REBIRTH°•°•°•°•°•BAEKYEOL

☆8. BÖLÜM☆

Keyifli Okumalar~

           Aile. Dört harften oluşan basit bir kelime fakat kimilerine mutluluk verirken kimilerine acı veriyordu işte.  Aile denilen kavram anne, baba ve çocuklardan mı oluşuyordu? Dostun ailen olamaz mı? Peki sen? İnsan kendi kendinin ailesi olamaz mıydı? Benim ailem, ağabeyim ve dostumdu. Annem ya da babam değildi.

" Oğlum. "

Yüreğime dokunan ses tonuna sarılmak istiyordum. Çok özlemiştim. Sarılsam şimdi neyi kaybederdim? Umut. Umutlarımı kaybederdim. Çünkü onlar benim umutlarımda can buluyordu.

" Ne işin var burada? "

Annem şaşırmamıştı ama Chanyeol bu kadar sert cümle kurmama şaşırmıştı. Karşımda annem vardı sonuçta.

"Ben bir şey vermek için geldim oğlum."

Elindeki zarfı bana uzattı, hemen aldım.

" Tamam verdin git şimdi. "

Chanyeol elini omzuma koydu. Yaptığımın yanlış olduğunu düşünüyordu sanki.

" Dur oğlum. Bir kez sarılmama izin ver. "

Kapattım kapıyı yüzüne. Gözlerimden firar eden bir damla doğrudan kalbime yol aldı. Bu hareketim annemden çok benim canımı yakmıştı.

" Neyin var Baekhyun? İnsan annesinin yüzüne kapı çarpmaz. "

" Karışma Chanyeol. O düşündüğün gibi biri değil. "

" Neden hayatında ki sorunları bana anlatmaktan korkuyorsun? "

" Korkmuyorum. "

Bağırmıştım. İrkilmişti.

" Tamam Chanyeol. Otur. O kadına neden öyle davrandığımı anlatacağım. "

Pes etmiştim. Yıkılmaz duvarlarımı yıkan bir balyozla karşımda dururken pes etmekten başka çarem yoktu.

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

    Karanlık ve soğuk. Yağan yağmur, ardından çakan şimşek. Aşağıda kırılan eşyalar. Gözlerimden akan yaşlar...

            Ellerimle kulaklarımı tıkadım.  Artık sesler boğuk geliyordu. Yavaşça merdivenlerden aşağı inip neler olduğuna bakındım. Öfkeden kuduran babam, saçlarını yolan annem ve köşede ağlayan ağabeyim. Minseok. Saçları dağılmış, gözleri şişmiş, yanakları kızarmıştı. Yıllarca sakladığımız sırrı açığa çıkmıştı. Ailem öğrenmişti. Jongdae.
Ağabeyimin bir erkekle ilişki yaşadığını  öğrenmişlerdi. Minseok itiraf etmişti. Evde çıkan fırtınanın asıl sebebi buydu. Aileme göre bu çok yanlıştı.

" Senin haberin var mıydı? "

Bana yöneltilen soruya 'evet' demek istiyordum. ' Evet haberim var ve destekliyorum onları.' Bunları söylemek istiyordum fakat Minseok'un sesi durdurmuştu beni.

" Hayır. Baekhyun'un haberi yoktu."

" Sen konuşma. Sus. "

Babamın eli sertçe ağabeyimin yüzüne inerken çığlık attım.

" Baba, dur yapma. Lütfen dur artık."

Sinirli gözlerinin hedefi ben olduğumda öfkesi altında ezildim.

" Bu çocuk yaşamayı hak etmiyor. Sen çık odana ve sakın Minseok' la bir daha konuşma. "

Donmuştum. Yavaş adımlarla anneme ilerledim.

" Anne. "

" Sus Baek. Baban haklı. "

Çıldırmışlardı. Babam haklı değildi.

" Sana gelince Minseok o çocukla ayrılıyorsun ve artık evden çıkmakta yok. " Babam söylerken çok ciddiydi.

" Hayır baba. Jongdae ile birlikteyim. Asla ayrılmayacağım. "

Bir tokat daha.

" Bana bak çocuk seni reddederim. "

Dehşetle ağabeyime baktım. Bunu yapamazdı.

" Umrumda değil. Burada her gün dayak yemektense, sokakta yatarım."

Yapmıştı.

" Defol git. " 

Minseok kapıdaki çantasını alıp gitmişti. Byun Minseok kaybetmişti. Minseok her şeyini kaybetmişti. Hayır. O kazanmıştı. Aşk ve sevgi kazanmıştı. Kaybettiği tek şey soyadıydı.

" Odana git Baek. "

Sinirle babama döndüm.

" Nefret ediyorum sizden. Öz oğlunuz o. Sırf hemcinsine âşık olduğu için terk ettiniz onu.Rahatlayın artık ben de yokum. Neden mi? Minseok benim her şeyim onu asla yalnız bırakmam.  Hem zaten benim de hemcinslerime ilgi duymam sizi rahatsız edecek. Hadi beni de döv baba. "

" Defol git pislik. "

Öz oğluna ' pislik ' diyen bir anne. Dış kapıyı çarpıp gitmiştim o evden ve geri dönmemiştim.

○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

    Yaşadıklarım zordu fakat asla pişman olmamıştım.

" Özür dilerim Baek. "

Cevap vermedim, veremedim. Zaten bana sarılan kolları cevap istemiyordu. Sıkıca sarıldı bana. Sanki yara izlerimi adını ' sarılmak ' koyduğu yara bandı ile saracakmış gibi sarıldı.

Umarım beğenmişsinizdir.
Hatalarım varsa affedin lütfen.