Koskoca bir ay. Belirsizliklerle dolu koca bir ay. Hayatımda çok şey değişti bu süreçte. Mesela ailem ile olan sorunları çözmüştük. Jongdae ve Minseok sık sık ziyarete gidiyorlardı onları. Onun dışında Kyungsoo ve Jongin gayet mutlulardı. Dostum bunu hak etmişti. Chanyeol ise onu haftalardır görmüyorum. Hayatım gibi düşüncelerimde değişmişti. Min Joon'u kafamdan, aklımdan tamamen çıkarmıştım. Onun boşluğunu ise Chanyeol ile doldurmuştum. Onu görmediğim her gün için içimden bir yıldız kaydırmıştım.
" Ne kadar daha içinden ağlarken, dışarıya gülümseyeceksin?"
Bir zamanlar âşık olduğum ses kulaklarıma dolduğunda kafamı salladım. Bugün onun saçma düşüncelerini duymak istemiyordum.
" Çok değişmişsin. Eskiden sorularımı cevapsız bırakmazdın."
Göz devirdim.
" Hayır Min Joon. Ben değişmedim, sadece kendimi keşfettim."
Kahkaha attı. Onun bu dengesiz halleri sinirimi bozuyordu.
" Beni cidden unuttun mu Baek?"
Şuan karşımda oturması benim için ne ifade ediyordu ki? Sanırım umrumda değildi.
" Birine sadık kalmak bu kadar zor muydu Min Joon?"
Kafasını eğdi. Cevabımı almıştım. Onun için zordu. Midemi bulandırıyordu.
" Min Joon. Lütfen bir daha karşılaşmayalım."
Ağzını bile açmasına izin vermeden arabama ilerledim.
Kalbim özlem karşısında kasılıyordu. Nefesim tutukluluk yapıyordu. Onun odasının kapısında içeri girmeyi bekleyen bir kalbim vardı. Büyük tereddütler içinde çaldım kapıyı. 'Gir' sesini duyana kadar derin nefesler aldım. Hastane kokusu hiç bu kadar güzel gelmemişti. Komutu alınca aramızdaki tek engel olan kapıyı itekledim.
" Duydum ki burada beni özleyen bir kalp varmış?"
Burukça gülümsedim. Öyle bir kalp yoktu.
" Baek? "
Ses tonuna âşığım.
" Chanyeol beni hiç mi özlemedin? Yanıma gelmeyi bırak, aramadın bile."
Kırıkça söyledim. Haklı olduğumu düşünüyordum.
" Özür dilerim Baek. Beni görmek istemediğini düşündüm."
Tam cevap verecektim ki kelimeleri boğazıma dizen bir ses duyuldu.
" Oğlum. "
Bugüne kadar severek okuduğum tüm romanların yazarı tam karşımda duruyordu. Chanyeol'ün annesi. Kadının gözleri benimle buluşunca büyümüştü.
" Byun Baekhyun? "
" Evet efendim."
" Çok şaşkınım. Ahh, oğlum onunla arkadaş olduğunu neden söylemedin bana? Sürekli yeni arkadaş edindim diyip durdun ama ismini hiç söylemedin. Tüm kitaplarını severek okudum."
Bu cümle beni çok mutlu etmişti.
" Sizin çok büyük bir hayranınızım efendim."
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
Genelde aklımla düşünen biri olamadım. Hep kalbimle düşünüp hüsrana uğramıştım. Birini aklımla sevmem gerektiğini düşünmüştüm aylar önce. Aldığım kararları tek tek uyguluyordum. Chanyeol'u aklımla sevip, kalbime uydurmuştum. Sonuç; başarılı oldum. Pişman olduğumu da zannetmiyordum.
" Baek. Bir şey itiraf etmek istiyorum fakat korkuyorum."
Chanyeol ile yine sahile gelmiştik.
" Ne düşündüğünü söylemekten asla korkma."
Ellerimi tuttu.
" Baek sana bir sır vereceğim. Seni çok seviyorum hayal prensim."
