How?

3.

** trigger warning **
(Lees dit hoofdstuk niet als je niet tegen depressie/snijden en/of zelfmoord neigingen kan!)

- POV Darcy -

'Darcy, ik moet met je praten.'

Ik knik verbaasd en loop met Harry mee, ik heb echt geen idee wat hij van me wil. Ik loop met hem mee naar zijn kamer en ga op het bed zitten.

'Wat is er?'

Harry zucht en gaat naast me zitten, terwijl hij een hand door zijn haar haalt. Hij doet vaag.

'Ik wil dat je bij ons komt wonen.'

Mijn mond zakt open en ik schud vlug mijn hoofd, dat wil ik niet. Hoezo moet dit? Ik red het prima bij mama, plus, zij heeft mij altijd opgevoed.

'Mama is altijd op werk en Gemma is altijd weg, je wordt niet in de gaten gehouden en ik maak me echt enorm veel zorgen over je. Als je niet bij Luke wilt liggen heb je je eigen kamer. Jamie zal het geweldig vinden, en ik ook.'

Ik wil dit niet. Ik kan het niet. Sowieso dat ik weer verliefd word op Michael en dan doe ik Luke pijn.

Maar, zoals Harry zegt, Jamie zal het super leuk vinden. Ze ziet mij en Michael samen en ze hoeft ons beide niet meer te missen.

'Ik zal vragen of de rest het ook wilt. Dan pas maak ik mijn beslissing, oké?' vraag ik zacht.

Harry knikt en we lopen weer naar beneden, waar iedereen in de keuken zit. Jamie zit bij Michael op schoot en speelt met zijn haar.

Ik glimlach zwak en zie Michael blozen, waardoor ik grinnik. Ik ga aan tafel zitten en voel zijn dreigende blik op me, waardoor ik opsta en yoghurt uit de koelkast pak.

Ik kijk hem aan en zie hem trots glimlachen, waarna ik begin te eten. Harry had gelijk, het is beter als ik hier woon. Dan eet ik tenminste.

'Eh, guys. Harry en ik hadden het erover dat ik weer bij jullie kwam wonen en ik wilde weten of jullie dat ook-'

'Wat? Tuurlijk! We missen je echt in dit huis. Met jou wordt er nog een keer gekookt.'

Ik grinnik zacht en pak mijn telefoon, zodat ik mam straks kan bellen. Zij moet hier ook mee akkoord gaan.

Ik kijk onopvallend naar Michael, en zie dat hij een grote glimlach op zijn gezicht heeft. Ik begin langzaam te blozen en voel me ineens enorm schuldig tegenover Luke.

Wat heb ik gedaan?

Misselijkheid overspoelt me en ik sta ineens op, waarna ik naar de wc ren. Mijn maaginhoud komt eruit en ik voel me echt belabberd.

Ik voel een hand op mijn rug, en merk dat iemand mijn haar vasthoudt. Ik heb geen idee wie het is, maar ik wil zo snel mogelijk dat dit gevoel ophoudt.

'Het komt goed.' zegt Harry zacht. Gelukkig is het niet Michael, want dan kotste ik waarschijnlijk mijn organen eruit.

'Ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik ben er voor je, en je kan altijd bij me terecht.' zegt hij.

Ik kom omhoog en merk dat ik ineens heel duizelig ben, waarna ik door mijn benen zak. Ik ben echt een mess.

Tranen rollen over mijn wangen en ik verstop mijn gezicht in mijn handen. Ik verpest echt mijn hele leven.

Harry slaat zijn armen om me heen en wrijft geruststellend over mijn rug. Alle frustratie van afgelopen jaren komt eruit, en ik had dit echt even nodig.

'Zullen we even naar mijn kamer?'

Ik knik en steek mijn armen uit, lopen lukt me nu echt niet. Ik ben te zwak, en dat laat me machteloos voelen.

Harry tilt me op zijn heup, en ik verstop meteen mijn gezicht in zijn nekholte. Ik heb hem gemist.

'Waar is Luke?' vraag ik zacht, bang dat ik weer ga overgeven.

'Uit met vrienden, hij is laat thuis vanavond.'

Ik knik voorzichtig en zodra we in Harry's kamer zijn, gaat hij op bed liggen. Ik ga tegen hem aan liggen en veeg mijn tranen weg.

'Wat is er, Darcy?' vraagt hij zacht. Ik zucht en voel de tranen weer opkomen, ik snap niet wat er met me aan de hand is.

'Ik voel me slecht, Harry. En dit is niet alleen vanwege mijn anorexia. Nou ja, ook. Ik kan niks binnenhouden, hoe erg ik het ook probeer. Gisteren-'

Tranen stromen weer over mijn wangen en ik sla mijn armen om Harry's middel, waarna ik zucht. Ik wil het hem niet vertellen.

'Gisteren heb ik met Michael gezoend.'

Harry zucht en drukt een kus op mijn slaap, waardoor ik glimlach. Hij is niet boos.

'Je bent in de war, Darcy. Ik weet niet wat er met je aan de hand is maar je bent jezelf niet. Weet je zeker dat er verder niets is?'

Ik haal diep adem en laat de tranen gewoon gaan, het boeit me niet. Ik ben met mijn broer, en hij kent me als geen ander.

'Het spijt me zo.' zeg ik ineens, waardoor Harry fronst. Ik doe inderdaad vaag, maar ik durf het niet te vertellen. Hij wordt zo boos.

'Wat is er?' vraagt hij zacht.

Mijn handen beginnen te trillen en ik voel de misselijkheid weer omhoog komen. Dit moet echt geen gewoonte gaan worden.

'I-ik snijd mezelf.'

Mijn schouders schokken van het huilen, ik vermink mezelf. Ik verpest mijn hele leven en doe hetzelfde bij dat van anderen.

Als ik naar Harry kijk zie ik tranen in zijn ogen, die niet veel later over zijn wangen lopen. Ik doe iedereen pijn.

'Het spijt me.'

'Mag ik ze zien?' vraagt hij zacht. Waarschijnlijk is hij bang dat hij me triggered, maar dat is zeker niet zo.

Ik ga rechtop zitten en stroop mijn mouwen op, waardoor de littekens zichtbaar worden. Er zijn veel nieuwe bijgekomen, die nog rood en geen week oud zijn.

Harry bijt op zijn lip en veegt zijn tranen weg, waarna hij zijn armen om mij heen slaat. Ik kruip weer op zijn schoot en zucht.

'Ik wil dit niet meer, Harry.'

Hij drukt een kus op mijn wang en veegt mijn tranen weg. Ik veeg zijn tranen weg en laat mijn hoofd op zijn schouder rusten.

'Je komt hier wonen. Ik wil je niet kwijt en ik ben bang dat als je altijd alleen bent, je hier niet meer uitkomt. We zijn er allemaal voor je.'

Ik knik en sta op, waarna ik de badkamer in wankel. Ik moet echt beter voor mezelf gaan zorgen.

Ik pak een trui uit Harry's kast en trek die aan, want deze is vies door net. Ik poets vlug mijn tanden en zucht. Ik zie er verschrikkelijk uit.

Ik tril gewoon omdat ik niet eet. Ik voel me slecht, ik zie er slecht uit en vermink mezelf. Kan het nog beter?

Ik loop terug naar Harry en wil mijn mobiel pakken, maar merk dat die beneden ligt. Ik vloek zacht in mezelf en ga op bed zitten.

'Ben je klaar om weer naar beneden te gaan?' vraagt hij zacht.

Ik knik twijfelend en steek mijn armen weer uit, ik voel me echt een klein kind, maar ik ben gewoon echt te zwak.

'Het komt allemaal goed love.'

Ik sla mijn armen om zijn nek en houd hem strakker vast. Ik hou echt van hem en ben blij dat hij er voor me is.

'En over die kus met Michael. Je moet het Luke vertellen, zodra jij er klaar voor bent. Ik zie echt wel dat je Michael nog leuk vindt.'

Ik bloos en zodra we de keuken in lopen, is iedereen stil. Ik rol onopvallend mijn ogen en zodra Harry mij op de stoel heeft gezet, voel ik me meteen duizelig.

Hij kijkt me een keer aan en ik knik, als teken dat het wel goed gaat. Ik voel me prima.

Michael lijkt bezorgd, net zoals de anderen. Ik pak mijn mobiel en toets het nummer van mijn moeder in, waarna ik haar bel.

'Hey, mam.'