Used (Louis Tomlinson)

H34

Caya's POV~💫~

We zijn klaar met het eten, ik heb Louis' vader nog ontmoet en nog 3 zusjes en 1 broertje. Alleen kon zijn ene zusje en broertje nog niet praten, maarja.

"Moet ik meehelpen?" Vraag ik aan zijn moeder als ik haar zie klooien met de afwas, zo veel kinderen. Phoe.

Ze kijkt even verbaast op maar glimlacht dan. "Graag." Ik pak de theedoek en droog de borden af.

"Babe.." zegt Louis verdwaalt als hij van de woonkamer naar de keuken loopt. "Kom je?" Vraagt hij als hij me ziet staan.

"Ik help even mee." hij loopt naar me toe, legt zijn hand om mijn heup en zet een kus op mijn wang.

"Ow, okay, kom je zo?" Ik knik. Hij zet nog een klein kusje op mijn wang en loopt dan naar de woonkamer. De moeder van Louis vraagt allerlei dingen aan me zoals hoe oud ik ben enzo, niet echt een heel erg diepgaand gesprek. Ze glimlacht als we klaar zijn met de afwas.

"Dankje dat je mee wilde helpen." glimlacht ze.

"Geen dank hoor." glimlach ik terug. Dan doet ze iets wat ik nooit had verwacht, ze geeft me een knuffel. Ik knuffel haar terug en na een tijdje trekt ze terug.

"Ik ben blij dat Louis een meisje als jou heeft gevonden." zegt ze.

"Ik ben ook blij dat hij mij heeft gevonden." Ze knikt.

"Blijf je slapen?"

"Ik denk het niet, ik woon samen met een vriend van me en die heeft het vandaag best moeilijk dus ik wil wel bij hem zijn." Ze knikt begrijpelijk. Ik glimlach nog naar haar en loop dan naar de woonkamer waar Louis met zijn vader zit.

"Jij hebt haar ouders dus nog niet ontmoet?" Hoor ik zijn vader vragen. Louis schudt zijn hoofd. "Hoe kan dat als je altijd bij haar thuis bent?" Vraagt zijn vader weer. Louis zucht. Ik denk niet dat dit een gesprek is dat ik moet volgen maar hier blijven staan heeft ook geen zin.

"Ze wonen in Amerika." zeg ik. Allebei kijken ze om naar mij, Louis glimlacht wat mij ook verlegen doet glimlachen.

"Amerika?" Vraagt zijn vader verbaast. Louis houdt zijn armen open aangezien ik hier nog steeds sta, ik ga naast hem zitten en pak zijn hand.

"Ja Amerika, ze waren altijd al lang weg voor hun werk alleen toen waren ze daar en vonden ze een mooi huis en zijn ze daar blijven wonen." Zijn vader schudt zijn hoofd.

"Dus ze hebben je gewoon achtergelaten?" Ik knik. "Dat doe je toch niet als ouder?" Vraagt hij verbaast.

"Lijkt mij ook niet, ze wilde het oplossen met geld, ik kreeg €1000 en dan zou het goed zijn volgens hun. Maar ik deed het al vanaf mijn 10e alleen, toe ging mijn oppas weg en moest ik voor mezelf koken enzo." hij schudt zijn hoofd.

"Verschrikkelijk." Ik knik en kijk naar mijn hand die in die van Louis ligt. "Als je maar weet dat je hier altijd welkom bent." glimlacht zijn vader. Mijn glimlach groeit ook.

"Dankje." zeg ik zacht.

~~~~~~

"Sorry Lou, je weet hoe moeilijk Niall het nu heeft en ik wil hem niet alleen laten." zeg ik zacht tegen hem als we bij zijn voordeur staan.

"Ik weet het, ik vind het ook goed dat je naar Niall gaat maar het liefst was ik meegegaan." ik knik en kijk naar onze handen. "Voordat je gaat, wil je nog iets.. geven."

"Huh?" Vraag ik verbaast. Hij geeft me een geruststellende glimlach.

"Kom." zegt hij zacht voordat hij naar boven loopt. Ik loop hem verbaast achterna. Hij loopt verder naar zijn kamer en klopt op het bed als teken dat ik erop moet gaan zitten. Ik ga erop zitten en kijk naar hem als hij de kamer uitloopt en vervolgens weer terug komt.