The Nightmare

Hoofdstuk 3: Alan

Met mijn telefoon in mijn handen staar ik naar het scherm. Ik moet haar nu toch echt gaan bellen. Ik kan er niet van slapen, maar dit is een van de moeilijkste dingen die ik ga doen. Maar het moet, doe ik het niet kan ik haar niet verzekeren van veiligheid. Ondanks Damon en Stefan moet ik dit toch doen. Hopelijk houdt hij zich dan aan zijn deel van de afspraak. Ik zoek haar telefoonnummer op. Ik had gehoopt dat als ik geen contact meer met haar zocht dat hij het zou geloven, maar hij heeft duidelijk overal oren en ogen. Ik breng de telefoon naar mijn oor. Hij gaat over... en nog een keer. "Met Kaylee" klinkt haar vrolijke stem door de telefoon. Ik haal een keer diep adem. "Kaylee, het is Alan" zeg ik. "Heey, ik heb al zo lang niet meer van je gehoord, hoe is het met je?" vraagt ze. Ze is bezorgd en nu moet ik haar hart gaan breken. "Kaylee, ik kan zo niet verder. Sorry maar ik maak het uit met je" zeg ik en gelijk hang ik op. Ik wil haar stem niet meer horen. Als ik haar hoor huilen of haar gebroken hoor praten weet ik al genoeg.

Met de tranen nog steeds in mijn ogen loop ik de studio's binnen. "Heey Alan... What's up?" vraagt Gleb aan me als hij de tranen ziet. Ook Lindsay en Witney komen aangelopen. "Niks" mompel ik en ik loop door naar een lege zaal. Daar open ik mijn telefoon en scroll door de foto's. Ik zie een foto van mij en Kaylee in Disneyland. Ik geef haar een kus op haar wang en we lijken zo gelukkig. Ik zucht, ik wou dat dit het altijd kon zijn. Ik zie dat de deur van de zaal opengaat en ik zie Lindsay verschijnen. Ze gaat naast me zitten. "Mooie tijden" zegt ze als ze de foto ziet. "Linds, ik heb geen zin in medelijden. Ik moest het doen" zeg ik. Lindsay kijkt me aan. "Ik weet dat je het heb uitgemaakt, maar het mag nog wel pijn doen" zegt ze. "Linds, het doet pijn. Maar als ik het niet doe, weet ik zeker dat het nooit afgelopen is" zeg ik. Zo zitten Lindsay en ik een tijdje. "Lindsay, ik heb Kaylee geappt maar ik krijg geen antwoord terug" zegt Gleb die de zaal inloopt. Lindsay pakt haar telefoon. Ik zie wat ze intypt. "Wat als ze ook niet op mijn bericht antwoord?" vraagt ze aan Gleb. "Jenna bellen?" stelt Gleb voor. Ik knik. Ook Gleb komt bij ons zitten. We zuchten en kijken voor ons uit. "Weet je zeker dat je nu nog wel kan dansen?" vraagt Gleb aan me. Ik knik. "Ik moet haar toch kunnen vergeten, misschien dat het dansen mij helpt" zeg ik. Gleb knikt en laat me gewoon mijn gang gaan. We moeten nog voor de tour repeteren. Witney loopt de zaal telefonerend in. "Ja, Jenna ik heb het gehoord, maar we krijgen geen antwoord. We willen weten hoe het met haar gaat" zegt ze. "Ja, okay. Snap ik.... Jenna, ik geef het hier door. We proberen Alan hier nog steeds te laten onderduiken. Voorlopig weten we niks" zegt ze. Ze hangt op en kijkt me aan. "Wat" zeg ik. "Jenna heeft haar gesproken" zegt ze. "En?" vraag ik. "Ze wil alleen zijn. Jenna heeft Jaimy via messenger een bericht gestuurd en die zou het gaan regelen" zegt ze. "Daarnaast heeft ze Damon en Stefan uit het huis gezet. Ze wil helemaal geen contact meer met Amerika denkt Jenna" vervolgt ze het verhaal. "Ik heb het verpest" zeg ik. "Je hebt niks verpest" zegt Witney. "Ik heb het wel verpest! Ze wil niks meer van ons weten! Ik heb het verpest! Ze was dol op ons, ze hield van Amerika. Haar grootste droom kwam hier ooit uit!" roep ik. Ik kan het niet vergeten. Voordat de anderen het door hebben, ben ik al weg. Ik heb geen zin om onder te duiken. Het enige wat ik wil is dat Kaylee dit gaat vergeten. Dat we weer samen kunnen zijn. Maar eerst moet ik dit oplossen. Maar waar is die vent gebleven. Hij is Amerika uit gevlucht, dat is wel duidelijk. Als hij hier was gebleven dan was hij allang opgepakt. De enige plek waar hij naar toe kan gaan is Nederland. Maar dan zou het betekenen dat Kaylee nog niet veilig is. Ik zucht. Waarschijnlijk duw ik haar nu recht in zijn armen. Is dat wat ik wil? Nee, dat is het enige wat ik zeker weet. Ik wil haar bij mij. Hier en nu in mijn armen. Ik wil zorgen voor haar. Ik wil haar kusjes geven, ik wil bij haar zijn. Ik loop door. Ik hoop dat ik haar niet in zijn armen duw. Op dit moment is het niet goed voor haar dat ze in zijn val, of armen, valt.