My Manager £ Kim Taehyung

~Episode 10~

Bebe Rexha - Grace (Lütfen anlamına da bakarak dinleyin)
-  T-taehyung çekil , lütfen.

Alaylı gülümseme birden kendini tehditkar bir ifadeye bıraktığında sert ve sesli bir şekilde yutkundum.

- Odama benden izinsiz girme cürretini nereden aldın?!

Sessiz ama etkili sözleri kendime küfretmemi sağlamıştı.

- B-ben sadece...

- SEN SADECE NE?!

Ani bağırmasıyla irkilirken gözlerimin buğulanmasını engelleyemedim.

- Benim kötü bir niyetim yoktu.

Bu dediklerimden sonra onu sertçe itmiş ve odasından çıkmıştım.

Ben şimdi niye salak gibi ağlıyordum ki?!

Bana bağırması çok koymuştu. Biri sanki kalbimi elleriyle sıkıyormuş gibi hissettim.

"Üzülmemelisin Yuna, değmeyen insanlar yüzünden bu değerli göz yaşlarını akıtmamalı ve üzülmemelisin. Sen hep gül, olur mu? Çünkü sana en çok gülmek yakışıyor, küçük kardeşim..."

Yoongi'nin bana küçükken dediği sözler aklıma gelmiş ve gözlerimi sertçe silmiştim.

Merdivenlerden inip kapıyı hızlıca çarpıp gitmiştim. Bu evde durmak istemiyordum. Bana böyle bağırmaya hakkı yoktu.

Kendime kızmaktan başka bir şey gelmiyordu elimden. O an susmamalı ve ona haddini bildirmeliydim.

Sokak lambalarının aydınlattığı yolda yürürken eve nasıl gideceğimi bilmiyordum. Daha nerede olduğumu bilmezken eve gitmeyi düşünmem çok saçmaydı.

Olanlara sinirden gülmeden edemedim.

"TÜM BOKLAR BENİ BULUR ZATEN! BIKTIM ARTIK , BIKTIM..."

Sinirden, kenarda duran çöp kovasına sertçe tekme atıp çöplerin etrafa saçılmasına neden oldum.

Telefonumla birini aramak için plan yaparken lanet olasıcayı onun evinde unuttuğumu fark etmemle durmam bir oldu.

ŞANSIMA SIÇAYIM, CİDDEN!

Neden her şey üst üste gelmek zorunda ki?

Kendime gelmek için yanağıma tokat atıp bir yola girdim.

Buradaki sokak lambaları çalışmıyordu. Bu yüzden etraf oldukça karanlıktı. Sadece ay aydınlatıyordu bu sokağı.

Korkak adımlarla yürüdüğüm bu yolda bir çıtırtı sesi duydum.

Anında durup kafamı yere eğmiştim. Şuan , o her kimse onunla karşılaşacak durumda değildim. Korkuyordum...

Derin bir nefesi içime çektim.

Yapabilirsin Yuna...

Yavaşça arkama döndüğümde bembeyaz bir kediyi görmem rahatça nefesimi dışarıya vermeme sebep olmuştu.

Sadece bir kediymiş.

Tekrar önümü döndüğümde karşımda sarhoş olduğu belli olan, kir içinde bir adam gördüm.

Ve en önemlisi yüzündeki sırıtışla bana doğru gelmesiydi.

- Güzelim, sadece birazcık eğleneceğiz. Neden kaçıyorsun?

Kelimeleri yuvarlayarak söyleyen adam söylemeyene kadar geri geri gittiğimi fark etmemiştim.

Korku dolu gözlerle git gide bana yaklaşan adama arkamı dönerek kaçmaya başladım. Birilerinin beni duyması umuduyla bağırıyordum.