Yeni bölüm ile karşınızdayım 😊
Yazım yanlışım olursa affola
Instagram : tozlanmiskalplerwattpad
Takip edin lütfen 🙏
Keyifli okumalar 😇
Bölüm 6 - Yalan Makinesi
Yazar'dan...
Gergin anların üzerinden 1 hafta geçmişti. Duru Hanım biraz daha sakindi ama içindeki kötü tek bir kelimeyle dışarı çıkacak kadar da öfkeliydi.
Diğerleri hala Duru Hanım'ın neden böyle olduğunu anlamış değildi. Duru Hanım da anlamıyordu ya, neyse.
Bugün tatillerinin son günleriydi. Ezel, Gece ve Yudum Hanım dışında hepsi yola çıkmak için hazırlanıyorlardı. Herkes onlarında gelmesi için ikna etmeye çalışsa da üçüde gelmeyi kabul etmemişlerdi. Lisa " Anne sen gelmezsen kiminle kalacağım?" dediğinde Ezel Hanım " ablanın evinde kalırsın" demiş ve başka birşey söylemesine izin vermeden Lisa’nın bavullarını ellerine tutuşturmuştu. Lisa dolu gözleriyle ordan ayrılırken Ezel Hanım'ın bir anlığına içi burkulmuştu.
"birşey olursa hemen arayın anne" diyen Alper Bey'e üçüde kafasını salladı. Arabalar hareket haline geçince arkalarından su döktüler ve işlerinin başına geçtiler.
4 saat süren yolculuğun ardından Fethiye 'ye gelmişlerdi. Herkes arabalardan inip bavullarını almış ve evlerine doğru yol almışlardı.
Nazlı annesinin ani tepkilerinden korktuğu için hemen odasına girmiş ve bavullarını yerleştirmeye başlamıştı. Annesi son 1 haftadır oldukça sinirliydi. Nedenini bilmiyordu ve Babası da ona birşey söylemiyordu. Çıldırmak üzereydi.
Baran Bey kızının odasının önünde bekliyordu tam 5 dakikadır. Kızına söylemek istediği çok şey vardı ama nasıl söyleyeceğini bilmiyordu. Baran Bey orada durmanın bir fayda getirmediğini anladığında kapıyı tıklattı.
Nazlı kapı tıklatılınca hiç kapıya bakmadan "gir" dedi. Baran Bey kızının sesini duyunca kapıyı açıp içeri girdi. Kızının eşyalarını yerleştirdiğini, kendine hiç bakmadığını görünce tebessüm etti.
Baran Bey kızının ellerini tutup sandalyeye oturmasını sağladı. Kendisi de önünde oturdu. Baran Bey kızının yüzüne bakmamasını umursamadan konuşmaya başladı.
" kızım her anne gibi annende senin çok mutlu olmanı istiyor ama korkuyor" dediğinde Nazlı babasına bakıp "baba bu neyin korkusu?" diye sordu. Baran Bey bir süre sessiz kaldıktan sonra " canından çok sevdiği kızını kaybetme korkusu" dedi ve odadan çıktı. Nazlı hala bir anlam verememişti hiçbirşeye. Neden böyle konuştuklarını veya davrandıklarını anlamıyordu, anlamaya çalışmayacakdı da.
Diğer tarafta Ayberk ve Elçin dışarıda dolaşıyorlardı. Daha doğrusu Ayberk Elçin'i bir yere götüreceğini söyleyip dışarı çıkarmıştı onu. Elçin kaç kere nereye gideceklerini sorsa da Ayberk hiçbirine cevap vermemişti. Elçin de mecbur sessizliğe bürünmüştü.
Ayberk ise yaptığını planın işe yaraması için dua ediyordu. Öyle bir şaka yapacaktı ki Elçin'e, onun ağlayacağından çok emindi ve kendisiyle en az 1 hafta konuşmayacağından.
Ayberk az ilerideki bir evin içine girince Elçin de peşinden girmişti. Içeri girdikleri an uzun koridoru geçmiş ve büyük bir odaya çıkmışlardı. Kocaman odanın içinde sadece karşılıklı iki koltuk ve onların yanında da hiç bilmediği bir makine vardı.
