Apricity. | Texting.

0.9

"Ee abla millete kolonya dökerken zevk alıyor musun?" Diyerek sırıttım.

"Ee Ralin millete çikolata tutarken zevk alıyor musun?" Diyerek sırıttı.

Ablamla üç saattir düğün salonunun kapısında dikilip milleti karşılıyorduk.

"Ee aaa uuu ııı sayyygıdeğğğer misafirlleğğr..."

Mikrofondan salona seslenen adamın konuşma biçimine yüzümü buruşturdum.

Kendini pilot sanıyordu sanırım.

"Düüüüğünümmüz başlağğmak üzrediğr."

Peeeekiiii.

Kafamı hafif eğerek güldüm.

Adam bilerek bu şekilde konuşuyordu ve asıl komik olan bunu yaparken yüzünün şekilden şekile giriyor olmasıydı.

Ablam gülmemek için dudağını dişlerken kolonyayı masaya bırakıp elimden çikolata tepsisini aldı ve onu da masaya bıraktı.

"Hadi gidip oturalım artık."

Bizim için olan masaya oturduğumuzda ilk dans müziği başlamıştı.

Dedem annemi dansa kaldırırken ablam dahil diğer çiftler de dans etmeye başlamıştı.

Babam, Gökcan doğduktan yaklaşık bir ay sonra iş görüşmesi için gittiği Amerika'dan dönerken uçağın düşmesiyle birlikte vefat etmişti.

Ölümünün üstünden sekiz yıl geçmişti.

Duru'nun mırıldanmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım.

"Ey gidiii sap geldik sap gidiyoruz." İç çekip dans edenleri izlemeye devam etti.

Şule göz devirdiği sırada müzik oyun havasına döndü ve Duru gözleri parlayarak ayağa kalktı. Oynayanların ortasında kıvırtarak oynamaya başladı.

Ben oynamayı çok sevmezdim. Şule'de çekinirdi.

"Hadi dışarı çıkalım." Dedim fısıldayarak.

"Saçmalama kızım. Sanayi burası."

"Sanayiye neden düğün salonu yaparlar hala anlamış değilim ya. Neyse. Boşver, olmaz bir şey. Hadiii."

Oflayarak ayağa kalktı ve insanların aralarından sinsice sıyrılarak dışarı çıktık.

Sinsilik önemli.

🌞

Emir Ege'ciğimi özledim. Bir sonraki bölümde var.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Sıkılmadığınız, iyi günler diliyorum.