Hayat, insanı yorarmış meğer. Hayatımdan yıldız gibi kayan insanların hiçbirine 'gitme' diyemedim. Sessiz kalıp gitmelerini izledim. Bu durum beni yormuştu. Belki de onlar benim için dilek dileyeceğim küçük yıldızlardı. Onlar kayarken 'lütfen iyi biri çıksın karşıma' dediğim için kalbi güzel insanlar tanımıştım. Sadece kayan bir yıldızıma bakıp 'geri gelsinler' dedim. Bugün o kayan yıldızımın kapısındayım. Mektubu okumamızın üzerinden 1 hafta geçmişti. Kendimize gelmemiz haliyle uzun sürmüştü. Cesaret toplayınca da soluğu yıllar önce suratımıza kapanan kapıda almıştık.
" Benim gelmem iyi bir fikir değildi. "
Konuşan Jongdae' yi ağabeyim sert bakışlarıyla susturdu.
" Eğer babam bizi görmek istiyorsa seninle karşılaşmaya alışmalı. Kimin için onları terk ettiğimi görsünler, sevgilim. "
Onlara sıcak bir gülümseme gönderdim. Tedirgindim.
" Çalıyorum zili? "
Hayır. Sanırım kaçıp gitmek istiyordum şuan.
" Çal. "
Düşündüklerim ile söylediklerim hiçbir zaman tutmuyordu.
" Hoşgeldiniz. "
Babam. Hızlıca sarıldı bize. Gözleri arkamızda parmaklarıyla oynayan Jongdae' ye kaydı. Yüzünü buruşturdu fakat bir şey söylemedi.
Gergin olan tek ben değildim. Yanımda oturan Jongdae titriyordu. Babam bizi izliyordu. Annem ve ağabeyim ise sohbet ediyordu.
" Gelmeniz beni şaşırttı lakin çok mutlu oldum. "
Gözlerim konuşan babama kaydı. Konuşmak zorunda hissettim kendimi.
" Siz ne kadar bizi kovsanızda, biz geliyoruz işte. Sanırım yüzsüz gibi davranıyoruz."
Jongdae ayağıma basınca acıyan ayak parmaklarımı ovaladım.
" Neden böyle davrandığımızı biliyorsun oğlum. "
Anneme baktım. Sinirle Jongdae'ye bakıyordu.
" Oğlum mu? Pislik olduğumu sanıyordum. "
" Kesin şunu. "
Asla susmazdım ama bunu isteyen Minseok olunca susmak zorunda kaldım.
" Kardeşim lütfen. Biz buraya eskileri konuşmaya gelmedik. Babamın mektubu için geldik. İyi vakit geçirelim o yüzden. "
Kafa salladım. Bunalmıştım bu ortamda.
" Ben doydum. Biraz hava alıp geleceğim. "
Sadece Minseok' a baktım. Kafa sallayınca hızlıca çıktım evden. Nereye mi gidecektim? Her zamanki gibi sahile...
Bir makalede suyun insana huzur verdiğini duymuştum. Gerçekten de öyleydi. Su insanı mutlu ediyordu. Kendimi üzgün hissetsem de , sinirli olsam da hatta mutlu olduğumda bile buraya gelirdim. Gözlerim, düzenli olarak değiştirdiğim yara bantlı bileklerime kaydı. Âni bir hareketle yara bandını çektim bileklerimden. İzleri kapatmak için takıyordum artık. Kötü bir durumdaydım. Ömürlük izlerim vardı.
" İnsan kusurlarıyla güzelleşir. "
Sesi tanıdığım için kafamı kaldırmadım. Chanyeol.
" Benimkiler çirkin. Çünkü çirkin bir hareketle yaptım. "
Elleri bileklerimi tuttu.
" Bu izler bile güzelliğini gizleyememiş. Şu aptal bantları takma. "
Bileklerimi dudaklarına götürdü ve öptü. Titredim. Üşüdüğümü sandım.
" Chanyeol? "
" Şşt. Bu gece istediğimi düşünüp, yapmak istiyorum. Korkmadan. "
" İçtin mi sen? "
" Tek başıma asla içmem Baek. "
Kafa salladım.
" Yemek nasıldı? "
Berbat.
" Berbat. "
Kafa salladı.
" Yoon ile buluştum."
Şaşırdım.
" Neden? "
" Söyleyeceklerim var dedi. Gittim. Barışmak istedi. "
" Sen ne dedin? "
Kahkaha attı.
" Tabi ki kabul etmedim. Baek artık severken kırılmayacağım birini istiyorum. "
Durakladı. Sanki söylemek istediği başka bir şey var gibiydi.
" Baekhyun. Ay bu geceyi terk etmeden önce yapmak istediğim bir şey var. "
" Ben ne yapabilirim Chanyeol? "
" İzin ver. "
" Neye izin vereyim? "
" Seni öpmeme. "
Az önce izin isteyen dudakları, cevap için aralanan dudaklarıma değdi. Nazikti. Ellerini boynuma yerleştirdi. İnkar edemiyorum bu hoşuma gitmişti. Ben de bir elimi bel kıvrımına diğerini bacağına koydum. İçimde tuhaf duygular oynaşıyordu. Bu an bitmesin istedim. O an içimden kayan yıldıza onu diledim. Bu an bitmesin...
