Victory Kickoff

-11-

Bölüm Şarkısı: Exo - Love Me Right

kotacibirkiz sana o kadar şarkı sorup hiç atmadığın bir şarkı koydum kb balım dksmdpsöpdld

Kafama koyduğum işi yapamamanın verdiği sinirle tıslayıp vücudumu sertçe yatağa bıraktım. Ama bu daha çok ağrımasına neden olmuştu. Annannem bu çırpınan balıklara benzeyen hallerime alışmıştı.

Benim neyimeydi ki yağmurun keyfini çıkarmak?

Son zamanlarda planlarımı aksatmamak için çok stres yapmıştım. Bu da bünyemi zayıflatmıştı. Yağmurda dolaşmam da ateşimin çıkmasıyla sonuçlanmıştı.

Hangi günde olduğumuzu bilmiyordum, ya da saatin kaç olduğunu. Tek bildiğim üşüdüğümdü.

Siyah perdelerin kapattığı camdan dolayı sabah mı akşam mı ayırt edemiyordum. Pek de umrumda değildi. Telefonu alıp tarihe ve güne baktım. Harika. Bugün antrenman vardı ve ben çoktan geç kalmıştım.

Yavaşça yataktan kalktım. Üstümü giyinip aşağı indim. Hava açıktı ve öğle saatlerindeydik.

"Annanne."

Yanaklarımın kızardığına ve gözlerimin şiştiğine emindim. Halsizliğimin had safhada olmasını umursamadım. Ne zaman kendimi önemseyebilmiştim ki?

"Gel kızım bahçedeyiz."

Biri mi gelmişti?
İçimi kemiren meraktan ötürü başımın ağrısını umursamayıp bahçeye çıktım. Karşımda Furuya'yı beklemiyordum tabii. Balkondaki masaya kurulmuş kahve içiyorlardı. Yanlarına oturduğumda annannem elini alnıma koydu.

"Kota? Hoşgeldin. Bir şey mi oldu?"

"Antrenmana gelmedin. Telefona da cevap vermeyince merak ettim."

"Keşke yorulmasaydın bu kadar annannemi arasaydın." Cevabıma omuz silktiğinde sırtımı sandalyeye yasladım.

O yağmurdan sonra hasta olmamayı düşünmem imkansızdı.

"Çok yanlışlıkla hasta olmuşum. Şuan biraz daha iyiyim. Ama antrenmanı kaçırmışım ve size de haber veremedim." Kota elindeki fincanı masaya koyup hafifçe gülümsedi.

"Sorun olmadı. Antrenmandan sonra gelip durumunu görünce Koça bildirdim. Daha zamanımız var kendini yorma." Onun gibi gülümsedim.

"Teşekkür ederim." Ayaklanıp sandalyeyi yerine ittim. "Ben üstümü değiştirip ağrı kesici alayım." İkisi de beni onaylayınca mutfaktan bir ateş düşürücü içip yukarı çıktım. Hastalığım geçmek üzere olduğundan hareket etmek beni yormak yerine açmıştı. Kendimi beş dakika öncesinden daha iyi hissediyordum.

Yukarı çıkıp odama girdim ve kısa bir duş alıp düzgün bir kıyafet giydim. Aşağı indiğimde Aiko öğle aperatiflerini sofraya koymuştu. Kota'nın gitmediğini görünce şaşırmıştım.

Belki biraz da sevinmiş?

Galiba çok sevdiğim canım kuzenim baştan beri haklıydı. İçimden hep küçümsediğim ve kapatmaya çalıştığım bir parça onu sevmişti...

Anlık olarak bunu kabullenmek başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissettirmişti.

Çünkü içimde Kota'yı seven tarafın o kadar da küçük olmadığını da aynı anda farketmiştim.

Midori Allah belanı versin hepsi senin yüzünden açığa çıktı.

Kota'nın yanına oturduğumda sessizce elime waribashilerimi alıp yemeğime başlamıştım. Bir süre hazırlanana hafif şeyleri yedikten sonra Kota elindeki waribashiyi bırakıp bana döndü.