Latecomer

Chapter 11

Israel

Kung minamalas ka nga naman. Bakit sa lahat ng araw, ngayon pa ako tinanghali ng  gising? Ngayong araw pa naman ang final defense namin sa thesis. Pambihira.

Pagkatapos kong maligo, kaagad kong dinampot ang laptop at folder kung saan nakapaloob ang hard copy ng thesis namin.

Hindi ko na nagawang magpa-alam ni manang sa sobrang pagmadali. Mabuti lang sana kung second subject 'to, e, first nga.

Pagdating ko sa loob ng paaralan, doble doble ang kaba ko. Maliban sa baka late na ako, hanggang madaling naglalakad, iniisip ko rin ang defense namin. Kailangang mabuti at magaling ang pagdefense. Kailangan kong galingan para mapatunayan na karapatdapat nga akong tawaging leader. Aside from that, I aim high grades.

Kung sino ang may pinaka-magandang thesis, ito ang pipiliin para pambato sa iba't-ibang school. Kaya pawis at dugo ang inilaan ko rito para maging maganda ang presentation na ito. Ilang araw at gabi ang isinakrepesyo ko para matapos ito. My group mates' efforts were just one fourth of mine. But I didn't mind it. As long as it would become the greatest thesis. It would be enough.

“Good day, Mr. Dezzon. I'm so sorry if I'm late,” I said as I opened the door of our classroom.

“It's okay. Take your seat now, Mr. Leonza,” he said, accepting my apology.

As I entered our room, most of the students, smiled at me. Seems like, it's their way of saying good morning to me.

I'm overwhelmed at the same time disappointed.

Mahina akong umiling at umupo sa aking upuan. As usual, wala pa si Patricia. What's new, anyway? Umiling ako ulit. Pambihira, bakit ko naman naiisip ang babaeng iyon?

Hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan ang sinabi niya noon sa bahay. Pero wala, e. Mukhang wala siyang paki-alam kung makasakit ba siya ng damdamin ng iba.

Wait, why am I thinking about her again? I told to myself that I'll forget what she said.

I was insulted but I need to kept my cool.

“Our first group were done with their defense. Let's hear from our second group. The group of Mr. Leonza,” he announced.

I was totally surprised. Sobrang late na pala ako? Pero wala akong nagawa, kundi kunin ang aking laptop.

Cheers and yells were all I heard.

“Go Mr. President!”

“Kaya niyo 'yan team Israel!”

“Wala na, may nanalo na!”

Tumayo ang mga kasamahan ko at sabay-sabay kaming pumunta sa harapan. Nang na-i-connect na ang aking laptop sa TV, sinimulan ko na ang aming presentation sa pamamagitan ng pagbati.

Apat kami sa thesis na ito. At masasabi kong napag-aralan naman ng mga kagrupo ko ang ibinigay kong part sa kanila.

I can also say, I delivered mine well, too.

Pagkatapos kong magsalita, saka naman bumukas ang pinto.

Sa una'y naging tahimik ang lahat ngunit kalauna'y napuno ng negatibong komento ang aming silid.