Yaklaşık 45 dakika önce Chanyeol ile öpüşmüştüm. Sonra ne mi oldu? Kaçtı. Beni orada bırakıp kaçtı. Bende dostumu aradım ve içmeye çağırdım.
" Karışma Kyungsoo. "
" Seni eve taşımam. "
Göz devirdim.
" Bir dakika sen niye içiyorsun? "
" Anlattım ya Kyungsoo. "
" Onu mu diyorum ben. Chanyeol ile öpüştüğün için mi yoksa o kaçtığı için mi? "
Sessiz kaldım. Çünkü cevabı ben de bilmiyordum.
" Yoksa ondan mı hoşlanıyorsun? "
Kahkaha attım.
" Saçmalama. Ben dışarı çıkıp Minseok ile telefonda konuşup geliyorum. "
Kafa salladı. Tabi ki Chanyeol' u arayacaktım. İçimde tuhaf şeyler oluyordu. Bir türlü lanet numarayı bulamıyordum.
" Baek." Ses yakından geliyordu. Beynim bana oyun mu oynuyordu yoksa karşımda ki Chanyeol muydu?
" Ah, yanıma gelmen ne büyük bir onur. "
" İçtin mi sen? "
" Seni ilgilendirmez aptal. Çekil önümden. "
Omzundan ittim onu. Geriye doğru sendeledi ve düştü. Pek umrumda değildi. Hızlıca arabama yürüdüm. Uyumak istiyordum.
" Dur Baek."
Dinlemedim.
" Bu halde araba mı süreceksin? "
" Saçmalama. Arabaya binip uyuyacağım. "
" Niye böyle davranıyorsun? "
Sinirlenmemeliyim.
" Yapmak istediğim bir şey var diyorsun. Beni öpüyorsun. Üstüne kaçıyorsun ve normal davranmamı bekliyorsun öyle mi? Yürü git Chanyeol."
Ses çıkarmadı. Öylece yüzüme baktı. Arkamı dönüp, arabama bindim. Hayatımda düzgün ilerleyen çok az olay vardı. Neden sinirlenip, içtiğimi bilmiyorum. Onu arkamda bırakmak neden canımı yaktı bilmiyorum. O öpücük neden beni bu kadar etkiledi anlayamıyorum. Kyungsoo haklı olabilir miydi? Ben ondan hoşlanıyor muydum?
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
" Bırak şu kapıyı. "
" Çekil şurdan. İçeri girmem lazım. "
" Öyle önüne gelen kardeşimle konuşamaz. "
Gözümü bağırış sesleriyle açmam baş ağrımı arttırmıştı. Ağrı kesicilerin etki etmediği baş ağrım beni iyice sinirlendiriyordu. Sinirle yataktan kalktım ve kapıyı açtım.
" Ne oluyor lan sabah sabah? "
Tabi ki sinirden kıpkırmızı olmuş olan Yoon' u evimde görmek hoşuma gitmemişti.
" Ne yaptın lan sen? "
Sanırım birileri gerçekleri Chanyeol' a anlattığımı öğrenmişti.
" Doğru olan neyse onu yaptım güzelim."
" Bizi ayırdın köpek. Hem bana değer veren Chanyeol hem de âşık olduğum Min Joon gitti. "
Pek sabırlı olduğumu söyleyemem. Güzel ellerimle yaptığım yumruğu çilli yüzüne doğru savurdum. Zaten sinirli olan birine 'köpek' demenin sonucuydu bu yumruk.
Baş ağrım gittikçe şiddetleniyordu. Ağrıdan her an akacak gözyaşlarıma engel olmaya çalışıyordum.
" Baek, Chanyeol geldi. Seni görmek istedi ama Yoon burada diye içeri almadım. "
Sevgili dostumun cümlesi biter bitmez televizyon kumandasını fırlatıp ayağa kalktım.
" Baekhyun. "
Her ne kadar Yoon'u dinlemek istemesem de dinlemek zorunda hissettim kendimi.
" Ne var Yoon? "
" Bak söylediklerimi ciddiye almayacaksın ama ben Chanyeol'u kaybettim. Geri kazanmam imkansız artık. Amacım neydi sabah şimdi ne söylüyorum? Ondan hoşlanıyor gibi bir halin var. Umarım benim gibi kaybetmezsin onu. "
" Hiç gülesim yoktu bak. Öncelikle onu aldattın Yoon. Şimdi bana akıl vermeyi kes. İyi çocuğa dönüşmen sonucu değiştirmeyecek. "
Hızlıca bahçeye çıktım. Bu çocuğun derdi neydi böyle? Aldattığı sevgilisine başkasını ayarlamaya çalışıyor. Gerçi onu sevse Min Joon ile olmazdı. Bahçede gördüğüm yüz yine kalbimi hızlandırmıştı. Baş ağrım ve sinir dolu düşüncelerim buhar olup gökyüzüne ulaşmıştı.
" Chanyeol. Bir sorun mu var? "
" Özür dilerim Baek. Hoşuna gitmediğini düşündüğüm için kaçtım."
Gülümsedim.
" Hoşuma gitmese karşılık vermezdim."
Gülümsedi.
" Tüm güzellikler senin yanında olsun Baek. "
Ona yaklaştım ve ellerini tuttum.
" O yüzden mi yanımdasın Chanyeol?"
Şaşkın şaşkın kenetlenmiş ellerimize bakıyordu. Kalbimde ki enkâzdan doğan güneşime gülümsedim. Artık emindim ondan hoşlanıyordum.
