WAITING FOR DEATH

-9-

Chris, önünde yanan sigarayı izliyordu. Onu içine çekmekten deli gibi korkuyordu. Sky, merakla Chris'e baktı.

"Ne bekliyorsun?”

Chris, yutkundu. O çocuk değildi. Basitti. Sadece nefes çekecekti. Sigarayı ustaca tuttu ve henüz yaladığı dudaklarının arasına koydu. Dudaklarını kapattı ve aldığı pis havaya rağmen ağzından nefes aldı. Biraz fazla almıştı ve sigarayı küllüğe koyar koymaz öksürmeye başladı.

"Nasıldı?"

"Saçma." dedi. Gerçekten de saçma bulmuştu. İnsanların pis bir havaya bağımlı olmaları saçmaydı.

İkinci nefes daha kolaydı. Artık alacağı kirli kafanın oranını kafasında tutturuyordu. Üçüncü nefeste daha kısa bir nefes aldı. Evan gibi kafasını arkaya attı ve dudaklarını büzüp havaya üfledi. Gri duman salonu kısa sürede kaplamıştı.

"Şunu izle." dedi Sky. Sigaradan bir nefes çekti. Dudaklarını büzdü. Üflerken dudaklarını kapatıp açtı. Havada dumandan daireler, görsel bir şov oluşturmuştu. Chris güldü. "Bu kadar ilerlemeyeceğim."

Buna rağmen Chris ve Sky o gece bir paketi bitirdiler. Birşeylerle meşgul olmak Chris'i mutlu etmişti. Haziran ayında son sınavlarına girmiştiler. İkisinin de endişelenecekleri birşey kalmamıştı. Chris halâ şaşkındı çünkü ona saygı duyuyorlardı... Koridorda önünden çekiliyorlar, yemekhane de sıra veriyor, kızlar kendi aralarında ne kadar çekici olduğunu fısıldıyorlardı. Oysa hepsi Chris'in görünüşü ve panik halindeki kavgalarını anımsıyorlar. Chris'in haftada iki kitap bitirdiğinden, bilim kurgu filmlerini sevdiğinden, gerçekten güzel yemek yaptığından ve arkadaş sıkıntısı çektiğinden haberleri yok. Sigara içerken öksürdüğünü bilmiyorlar. Kendine zarar verdiği ve John'a kafa tuttuğu için koyu bir kötü çocuk imajı çizmişti. Chris bunun çok farkında değildi. Sky ile bu konuyu konuştuğunda ise tek söylediği, 'Farkedileceğimi hiç düşünmemiştim.' oldu. Chris popülerliği hiç düşünmemişti. Sanırım matematik ve edebiyat klubünün başkanı olup ve popülerlik statüsünde çok yukarılara tırmanabilen tek kişiydi. Futbolu sadece izlerdi. Topu fırlatamazdı bile. Spor derslerinde yakan toptan çok korkardı. En sevdiği kitabı alıp merdivenlerin altında okumak için gizlenirdi. Liseye geldiğinde de çok değişmedi.

Chris'in okulda çıkardığı sorunlar yüzünden defalarca ceza alması gerekirdi ama Second Change Lisesi rehberlik bölümü bu tarz şeyler yaşayan bir öğrencinin böyle saldırgan davranmasının normal olduğu kararına vardı ve Chris sadece bir uyarı ile kurtuldu. Hayatındaki onca olumsuzluğa rağmen hâlâ bir arkadaşı vardı ve oldukça şanslı sayılırdı.

Chris ve Sky, o gece masada uyuya kaldılar. İlk uyanan Chris oldu. Avuç içlerini gözlerine bastırdı ve çenesi esnemek üzere açıldı. Gözlerini ovuşturdu. Ağzında kötü bir tat vardı. Sandalyeye yaslandı. Sonra gözlerini kırpıştırdı. Chris'in kalbi hızla attı. Chris hayatı boyunca böyle güzel uyuyan bir insan görmemişti. Her zaman daha erken uyandırdı ama Sky'a hiç bakmazdı. Sky için oturma odasını yatak odası haline getirmiştiler ama Sky geceleri uyuyamadığını söyleyip Chris ile uyurdu. Chris bunu arkadaşça bir jest olarak görmüştü ama kalbinin hızla atması mantıksızdı.

Bembeyaz teni, mutfak camından sızan ışık ile parlıyordu. Pembe dudakları hafifçe açılmıştı. Yavaşça nefes alıyordu. Eyelinerı bozulmuştu. Parça parça bir görüntüsü vardı ama hoştu. Göz kalemi hafifçe akmıştı. Ama Chris'i en çok etkileyen boynundan aşağıya uzanan mavi saçları oldu. Chris bu saçlara hiç dokunmadığını farketti. Elini yavaşça uzattı. Onu uyandırmaya korkuyordu. Mavi saçların uçlarını okşadı. Suratında aptal bir gülümseme belirdi. Gözleri açıktı ama Chris, onunla öpüştüğü günü görebiliyordu. Görüntü üçüncü bir şahısın gözündendi. Diller, dişler veya tükürüklerle oluşan bir öpüşme değildi. Isırıkta yoktu. Sadece çatlak ve patlamış bir dudak ile pembe, yumuşak dudaklar birbirine sürtmüştü. Chris'in gülümsemesi yüzüne iyice yayıldı. Onu öpmek istedi. Ve durmamak. Sonra ellerini mavi saçlardan çekti. Gözleri doldu. Ağlamaya başladı. Sky, Chris'in arkadaşıydı. Nasıl onu öpmek isterdi?