο κρεβάτι του σπιτιού του  με μία τυχαία κοπέλα.

Όλα είναι πολύ μπερδεμένα τελικά  συνειδητοποιώ οτι δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για την ζωή μου και ότι θα περάσω το υπόλοιπο αυτής μέχρι ο Ίαν να βαρεθεί να με βλέπει να βασανίζομαι.

Τοποθετώ τα νέα γεγονότα από την αρχή σε μία κατάταξη του μυαλού μου για να καταλάβω ποια ειναι η πραγματική αλήθεια.

Ο Ιαν πιστεύω οτι μου έλεγε την αλήθεια , το εβλεπα στα μάτια του, μπορούσα να καταλάβω τον πόνο που αυτός ο άνθρωπος ένιωθε ,αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι είναι άρρωστος.

Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να ευχαριστιέται να βλέπει άλλους να βασανίζονται;

Πώς γίνεται να νομίζει ότι με αυτόν τον τρόπο γαληνεύει την ψυχή του ;

Όλο αυτό είναι αρροστημένο και δυστυχώς δεν μπορεί να το καταλάβει.

Κλείνω τα μάτια μου και περιμένω με ψυχραιμία την ώρα που το αμάξι θα σταματήσει και από κι και πέρα θα αρχίσει πάλι το βασανιστήριο.

Οπτική μεριά Daniel

D: ΣΚΑΤΑ !

Ουρλιάζω και πετάω με δύναμη το ποτήρι με το ουίσκι στον τοίχο με αποτέλεσμα να συγκρουστεί εκεί και να διαλυθεί σε χίλια κομμάτια.

Εδώ και έναν μήνα προσπαθώ να εντοπίσω τα ίχνη της. Δεν έπρεπε να την αφήσω να πάει μόνη της σε αυτήν την ανταλλαγή .

Και με είχαν προειδοποιήσει γ****ο οτι ήταν παγίδα, αλλά το μόνο που με ένοιαζε εκείνη την περίοδο ηταν να μαζέψω αρκετά λεφτά για να μπορέσω να πραγματοποιήσω το όνειρό μου.

Να εγκαταλείψω την μαφία και να πάρω την Ελπίδα μακριά από αυτό το μέρος έτσι ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε τον έρωτά μας.

Αλλά επειδή η τύχη είναι με το μέρος μου και επειδή έχω πολύ "έμπιστους ανθρώπους", κάποιος μία μέρα πριν την απαγωγή της μου είχε βάλει υπνωτικό στο ποτό μου με αποτέλεσμα να με εκμεταλλευτούν και η Ελπίδα να με βρει γυμνό στο κρεβάτι μαζί με μία κοπέλα που ούτε καν γνώριζα.

Προσπάθησα να της εξηγήσω, προσπάθησα να την πείσω ότι τα συναισθήματα που νιώθω είναι αληθινά για αυτήν ,όμως την είχε τυφλώσει ο θυμός και δεν έβλεπε καθαρά.

Μετά από αυτό το συμβάν η σχέση μου με αυτήν ήταν καθαρά επαγγελματική.

Πίστευα ότι θα με συγχωρούσε , όμως πού να ήξερα ότι στέλνωντας την σε μία ακόμα ανταλλαγή η ζωή μου οι δίκαιοι της θα γινόντουσαν ανωκατο .

Από τις σκέψεις μου με βγάζει ο χτύπος της πόρτας.

Μέσα στο γραφείο μου μπαίνει ο πιο έμπιστος άνθρωπος μου.

D: βρήκατε τίποτα;

Α1: δυστυχώς τίποτα αφεντικό

D: να ψάξετε ακόμα καλύτερα.
Δεν μπορεί πόσο μακριά θα την έχει;

Λέω στον άνθρωπό μου αλλά περισσότερο το λέω για να το πιστέψω εγώ.

Κλείνει την πόρτα και με αφήνει μόνο μου με τις σκέψεις μου.

Θα σε βρω Ελπίδα ,στο υπόσχομαι, στο υπόσχομαι στην αγάπη και στον έρωτα που νιώθω για σένα.

Μπορεί να μην πρόλαβες να μάθεις πόσο σ' αγαπώ ,αλλά να είσαι σίγουρη οτι μόλις σε βρώ θα διορθώσω τα λάθη που έκανα και θα φύγουμε μία για πάντα από αυτήν την πόλη και ακόμα καλύτερα από αυτήν τη χώρα