Used (Louis Tomlinson)

H29

Caya's POV~🍀~

Na een paar uur zit ik naast het veld in de duck-out. Het is warm maar ik zit hier in een zwarte lange broek en mijn sweater, zoals altijd. Het is niet dat ik me nu schaam voor mijn figuur ofzo want ik weet dat nu dat dit mooier is dan alleen bot en vel. Maar ik kan geen korte mouwen of kort broekje aan door mijn littekens. Ik haat het zo erg.

Louis komt na een wissel naast me zitten en ik glimlach naar hem. "Ging het goed?" Vraag ik.

"Dat kan jij denk ik beter oordelen." lacht hij voordat hij een slok neemt van zijn water.

"Ik vind je altijd geweldig." glimlach ik naar hem. Hij grijnst naar me en kijkt naar het veld.

"Heb je het niet warm?" Hij legt zijn hand om mijn been heen en wrijft er met zijn duim overheen.

"Ja echt heel erg." zucht ik.

"Ik heb nog wel een shirtje voor je? Dan moet je wel in de wc omkleden." ik haal mijn schouders op.

"Ik denk dat dat wel een betere oplossing is." hij knikt en pakt een wit shirt met een zwart patroon uit zijn tas. Super mooi, echt iets voor Louis.

"Thank you Lou." ik geef een kusje op zijn wang en sta op.

"Geen dank hoor babe." hij glimlacht nog snel voordat ik naar binnen loop. Ik sluit mezelf op in de wc en kleed me om, het shirt is niet veel te groot maar ik ben er gewoon niet blij mee dat je de littekens ziet. Met een zucht loop ik terug naar het voetbalveld. Het is leeg en iedereen staat bij de duck-out, lekker dan, dan ben ik er zeker van dat iedereen het ziet. Harry's ogen kruisen met die van mij en ik glimlach een beetje als ik naast Louis ga staan. Hij schudt lachend zijn hoofd en luistert dan naar de coach.

Na een paar minuten gaat iedereen het veld op, behalve Louis en nog een jongen die ik niet ken.

"Mijn shirt staat jou goed babe." grinnikt Louis. Ik pak zijn hand en glimlach naar hem.

"Ik vind dit alleen gewoon verschrikkelijk." geef ik eerlijk toe en ik laat mijn arm zien. Louis wrijft er even overheen.

"Ik had het niet eens opgemerkt als je het niet had gezegd." ik leg met een zucht mijn hoofd tegen zijn schouder.

"Zelf haat ik het echt."

"Maak je er niet zo'n zorgen om babe, niemand ziet het en je bent prachtig." hij haalt zijn hand uit die van mij en legt zijn arm om mijn heup. "Alles is goed."

Ik glimlach naar hem. "Dankje Lou."

"Geen dank babe." glimlacht hij terug en hij drukt een kus op mijn lippen.

"Zoenen doe je maar een andere keer Tomlinson, hup, warm lopen je moet er zo weer in." zegt de coach. Ik bloos als een gek.

"Ik zie je zo." knipoogt hij voordat hij opstaat. Ik knik ookal ziet hij het niet en kijk naar het veld. Het staat 2-1 voor Louis en zijn team. Even later gaat Louis het veld weer op en komt Harry naast me zitten.

"Hi Caya." glimlacht hij naar me, weer komen zijn kuiltjes tevoorschijn. Ik glimlach een beetje terug, zijn kuiltjes doen me denken aan mijn moeder, die had ze ook.

"Hi Harry." zeg ik.

"Dus.. jij en Louis zijn weer bij elkaar?" Ik knik en glimlach nu wel echt.

"Ja.. hij kwam naar me toe en toen hebben we pas echt gepraat." hij knikt.

"Het werd weer tijd, hij was echt een wrak." mompelt hij.

"Het klinkt misschien raar, maar het voelt goed om dat te horen." hij grinnikt.

"Ik snap het wel hoor." ik glimlach naar hem en hij glimlacht snel terug voordat hij naar het spel kijkt.

~~~~~~~

"Hi Niall!" Roep ik door het huis als ik binnenstap.

"Hi Caya!" Roept hij terug. Ik grinnik, hang mijn jas op en loop naar de kamer. "Is het goed dat ik je computer heb gepakt?"

"Ja isgoed. Wat doe je?" Vraag ik als ik over zijn schouder naar het scherm kijk.

"Baantje zoeken." ik ga op de stoel naast hem zitten en kijk nog steeds mee.

"Heb je al wat gevonden?" Hij schudt zijn hoofd.

"Ik vind het zo afgezaagd om bij de supermarkt te gaan werken." Hij kijkt me aan en ik haal mijn schouders op.

"Als het goed verdient." hij haalt ook zijn schouders op.

"Owja, mijn oma belde net, het huis is verkocht." glimlacht hij.

"Echt?" Hij knikt trots. "Omg Niall." zeg ik als ik hem knuffel. Hij grinnikt.

"Mijn deel was nog niet gestort op mijn rekening maar als dat is dan ga ik gewoon alles op een andere rekening zetten voor sparen enzo." zegt hij als ik terug trek uit de knuffel. Ik knik. "Toch is het wel raar dat ik nu eigenlijk gewoon van mijn vader heb geërfd terwijl ik hem niet... I don't know, aardig vind. Of vond."

"Het is terecht Niall dat je hem niet aardig vindt, maar het blijft je vader en je hebt het recht erop." ik wrijf over zijn arm en hij knikt.

"Ja je hebt gelijk." glimlacht hij. Ik glimlach terug naar hem en hij kijkt weer naar het beeldscherm van de laptop. "Uh.. hoe was het bij de wedstrijd?" Vraagt hij.

"Goed, ze hadden gewonnen." glimlach ik als ik terug denk aan daarnet, Louis had ook nog een keer gescoord en kwam toen in een rechte streep naar mij toe voor een knuffel en een kus. Hij was zo blij.

"Joehoe." zegt Niall als hij met zijn vingers voor mijn ogen knipt. Ik schrik een beetje op.

"Wat?" Vraag ik.

"Waar is hij nu?" Herhaalt hij nog een keer.

"Bij de voetbalclub, na de wedstrijd gaan ze altijd wat drinken met z'n alle." hij knikt. "Straks komt hij weer hier naartoe."

Hij knikt weer. "Ik zou wel voorzichtig zijn Caya, je weet hoe snel het over kan zijn." zijn handen blijven boven het toetsenbord hangen en hij kijkt ernaar.

"Ik weet het Niall, maar als we nu al niet meer zonder elkaar konden, betekent het wel dat we echt van elkaar houden." hij kijkt naar mij.

"Het lijkt me zo fijn om verliefd te zijn, altijd aan dezelfde persoon denken."

"Het is fijn, maar niet op dat soort momenten als toen het uit was." hij knikt. "Het komt wel goed Niall, ik heb ook lang moeten zoeken maar ooit kom je iemand tegen."

"Ik hoop het." hij laat een kleine glimlach zien en tikt weer dingen in op de computer. "Toch maar in een supermarkt gaan werken?" Lacht hij een beetje ongemakkelijk.

"Volgens mij is dat nog best wel leuk." lach ik ook.