How?

24.

- POV Michael -

Bezweet kom ik omhoog en kijk ik naast me, gelukkig is Darcy er nog. Ik heb nu al een week erge nachtmerries en het eindigt elke keer met Darcy en ik in de keuken, knuffelend.

Darcy komt slaperig overeind en slaat weer haar armen om mijn trillerige lichaam, terwijl ze door mijn haar heen gaat met haar vingers.

'Ging het weer over mij?'

Ik knik voorzichtig en sla ook mijn armen om haar middel heen, waarna ik haar weer optil en naar beneden loop.

Het zweet staat op mijn voorhoofd, wat Darcy lijkt te merken. Het is vier uur, echt een rottijd.

'Het spijt me.' zeg ik zacht. Darcy is gesloopt, want ze slaapt pas als ze zeker weet dat ik pas wakker wordt als ik uitgeslapen ben, en dan moet ze er alweer vroeg uit.

'Het is oké. Ik maak me gewoon zorgen over je en ik wil dat de nachtmerries stoppen. Het lijkt me echt verschrikkelijk, Mike.'

Ik knik en neem met trillende handen het glas water aan wat ze me voorhoudt, en neem er flinke slokken van.

'Ik denk dat je weer naar je psycholoog moet, Michael.' zegt ze zacht. Ik zucht en schud mijn hoofd, ik vind het echt een verschrikkelijk mens.

'Ik wil iemand anders zoeken. Deze man is echt de duivel hemzelf.'

Darcy grinnikt, waardoor ik ook lach. Dit is de eerste keer in lange tijd dat ik lach. Darcy klimt op mijn schoot, met haar gezicht richting die van mij.

'Ik ga je helpen, babe. Ik hou echt heel veel van je.'

Ik bestudeer haar gezicht kort, maar in korte tijd valt me al op dat ze diepe wallen heeft en haar ogen dof staan. Ze heeft slaap nodig.

'Kom, we gaan slapen. Je hebt het nodig. Vanavond slaap je op de bank, dan krijg je tenminste rust.'

Darcy knikt alleen maar, te moe om te protesteren. Ik til haar op en loop weer naar onze kamer, waar ik in bed ga liggen en vrijwel meteen in slaap val.

.

De volgende ochtend word ik wakker met Darcy in mijn armen, ik heb geen nachtmerrie meer gehad en dat heeft ervoor gezorgd dat ik sinds een week eindelijk uitgerust ben.

Ik laat Darcy voorzichtig los, en leg de deken weer beter over haar heen. Zodra ik me omgekleed heb loop ik met een glimlach naar beneden en ga in de woonkamer zitten.

Ik zie een briefje op de salontafel liggen, die ik lees. De jongens zijn met zijn allen naar de winkel, dus dat verklaart de stilte in huis.

De televisie zorgt ervoor dag de stilte wordt onderbroken, wat toch wel fijn voelt. Zo worden namelijk ook mijn gedachtes onderbroken.

De jongens weten niks over mijn nachtmerries, maar dat hoeven ze niet te weten, want ze maken zich dan alleen maar zorgen.

'We zijn thuis!'

'Ik zit in de woonkamer!' schreeuw ik terug, waarna een gaap mijn mond verlaat. Louis loopt de kamer binnen, gevolgd door Liam.

'Je sliep nog, had je wat nodig van de winkel?'

Ik schud vlug mijn hoofd, waarna ze knikken en naast me gaan zitten. Ik zet de televisie iets harder en leg mijn voeten op de salontafel.

'Slaapt Darcy ook nog? Normaal is ze altijd zo vroeg wakker.'

Ik knik, geen zin om het uit te leggen. Ze hoeven het niet te weten.

Vandaag ga ik naar de huisarts, om aan te geven dat ik een nieuwe psycholoog wil. Darcy zal met me meegaan, maar ik laat haar slapen, want ik moet er over een halfuur zijn.

'Ik ga zo weg.'

.

'Dus, wat brengt je hier Michael?'

Mijn huisarts zit tegenover me, met een glimlach. Het is een vriendelijke man, waar ik heel blij mee ben.

'Nou, ik wil graag een nieuwe psycholoog. De man waar ik nu bij ben is echt een verschrikkelijk persoon en ik kan gewoon niet met hem praten.'

De man voor me knikt kort, terwijl hij wat op zijn laptop typt. We praten nog kort en hij geeft me dan een kaartje, van een psycholoog.

'Deze man staat als het best aangeschreven, hij helpt je, hij is vriendelijk. Je kunt hem zelf bellen voor een afspraak.'

Ik knik en bedank hem, waarna ik naar buiten loop. Dit lucht wel op.

Ik besluit om de man meteen te bellen, zodat ik een afspraak kan maken. Ik stap in de auto en pak mijn telefoon.

'Hallo, met Brad Smith. Waarmee kan ik u helpen?'

'Met Michael Clifford. Eh, ik kom net van de huisarts en die heeft mij doorverwezen naar u. Ik wil graag een afspraak maken.'

'Tuurlijk! Wanneer? Ik kan morgen, rond twee uur.'

Hij klinkt jong, vriendelijk en gemotiveerd, wat me blij maakt. Ik denk dat ik me wel op gemak voel bij hem.

'Ik kan ook wel! Tot dan.'

'Tot dan!'

Ik leg mijn telefoon weer neer en start de auto, waarna ik naar huis rijdt. Gelukkig heb ik nu eindelijk een afspraak bij een nieuwe psycholoog.

Een gaap verlaat mijn mond, mijn ogen vallen telkens dicht, maar ik herpak me. Ik mag niet in slaap vallen.

Heelhuids kom ik thuis, gelukkig. Zodra ik thuis ben loop ik zonder wat te zeggen naar boven en ga op bed liggen.

- POV Darcy -

We hoorden de deur dichtklappen, maar er kwam niemand. Waarschijnlijk was het Michael die terug kwam, maar hij is moe.

De jongens halen hun schouders op en we kijken verder naar de tv. Ik ben benieuwd hoe het is gegaan bij de dokter.

Een uurtje later hoor ik ineens geschreeuw van boven komen. De jongens fronzen, maar ik sta op en ren naar boven.

'Nee! Alsjeblieft!'

Hij woelt, de deken zijn verstrengeld om zijn lichaam en hij is opnieuw helemaal bezweet. Ik ga op het bed zitten en sla mijn armen om hem heen.

Hij wordt wakker, waarna hij in tranen uitbarst. Zijn armen vinden hun weg richting mijn middel, waarna hij me op zijn schoot trekt.

'Het komt goed baby, ik hou van je.'

Hij stopt maar niet met huilen, wat mijn hart breekt. Hij is zo enorm bang dat ik mezelf van kant maak, dat het mij zelfs bang maakt.

'I-ik ben zo bang, Darcy. Blijf bij me, alsjeblieft.'

Ik knik en hij gaat weer liggen, mij niet loslatend. Ik glimlach en druk een kus op zijn kruin, waarna ik met mijn vingertoppen door zijn haar ga.

Dit maakt hem rustig, en al snel ligt hij te snurken. Ik laat langzaam de tranen gaan, ik maak me zoveel zorgen om hem.

Ik veeg ze weg, waarna ik dichter tegen hem aan ga liggen. Ik hoop dat hij hier gewoon uitkomt.

'Ik hou van je.'