Used (Louis Tomlinson)

H6

Caya's POV~✨~

'Tegen wie praatte je?' zegt mijn vader als Niall en ik de keuken inlopen. Hij kijkt mijn kant op, zijn lippen veranderen in een rechte lijn als hij Niall ziet. 'En wat is, dat?'

Het feit dat hij "wat" zegt in plaats van wie maakt me boos. 'Dit is Niall, hij is een persoon, geen wat.' zeg ik zo kalm mogelijk.

'En wat doet hij hier?' Ik slik en hou mezelf in om niet te gaan schreeuwen tegen hem.

'Dat gaat je helemaal niks aan.'

'En waarom niet? Ik zou het best willen weten als je je geliefde meeneemt, nog voordat je hem je bed insleept.' ik bal mijn vuisten en kijk hem aan.

'Shut up. Je weet niet wat je zegt.'

'Hoe kom je erbij?'

'Je kletst uit je nek, je weet niet eens wat er is gebeurd.'

'Ik heb wel een idee wat er is gebeurd daar boven en ik tolereer het niet dat dat in mijn huis gebeurd!'

'Waarom zou je nu ineens wel om me geven?!' Schreeuw ik naar hem. Hij is stil dus ik schreeuw door. 'Jij en mama zijn nooit thuis, ik moet voor mezelf zorgen, nog nooit heb ik een smsje of telefoontje gehad met de vraag hoe het gaat! Ik haat je! Je bent geen vader!' ik adem zwaar en mijn keel doet pijn van het schreeuwen.

'Hoe durf je dat te zeggen?!'

'Hoe durf jij tegen hem dingen te zeggen terwijl je hem niet eens kent?' ik wijs naar Niall en kijk mijn vader nog steeds strak aan.

'Ik wou dat je moeder nooit zwanger was geworden. Je bent een mislukking, niks waart.' zegt hij zacht tegen me. Iets in me breekt, ik wil huilen maar ik doe het niet, dan ben je zwak.

'Fuck you.' sis ik, ik pak Niall's hand en wat geld en loop langs mijn vader naar buiten.

'Waar gaan we naartoe?' vraagt Niall.

'Maak je maar geen zorgen Niall. Straks is hij weg en dan kunnen we weer terug.' ik ga op het eerst komende bankje zitten.

'Gaat het?' hij kijkt me met een frons aan. Ik haal mijn schouders op.

'Nee eigenlijk niet.' zucht ik en ik klem mijn handen om het bankje heen. Hij legt zijn arm om me heen. 'Hij noemde me gewoon een mislukkeling.' ik veeg een traan van mijn wang en kijk naar mijn knieën.

'Het is niet waar Caya, je bent geen mislukkeling.' Hij wrijft zacht over mijn rug. 'Mijn vader zegt ook heel vaak dat ik een mislukkeling ben.' ik kijk naar hem.

'Sorry voor mijn gezeur. Ik stel me aan.'

'Nee Caya, ik snap het best, nu snap ik ook dat het soms te veel wordt.' ik knik en bijt op mijn lip tegen de tranen. 'Bedankt dat je me verdedigde, ik was best bang voor hem.'

Ik kijk naar hem en hij kijkt naar zijn vingers. 'Je hoeft niet telkens dankje te zeggen hoor, ik help jou en jij helpt mij.' hij knikt. 'Zullen we gaan kijken of hij al weg is?' vraag ik. Hij knikt. We staan op en lopen weer naar mijn huis. Zijn auto is weg. 'Hij is weg volgens mij.'

Niall knikt. We lopen naar binnen en pakken wat te eten. Niall's telefoon kapt zijn zin af die hij net aan het zeggen was. Hij pakt hem en houdt hem aan zijn oor.

'Hallo?' zegt hij, zijn gezicht trekt wit weg en hij staart in het niks.

'Niall, wie is het?' vraag ik, hij kijkt alleen maar voor zich uit. 'Niall.' zeg ik nog een keer. Ik kan het gesprek hier horen, er is een mannenstem die door de hoorn buldert en schreeuwt. Niet echt hele aardige dingen. Ik sta op en trek de telefoon uit zijn handen. Hij lijkt uit zijn eigen wereld te ontwaken en terug te komen op de echte aarde.

'Wie was het Niall?' vraag ik rustig en ik ga naast hem op de stoel zitten.

'Het was mijn vader, hij was boos en zei dat hij mijn keel door gaat snijden en me zo erg gaat verminken dat ik niet meer kan lopen.' ik wrijf over zijn arm en bijt op mijn lip. 'I-ik ben nog nooit zo bang voor hem geweest.'

Zijn schouders gaan zachtjes schokken en de tranen komen naar buiten. 'Rustig Niall, in en uitademen.' Ik sta op, vul een glas water voor hem en ga weer naast hem zitten.

'Wat moet ik doen Caya? Hij komt me opzoeken en me verminken.' hij kijkt me aan met betraande ogen.

'Nee, dat gaat hij niet doen. Hij vindt je niet, zet je gps uit dan kan hij je niet vinden.' ik pak zijn telefoon en zet zijn gps uit. 'Je blijft hier gewoon nog een paar nachtjes slapen, we lenen wel wat shampoo van mijn vader, dan kan je je in ieder geval wassen.'

'Ik wil niet dat je dit allemaal voor me doet Caya.' hij neemt nog een slok van zijn water, het glas kletterend tegen zijn tanden en wendt zijn blik van me weg.

'Ik weet hoe je je voelt Niall, wat moet ik dan doen? Het is geen moeite.' ik veeg de tranen bij hem weg. 'Je kan hier slapen, echt waar. We worden hier allebei beter van, anders zat ik hier ook elke dag alleen.' Hij knikt langzaam en ik wrijf over zijn arm. 'Niet bang zijn, hij komt hier niet.' Hij zucht. 'Het lucht niet op he?' hij schudt zijn hoofd.

'Niet echt nee.' zegt hij trillerig.

'Laten we afleiding zoeken.' zeg ik en ik loop naar de woonkamer.

'Maar wat nou als hij bij iedereen door het raam gaat kijken? Dan ziet hij me straks op de bank zitten.' zegt hij en hij blijft in de deurpost van de woonkamer staan.

'Zal ik de gordijnen dicht doen?' hij bijt op zijn lip, hij heeft het moeilijk. Ik doe de gordijnen dicht en ga op de bank zitten. 'Het is goed Niall, kom maar zitten.' Ik klop op de plaats naast me en kruis mijn benen met elkaar. Hij kijkt om zich heen en komt naast me op de bank zitten. Bij elk klein geluid, schiet zijn hoofd om. Zo ook nu.

'De wasmachine Niall.' zeg ik als ik naar de tv kijk.

'Ow, ja tuurlijk.' hij haalt een hand door zijn haar en probeert zich te controleren op de tv. Mijn telefoon gaat af, Niall's ogen kijken bang om zich heen.

'Het is die van mij.' Zeg ik en ik klop even snel op zijn been voor ik opneem. Hij knikt.

'Met Caya?'

'Hey Caya, hoe is het?' zegt Liam, ik glimlach even.

'Hm.. gaat wel.'

'Klinkt niet heel erg overtuigend.'

'Is het ook niet, jij?'

'Goed.' tuurlijk, met Liam gaat het altijd goed, als je het hem vraagt dan. 'Ik vroeg me af of je kon afspreken?'

Mijn ogen kijken naar Niall, hij bijt op zijn nagels.

'Er.. zijn dan wel wat dingen die ik je moet uitleggen.' zeg ik langzaam.

'Hoe bedoel je dat Caya?'

'Wacht even.' zeg ik snel en ik leg mijn telefoon tegen mijn borst.

'Vind je het erg als Liam hierheen komt?' vraag ik aan Niall.

'Wie is Liam?' vraagt hij nerveus aan me.

'Een vriend van me.' hij knikt langzaam.

'Ja het kan.' zeg ik tegen de telefoon.

'Okay, zie ik je zo?'

'Isgoed, bye Liam.'

'Tot zo Caya.' ik druk het gesprek weg en leg mijn telefoon naast me op de bank.

'Hoe is Liam?' vraagt Niall zacht.

'Hij is mijn best vriend, ik ken hem al super lang.' Niall knikt. 'Hij is aardig en zorgzaam, een knuffelbeer.' hij knikt weer. 'Moet ik hem ook vertellen waarom jij hier bent? Je vader enzo?' hij kijkt me aan en knikt weer.