Used (Louis Tomlinson)

H33

Caya's POV~💖~

"Je bent zo mooi." fluistert Louis als ik mijn haar sta te borstelen en hij komt achter me staan. Zijn handen glijden over mijn heupen naar mijn buik. "Rokjes staan jou zo goed."

Ik bloos en leg mijn hoofd achterover tegen zijn schouder. "Dankje." fluister ik terug. Hij kust een keer mijn wang en kriebelt met zijn vingers over mijn buik. "Ik moet snel opschieten Loui." zeg ik als ik nog snel door zijn haar kriebel.

"Hoezo? Je bent toch klaar?" Ik stap van hem weg en pak mijn mascara.

"Nee nog niet helemaal." Hij rolt zijn ogen en loopt van me weg, de trap af. "Lou!! Wat doe je?"

"Relax babe, ik ga alleen maar ontbijt maken." roept hij terug.

"Ow, okay!" Ik maak mijn mascara af en loop dan naar beneden. Louis staat boterhammen te smeren en ik glimlach in mezelf, zo lief. Ik loop naar hem toe en druk een kusje op zijn wang. Hij glimlacht naar me.

"Zijn je ouders aardig Loui?" Vraag ik als we aan het ontbijt zitten. Hij knikt.

"Ja ze zijn aardig maar ik heb geen idee hoe ze gaan reageren, ze zijn er niet echt gewend aan dat ik meisjes mee neem." ik kijk hem aan en neem nog een hap van mijn boterham. "Maar ik denk wel dat ze je wel aardig vinden."

Hij glimlacht en ik glimlach moeilijk terug. We eten alles nog op en gaan dan naar zijn huis.

Louis' POV~💖~

Caya is zo nerveus, ik voel het aan haar. Ze geeft kort antwoord en is afwezig. Ik pak zachtjes haar hand, zoals ik altijd doe als we fietsen. Ze laat het wel toe maar ik weet dat ze het liefst nu haar hand wegtrekt. Ik kijk naar haar als ze voor zich uit staart, toch kan ik er niks aandoen om erbijna te denken hoe mooi ze is. Haar goud, blonde haar dat door de wind wappert netzoals haar rokje.

"Waar moeten we heen Loui?" Vraagt ze zacht. Ze is wel een keer bij mij geweest maar ze weet het dus blijkbaar niet meer hoe je er naartoe fietst.

"Hierzo naar recht en dan naar Links." Zeg ik. Ze knikt

"Weten ze dat ik kom?" ik knik waardoor zij ook knikt en om zich heen kijkt. Na een tijdje rijden we mijn oprit op. Ik zet mijn fiets weg, netzoals Caya en loop naar haar toe.

"Niet zo zenuwachtig zijn." zeg ik en ik pak haar handen. Ze kijkt weg en zucht.

"Ik kan er niks aandoen, straks vinden ze me niet aardig ofzo." ik schud mijn hoofd.

"Het is goed, ben gewoon wie je bent, dan komt alles goed." ze knikt en kijkt me nu wel aan. Ik glimlach, ze is zo schattig. "Klaar voor?" Ze knikt weer. Ik zet een kus op haar voorhoofd en loop naar de deur. Daar pak ik mijn sleutel uit mijn broekzak en draai ik de deur open. Met Caya's hand in die van mij stappen we naar binnen en sluit ik de deur achter haar. Ze kijkt nog even om zich heen en laat me een kleine glimlach zien.

Ik trek mijn jas uit. Caya houdt die van haar aan en ik kijk haar vragend aan. Ze schudt haar hoofd.

"Waarom niet?" Vraag ik. Ze haalt haar schouders op en kijkt naar de grond, een teken dat ze iets achterhoudt of verlegen is. In dit geval allebei. "Caya."

Ze zucht en geeft haar jas dan met tegenzin af. Ik hang haar jas weg en pak haar hand weer maar ze houdt haar armen strak langs haar lichaam, tuurlijk, de littekens. Nu heeft ze een shirtje aan met korte mouwen en dan zie je het.

"Louis? Ben jij dat?" Roept mijn moeder van boven.

"Ja." roep ik terug en een paar seconden later komt mijn moeder de trap af. Ze bekijkt Caya van top tot teen en steekt dan haar hand uit, please laat dit makkelijk gaan.