How?

4.

- POV Darcy -

De volgende ochtend word ik wakker in het bed van Harry, met nog steeds zijn trui aan. Ik had bij Luke kunnen slapen, maar hij was nog niet thuis toen ik op bed ging liggen.

Harry is al wakker, want hij loopt door de kamer alsof hij iets kwijt is. Ik rek me uit en merk dat ik me al iets beter voel dan gisteren.

'Goedemorgen Haz. Zoek je wat?'

'Hey love. Ik ben mijn witte shirt kwijt, en hij ligt niet in de was.'

Ik frons en ga rechter op zitten, waarna ik even door mijn ogen wrijf. Ik ben echt blij dat ik het Harry heb verteld.

'Je hebt er vijftien.'

'Ja, maar ze zijn allemaal verschillend.' zegt hij lachend. Ik rol mijn ogen, ik ben echt blij dat ik hier woon vanaf nu.

Ja, je leest het goed. Ik woon hier, mama heeft het goedgekeurd. Ze brengt vanavond mijn spullen, want ze wilde Jamie en Harry zien.

'Pak er gewoon één, ik ben een meid en zelfs ik zie geen verschil tussen tien witte shirts.'

Hij schiet in de lach en loopt zijn kast weer in, en iets later komt hij eruit lopen terwijl hij zijn shirt aantrekt.

'Hoe voel je je?'

Ik zucht en wrijf even over mijn slaap, ik heb echt hoofdpijn ineens. Ik snap niet waarom mijn lichaam tegen me is.

'Het gaat wel. Het wordt vandaag warm en dat is mijn enigste zorg op dit moment, eigenlijk.'

Harry zucht en vloekt zacht in zichzelf, waardoor ik zacht grinnik. Hij is zo lief, het doet me echt iets dat hij zich zo zorgen maakt.

'Foundation?'

'Op wonden? Je bent gek Harry. Ik trek wel gewoon een trui aan.' zeg ik glimlachend. Ik stap uit bed en trek mijn trui uit, waardoor ik alleen nog in mijn ondergoed sta.

En ja dit kan, want het is mijn broer.

Ik loop zijn kast in en pak een grote, niet al te dikke trui van de stapel en trek hem aan. Mijn broeken liggen bij Luke op de kamer dus die pak ik zo.

'Wacht maar, ik haal wel een kort broekje voor je.' zegt Harry glimlachend. Veel mensen denken altijd dat we een stel zijn maar als ze dan zien hoeveel we op elkaar lijken, is dat wel weg.

Ik knik en bedank hem, waarna ik op zijn bed ga zitten. Ik heb het nu al warm, terwijl ik de hele nacht in een trui heb geslapen.

'Hier, is deze goed?' vraagt Harry, terwijl hij een korte spijkerbroek omhoog houdt. Ik knik en trek hem aan, waarna ik de badkamer inloop.

Ik doe mijn haar in een knot en poets mijn tanden, waarna ik mijn gezicht was. Harry komt naast me staan en doet zijn haar, wat nogal lang duurt.

'Ijdel, Styles?'

'Altijd.' grinnikt hij, waarna we naar beneden lopen. Iedereen is al wakker, inclusief Luke. Ik voel me zo schuldig over gisteren.

'Goedemorgen.' zeg ik zacht, terwijl ik naast Luke ga zitten. Hij drukt een kus op mijn wang, waardoor ik bloos.

'Waarom draag je een trui?' vraagt Niall. Serieus Niall? Niemand was van plan om het te vragen.

'Ik heb het gewoon koud.'

Michael zijn hoofd schiet mijn kant op, waarna hij opstaat. Shit. Ik ben zo dom. Natuurlijk weet hij wat hier aan de hand is, hij deed het zelf ook.

'Waar is Jamie?' vraag ik, om het gesprek te veranderen.

'Aan het spelen buiten. Moet je niet op je eigen kind letten?'

Ik grinnik en schud mijn hoofd, natuurlijk moet dat. Maar ik sliep en kan er niks aan doen dat de jongens mij niet wakker maken.

Crystal is al achter Michael gelopen, waardoor jaloezie door mijn aderen stroomt. Ik snap niet waarom ik zo ben, ze zijn gewoon samen.

Ik let er niet op, want als ik alleen maar daar mee bezig ben, lig ik over een paar minuten weer in de wc te kotsen.

'Darcy? Wil je wat proberen te eten?'

Ik kijk Harry aan en knik, ik wil eten kunnen binnen houden. Hij staat op en pakt een bakje yoghurt uit de koelkast.

Luke fronst, hij weet natuurlijk niet wat er gaande was gisteren. En ik heb ook geen zin om het uit te leggen.

Ik neem een kleine hap van de yoghurt en wil het meteen weer uitspugen, maar eet het toch op. Ik wil gewoon niet aankomen.

Mijn handen beginnen te trillen, zo erg dat het niet meer lukt om te eten. Ik gooi de lepel neer en sta op, waarna ik naar boven loop.

Ik hoor gehuil komen uit de andere kamer, wat me schuldig laat voelen. Mijn handen trillen nog steeds, en ik snap niet waarom het niet stopt.

Ik voel de tranen weer over mijn wangen lopen, terwijl ik de badkamer in loop. Ik haat mezelf zo erg.

Ik gooi wat water in mijn gezicht in loop weer Harry's kamer in. Wat kan ik hier tegen de muur aan smijten?

Ineens vliegt de deur open, en zie ik Harry staan. Hij slaat zij armen om mij heen, zo strak dat ik bijna geen adem meer krijg.

'Ik was zo bang dat je jezelf iets aan het aandoen was.'

Ik leg uitgeput mijn hoofd op zijn schouder, ik ben zo moe. Moe van hoe ik nu leef. Moe van alles.

'Ik denk dat je het Luke moet gaan vertellen en dat dat al een hoop oplucht. Je hebt gewoon zoveel stress op dit moment en je moet gewoon rustig aan doen. Ik snap dat het niet kan met Jamie, maar iedereen hier let op haar.'

'Ik ben zo'n slechte moeder, Harry.'

Harry veegt mijn tranen weg, waarna hij mijn gezicht blijft vasthouden.

'Luister, love. Je was zestien toen je zwanger werd, je bent nog jong. Het is zwaar om op deze leeftijd moeder te zijn, en je hebt al je eigen problemen. Je bent echt geen slechte moeder als je tijd voor jezelf moet nemen. Jamie houdt van je.'

Ik knik voorzichtig en druk een kus op zijn wang, waarna ik weer mijn hoofd op zijn schouder leg.

'Je zweet helemaal.'

'Ik ga geen t-shirt aantrekken, Haz. Ik schaam me te erg en het valt gewoon op.'

Hij knikt begrijpend en zucht. Onze band is zoveel beter dan eerst.

'Je bent prachtig, Darcy. Onthoud dat.'