Emre yok!

102 15 38
                                    


2 ay sonra

Artık 1 aydan bile az süremiz kalmıştı tatilin bitmesine. Nerdeyse her gün geziyorduk. Ev almasaydık yeriydi yani. Sabah kalktık ve güzelce kahvaltımızı yaptık. Sonra herkes odasına gidip giyinmeye başladı. Üzerime eteği dizlerimde beyaz bir elbise giydim. Kapının hemen yanındaki boy aynasından kendime bakmaya başladım. O sıra Emre geldi ve beni kendine çevirdi. Elini beline doladı ve beni kendine çekti.

"Güzel olmuş muyum?"

"Çok güzel olmuşşun"

Gülümsedim. Iyice yaklaşıp alnımdan öptü. O sırada Ata ile Doğa gelip ayakkabılarını ayakkabı dolabından aldilar.  Sonra evden çıktık ve bir kafeye gittik. Saatlerce kafede zaman geçirdik. Emre tuvalete gitti. Bir kaç dakika sonra erkekler tuvaletinin orda bir kalabalık toplandı. Bizim erkekler hemen bakmaya gittiler. Onlarda dönmeyince bende gittim. Tuvaletin girişinde biri yatıyordu ama tam göremedim. Kalabalığın arasından geçip yatan kişiye baktım. Emre'ydi.

"Emre!"

Hemen yanına gittim ve başını dizlerimin üzerine koydum. 

"Emre gözlerini aç Emre!"

Dakikalar sonra ambulans geldi ve Emre'yi aldı.Emre ile ambulansa bindim. Saatlerce yoğun bakımda kaldı. Bir kaç kez doktor girip çıktı. En sonunda bir doktor yanıma yaklaştı. 

"Nesi oluyorsunuz?"

"Arkadaşlarıyız biz"

"Maalesef size söyleyemeyiz "

Cihat doktorun üzerine yürüyünce Ata hemen önüne geçti. 

Emre'den 

Gözlerimi açtım. Başımda feci bir ağrı vardı. Doktor içeri girdi ve bana suratı asık bir şekilde baktı. 

"Uyanmışsınız "

Gülümsedim. 

"Noldu bana neden bayıldım?"

"Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Dışarda arkadaşlarınız var onlarada soyleyemedim"

"Neyim var?"

"Maalesef kansersin"

"Ölecek miyim?"

"Eğer tedaviniz olumlu yanıt vermezse ve ilik bulamazsanız maalesef"

"Arkadaşlarıma söylemeyin "

"Ama-"

"Lütfen "

Doktor başını sallayarak odadan çıktı. Sonra odaya Başak girdi. Yüzünde de maske vardı. Gözleri doluydu ve ağlamıştı. Yanıma oturdu. 

"Sevgilim. Sen ağladın mı?"

Hemen gözlerini sildi.

"Ağlamadım. Emre iyi misin?"

Elini tuttum diğer elini de elimin üzerine koydu. 

"Ben iyiyim Başak ağlama lütfen?"

"Doktor kan şekerinin düştüğünü söyledi. O yüzden bayılmışsın."

Ah Başak. Ah benim küçük meleğim. Ben seni nasıl bırakıp gidicem? 

"Evet ama şimdi iyiyim"

Gülümsedi.  Doktor geldi ve Başak'a çıkmasını söyledi. Başak yanağımdan öpüp çıktı. 2 gün sonra taburcu oldum. Tedaviye Malatyada başlayacaktım.  Eve geldik. Başak beni yatağıma yatırdı. 

"Sevgilim ben iyiyim"

"Tamam olsun. Ben şimdi senin yemeğini de getiricegim"

Ne kadar olmaz desemde yemeğimi getirdi ve sanki çocukmuşum gibi elleriyle yedirdi. Akşam olunca herkes yattı. Herkesin uyuduguna emin olunca valizimi topladım. Biletimi çoktan almıştım. Sabah 5 te uçağa binecektim. Bir mektup yazdım. Başak içindi. Saat 4 olunca Başak'ın  odasına girdim. Valizin kapının önündeydi. Başak'ın yanına uzandım. Saçlarını sevdim kokusunu uzun uzun içime çektim. Dolabındaki tişörtlerinden bir tane aldım. Son kez alnından öpüp odadan çıktım. Diğerlerinin de odasına girip son kez onlara baktım. Evden çıkıp taksiye bindim. Havalimanına geldim ve sanatım gelince uçağa binip Malatya'ya geri döndüm. 

Başak'dan 

Sabah kalktım ve uykulu gözlerle banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp Emrenin odasına gittim. Eşyaları yoktu. 

"Emre yok!"

Odama tekrar girdim komidinin üzerindeki telefonumu almak için. Telefonumun yanında bir zarf vardı. Üzerinde adım yazıyordu. Hemen açtım. O sırada bizimkilerde çoktan başıma toplanmıştı. Yüksek sesle okumaya başladım.

Başak,

Biliyorum beni çok seviyorsun. Bende seni seviyordum ama çok sıkıldım artık. Başka birisini seviyorum. Hem oda Malatya'da.  Bir süredir onunla konuşuyorum. Sana bunu yapmak istemezdim. Üzgünüm. Şimdi gidiyorum. Beni bir daha arama. Senin yüzünü bile görmek istemiyorum. Sende beni unut başkasını sev. Seni kandırdığım için özür dilerim ama beni anla sıkıldım işte. Anladım ki bir kişiyle uzun süre yapamıyormuşum. Neyse uzun lafın kısası artık seni sevmiyorum. Sende sevme. Görüşürüz.  Elveda..      

                                                                                                                    Emre Kıra

Neydi bu şimdi? Emre beni terk mı etmişti? Gözlerim kararmıştı. Kendimi Atanın kollarında bulmuştum. Hemen beni kucaklayıp yatağıma yatırdı. Doğa hemen bana su getirdi. 

" Istemiyorum "

Esin zorla bana biraz şu icirdi.  Emre yok muydu şimdi?

Ya Gökkuşağı Siyaha Aşıksa ?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin