Ejderha Kız 4; Kan Kehanetleri

45. Bölüm Final Son Part

Evettt sevgili biricik ejderha okuyucularim. Nasılsınız? Öncelikle özür dilerim evet 2 hafta sonra dedim ama asırlar oldu. Bir türlü yazamıyordum bu bölümü ama sonunda yazdım ve bitti. Umarim beğeneceğiniz bir bölüm olur. Can hala yazarciksin diyor ama sizin görüşünüzü de merak ediyorum. Bu kitabi da bitirdik. Sonu biraz havada kaldi gibi ama yakin bir zamanda 5. Kitap icin düzenlemelere baslayacagim. Bakalım nasıl olacak. Umarim onu da begenirsiniz.

Ah seyi soracaktim ben bir önceki bolumu yayınladım değil mi? Çünkü bende hala draft görünüyor da ama yorumlar var. Garip.

Ayrıca bir de whattsap grubumuz var. Katilmak isteyen arkadaslar olmuştu. Hala katılmak isteyen varsa buraya yorum yapabilirse hemen ekleyecegim onu gruba.

Ayricaaa bu kitabi bitirmek için güzel bir sürpriz ekleyeceğim sonuna. Onu hala düşünüyorum ama umarım yapabilirim.

Bir daha ki kitapta benden istedikleriniz veya şöyle yapsan güzel olur Meryem dediginiz bir şey olursa buraya yazın lutfen.

Karakterlerden kimleri sevdiginizi ve neden sevdiginizi de yazabilirseniz buraya cok sevinirim.

Evet gene cok sey istedim. Simdi sizi bolumle basbasa birakiyorum. Umarım tadını çıkarırsınız.
Yorumlarinizi bekliyor olacağım.

Hepinize fesatli günler diliyorum 😊😊💜😈😈. Hoşçakalın. Medyada Sleeping At Last - All Through the Night var. Bolume uyuyor bence baga. Neyse begenmezseniz baska bir sarki ile okuyun 😊. Iyi okumalar tekrar.

Mert

Bu kısmı her ne kadar yazmak istemesem de şu an Miray bana o kahverengi gözleri ile bakıp, söz vermiştin dediğini duyar gibiyim, aslında duyuyordum yatağımızda oturmuş karnını okşuyordu. 3. Çocuğumuzu bekliyorduk. Gece yarısıydı ve Miray sırf bunun için ve bir de kiraz istediği için beni uyandırmıştı.

O anı hatırlamak bile istemiyordum ama Miray için bunu yapabilirdim.

Neden, neden, neden? Çığlık atmak, kendimi yerden yere atmak istiyordum. Neden bütün bunlar bizim başımıza geliyordu. O an birçok gerçekle birden yüzleşmek zorunda kalmıştım. Kendi kendime sürekli, "Benim yüzümden, benim yüzümden, ..." deyip duruyordum. Sonunda Rüzgar'ın canına tak etmiş olmalı ki, "Yeter artık dostum." Dedi ve beni sarstı ama onu görmüyordum bile.

O an başıma gelecekler ile yüzleşmeye başlamıştım. Annesiz bir çocuk büyütmek zorundaydım. Tabi o da kurtulursa. Bunu yapabilecek güçte olduğumu sanmıyordum. Masal annesinin aynısıydı, bir de onu büyütmek zorunda olmak? Küçük Miray'ı büyütmek gibiydi bu. Ona her baktığımda öldürdüğüm karımı, ruhumu hatırlayacaktım. O an fark ettiğim şeyler ile yere çöktüm.

"Senin bir suçun yok." Dedi Rüzgâr önümde diz çökerek.

"Evet, hepsi onun suçu." Dedi Can sinirle Melisa'ya bakarak.

Melisa ise ağlamaktan harap olmuş şekilde yerde oturuyordu. Benden bir farkı yok gibi. O an ona saldırmak, hepsinin onun suçu olduğunu söylemek istedim ama yapamazdım. Çünkü değildi. Ben yine sinirime hâkim olamamıştım ve olanlar olmuştu.

O an aklıma küçükken yaşadığım bir olay gelmişti. Yaklaşık 12 yaşındayken garip bir şekilde aniden güçlerime hâkim olamamaya başlamıştım. Başlarda umursamamıştım ama bir kere antrenmandayken yığılıp kalınca ve etrafı su basınca, eğitmenim Dalga kötü bir şey olduğunu anlamıştı. 3 gün boyunca uyanmamışım. Uyandığımda ise yaklaşık 1 haftalık bir zaman dilimini hatırlamıyordum. Uyandıktan sonra bu olaylar daha kötü olmaya başladı. Birkaç defa ölümden zor kurtuldum. Vücudumdaki suyu yok edecek şeyler yaptım yanlışlıkla. Dalga bu sırada bir çözüm yolu arıyordu ama bulamamıştı. Sonunda aklına bir fikir gelmiş gibi beni uzun uzun incelemiş ve "Sanırım olayları başlatacak halka gerçekten sensin Mert." Demişti. Anlamamıştım tabi ama koruyacağım Ejderha Prenses ile yani Miray'la ilgili olduğunu anlamıştım. Onu durdurmaya çalıştım ama beni dinlemedi. "Kendini öldüreceksin yakında Mert ve ben bunun olmasına izin veremem. Sen Ejderha Prenses'in koruyucusun. Sen olmazsan, onu öldürmeleri kaçınılmaz olacaktır. Bu nedenle sen yaşamalısın." Dedi gözlerimin içine bakarak ve gitti.