Stay

Hoofdstuk 3

Ik word wakker door hard getik op het raam. Ik kijk door mijn gordijn naar buiten. Het regent. Fijn. De eerste dag en het regent. In de hemel regende het nooit. Altijd een lekker zonnetje. Heerlijk was dat. Maar ja. Dit is aarde. Alles anders. Ik sta op en kijk naar de klok. 8 uur. Over een half uur school. Dan zie ik mijn Lader. Eindelijk. Ik kleed me om als mens en loop naar beneden. Ik zie dat Lauro en Helena al wakker zijn. Ze zijn dingen aan het bespreken. Over hoe de dag gaat lopen. Ik ga erbij zitten en luister mee.

Als het tijd is om te gaan, lopen Lauro en ik naar buiten. Ik zie een blond, knap meisje uit de deur lopen van het huis naast ons. Dat moet mijn Lader zijn. Ik loop daar der toe.

'Hee, ik woon hier sinds gister en weet niet waar mijn school is. Weet jij dat soms?' begin ik tegen haar. Ik kijk achter me en zie Lauro boos naar me kijken. Hij is vast boos dat hij geen knappe meid heeft als Lader.

'Eh, moet je naar Vallendijk College?' vraagt het lieve meisje. Ze heeft een mooie stem en bij elke klank die ze maakt, gaan haar ogen stralen. Haar schattige sproetjes sprankelen in de regen. Ik knik.

'Loop maar mee. ik zit daar ook op school.' Een warme lach laat me lachen en loop haar achter na.

'Hoe heet je eigenlijk?' vraag ik haar.

'La Mira. Zeg maar Mira. Zo noemt iedereen me.' ze lacht weer naar me. Ze is zo lief. 'En jij?'

'Gabe.' antwoord ik. Tijdens het lopen kruisen onze blikken elkaar. Dan komt Lauro aan gerent.

'Gast, is het nog ver?' zegt hij uitgeput. Ik moet er om lachen.

'Weet ik veel.'

'Wie is dat?' fluister Mira naar me. 'Een vriend van me. Hij woont bij mij. Hij heet Lauro.' Zij kijkt weg. Niet geïnteresseerd in hem, blijkbaar. Arme Lau. Het is een goeie jongen.

Op school aangekomen scheiden onze wegen. Ik zoek mijn kluisje en stop wat boeken er in. Lauro's kluisje is naast die van mij.

'Goeie Lader.' zegt hij geïrriteerd en gooit zijn kluisje hard dicht en loopt weg.

Met verkeerde been uit bed gestapt? Ach dat trekt wel weg. Ook mijn kluisje gooi ik dicht en loop naar mijn lokaal. Paar minuten te vroeg maakt niet uit. Ik ga zitten voorin in het lokaal. Ik ben de eerste. Steeds meer mensen komen in het lokaal. Er loopt een groepje meiden naar binnen. Mira staat er ook bij. Ik kijk haar aan en als ze mij aankijkt, loopt ze in een rechte lijn naar me toe.

'Leuk, je zit ook nog bij mij in de klas!' ze zet haar tas neer en gaat naast me zitten. Een golf van geluk gaat door me heen. De leraar loopt binnen en begint zijn les.

'Goedemorgen allemaal.'

Een paar minuten later stapt Lauro naar binnen. Wat een loser. Eerste les en nu al telaat.

'En wie ben jij?' vraagt de docent. Hij kijkt Lauro boos aan.

'Lauro, ben nieuw op school. Ik kon het lokaal niet vinden.' Stamelt hij en gaat achterin zitten.

'Goed bezig, Lauro. Eerste keer telaat. Ik zie dat we nog een nieuwe hebben.' Hij kijkt me aan.

'Gabe.' zeg ik gouw, voordat hij boos word.

'Gabe, mooi. Ik ben meneer Becker.' Hij gaat weer door met zijn uitleg. Vanuit mijn ooghoek zie ik Mira steeds naar me kijken. Maar ik negeer het. Stom.

'Wat voor hobby's heb je?' vraag ik halverwege de les.

'Ik speel viool, en twee keer in de week hardlopen. Jij?' haar glimlach laat me stralen.

'Fitness en muziek luisteren.' Ze begint te lachen. Ik hoop niet uitlachen. Ze kijkt weer vooruit. Met haar mooie, zachte handen pakt ze haar pen en schrijft wat aantekeningen. Ze heeft een sierlijk handschrift. Ik ben zo blij met mijn keuze, dat ik naar aarde ben gegaan. Als ik in de hemel bleef, zou ik haar nooit ontmoet hebben.

Als de les afgelopen is loop ik snel naar Lauro.

'Wie is je Lader?' vraag ik. Ik doe alsof er hiervoor niks gebeurd is.

'Hij, die jongen met die blonde krullen.' Ik kijk voor me en zie dat hij bij Mira staat.

'Wat is zijn naam?' vraag ik hem.

'Geen idee.' antwoord hij, alsof het hem niet boeit.

'Gast, ga kennis maken. Je zit zeker vijf jaar aan hem vast he!' hij kijkt me beledigend aan.

'Sorry hoor, maar je moet echt even normaal doen. Ben je nu alleen boos omdat mijn Lader zo knap is?'

'Misschien.' geeft hij toe. Ik moet erom lachen.

'Het komt goed. Ga kennis maken. Misschien is hij wel heel aardig.' geef ik hem raad. Hij knikt en loopt naar zijn Lader.

Het is pauze. Ik ga bij Mira zitten. De kantine is een witte grote zaal. Het doet me denken aan de hemel. Ik kijk Mira aan.

'Hee Mira, wie is die jongen met die krullen trouwens?'

'Dat is Levi, goeie vriend van me. Hij woont ook bij ons in de buurt. Hij is heel aardig.' Vertelt. Ik luister aandachtig naar haar. Haar blonde haren golven tot lieve krullen op. Ze kijkt me aan. Alsof ze elk moment haar liefde gaat bekennen. Wat ze natuurlijk niet gaat doen.

Ineens hoor ik een stoel naast me verschuiven. Lauro gaat naast me zitten.

'Hij is aardig.' is het enige wat hij zegt. Ik knik. Nog geen paar minuten later zit Levi tegenover me.

'Hee.' zeg ik. 'Ik ben Gabe.'

'Ja, ik hoorde het in de les.' Zijn nette, perfecte, blonde haar wat netjes en precies in gel zit, valt me meteen op. Hij heeft een nette, te grote bloes aan met een donker rode skinny broek. Niet echt bepaald stoer. Zou Mira iets in hem zien? Ik zal daar, hoe dan ook, deze week achter komen.

Na school lopen we met z'n vieren naar huis. Mira, Lauro, Levi en ik. Mira is het enige meisje en voelt zich denk daardoor wel wat ongemakkelijk. Of ze is het gewent. Ik weet het niet. Ik verheug me erop om haar beter te leren kennen. Maar dat heeft tijd nodig.

'Morgen weer samen lopen?' vraag ik Mira als we bijna bij het einde van de weg zijn.

'Ja, gezellig.'

'Oké, mooi. Dan zie ik je morgen weer.'

'Doei, Gabe!' ze zwaait en loopt haar huis binnen. Ik zwaai terug en glimlach. Ik kijk gelijk daarna Lauro aan.

'Sorry gast.'

'Geeft niet. Je kan er niks aan doen.' hij beukt me en rent naar binnen. Ik lach. Net een klein jong.