My Manager £ Kim Taehyung

~Episode 1~

"Onun beni sevebilme ihtimalini sevmiştim ben oysa..."

Ellerimi yastığımın altında birleştirerek uyuklarken sesini siktiğimin biri bağırarak beni o güzel yatağımdan etmeye çalışmıştı!

- Kalksana be! Seni mi bekleyeceğiz burada! HEEEY!!!

Yastığımla kulaklarımı kapatmaya çalışmam bile onun o bok sesini duymamı engelleyememişti. Ama inatla kalkmadığım için bağırmaları eşliğinde odama doğru adımlamaya başladığını yaklaşan sesinden anlamıştım.

- Kime diyorum ben sabahtandır?!

Kapıyı tekmeleyerek girmiş ve ayağımdan tutup çekerek beni o güzelim yatağımdan ayırmıştı.

Tanıştırayım, mal abim Kim Namjoon...

- Ya abi ne yapıyorsun yaa!!

Ben yerde debelenirken o beni hiç zorlanmadan ayağımdan sürükleyerek mutfağa kadar getirmişti.

- Sus.

Öyle bir bakış atmıştı ki süt dökmüş kedi gibi olmaktan kendimi alıkoyamadım.
Annemse her gün izlediği şeye alışmış olacak ki hiçbir tepki vermemişti.

- Tamam artık, yeter. Hadi yiyelim bir an önc-Hey, elini yüzünü yıkamadan hayırdır Yuna Hanım!?

- Öff anne! Bir salın artık beni ya!

Ayağa kalkmış yüzümü yıkamaya gidecekken

- Gel tasmanı çıkarayım.

diyen o çok sevdiğim (!) abime doğru 1000km/s hızla uçarken annem terliğini göstererek bizi açık bir şekilde tehdit etti. Tabii o terliği gördüğüm gibi banyoya koşmam bir oldu. Sonra birkaç didişmenin ardından kahvaltı faslını bitirmiş ve odalarımıza giderek okula hazırlanmaya başlamıştık.

Siyah etek ve beyaz gömleğimin üstüne takmak zorunda olduğumuz siyah kravatımı geçirdikten sonra siyah muz çoraplarımı giydim. Saçlarım az önce banyo yaptığımın göstergesi olacak şekilde ıslaktı. Fakat saçlarımı kurutmayı sevmediğim için kurutmadım ve hafif dalgalı saçlarım ile kahküllerimi kendi haline bırakmaya karar verdim. İçinde sadece bir resim defteri ve kalemliğim olan çantamı alarak kapıya ilerledim.

Abim de üniversiteye gitmek için hazırlanmış ve beni kapıda bekliyordu. Beyaz spor ayakkabılarımı abimle birbirimizi ittirmemize rağmen giymeyi başarmış ve kötü bakışlar eşliğinde ikimiz de yola koyulmuştuk.

Çantamdan çıkardığım ve birbirine girmesini engelleyemediğim kulaklıklarımı açmaya çalışırken ani bir fren sesiyle kalakaldım ve o anın etkisiyle dışarıya koca bir "OYYŞŞ" bırakmayı da unutmadım.

Kafamı kaldırdığımda son model bir arabayla aramda sadece 1-2 karış olduğunu görmenin etkisiyle arabadan sinirle çıkan adama doğru

- Beni ezecektin lan az önce! Araba sürmeyi bilmiyorsan niye kullanıyorsun?!

diye bağırmış ve ölüm fermanımı adamın bakışları sayesinde imzaladığımı anlamıştım.

- Önüne bakmayıp arabanın önüne atlayan sensin! Aa şimdi anladım, sen de altıma girmek isteyenlerdensin. Sizinle uğraçacak halim yok ve bir daha karşıma çıktığını görürsem hayatını bitiririm!

dediği gibi arabasına atlayıp gitmişti. Konuşmama bile izin vermemişti! O anki sinirle duymayacağını bilmeme rağmen arkasından bağırarak küfretmeyi unutmadım. O kimdi ki bana iğrenç ithamlarda bulunuyordu!

Ukala herif işte!

Bu düşüncelerle okula varmış ve okulun ilk günü olması nedeniyle sıra olarak bekleyen öğrenciler arasına kankilerimi bulmak amacıyla girmiştim.