The Nightmare

Hoofdstuk 17: Jaimy

Speciaal voor Kaylee haar vrijgezellenfeest zijn we naar Amerika gevlogen. Maar dat feestje liep ander dan gedacht. Ik hoop zo graag dat alles goed gaat met ze. We hebben ze dan wel gevonden maar alsnog. We weten nog niet of alles goed is gegaan. Maar Alan zou bellen naar de studio's als hij meer wist. "Telefoon!" roept Jenna. Ik ren naar de telefoons. We hadden ze allemaal bij elkaar gelegd. "Van wie is die?" vraagt Gleb. "Mijne!" roep ik en ik neem op. "Heey Jaimy, ik zou je bellen als we wat wisten. Ik ben helemaal gezond, we wachten nog op de uitslag van Kaylee, maar die komt zo ook wel. Dan bel ik een taxi en gaan we naar de studio toe. Zorg jij dat iedereen op de hoogte is" vraagt Alan. "Komt goed" zeg ik. Ik vertel iedereen wat er is gebeurt en zorgen we ervoor dat de danszaal klaar is voor een klein feestje. Ik pak een prikbord en hang de eerste polaroid foto op. Het is een foto van de ruimte met iedereen die heeft geholpen.

Na een tijdje komt de taxi aan. Alan helpt Kaylee uit de auto. "Wat ben ik blij met jullie" zegt Kaylee tegen ons.  Ik pak haar hand en neem haar mee naar de danszaal. "Ik moest het regelen" zeg ik. "Dankjewel" zegt Kaylee en ze geeft me een knuffel. Emma start de muziek en we vieren een feestje. Ik pak mijn polaroid camera en maakt een selfie en prik hem op het bord. Zo maak ik nog steeds meer foto's en prik ze op het bord. Kaylee komt naast me staan. "Voor alle polaroid foto's" roep ik naar haar. Ik moet wel roepen anders kom ik niet over de muziek heen. De dagen daarna volgen al gauw. We mogen naar de premiere van Dancing With The Stars. We nemen na de show afscheid van elkaar. We gaan naar het hotel om daar te slapen en ons klaar te maken. We vliegen overmorgen al weer naar huis. Ik zucht. Ik ga het missen hier. Plots voel ik dat iemand een zak over mijn hoofd trek. "Hallo! Laat me gaan!" roep ik. Ik word een busje in gegooid en hoor iemand kreunen van pijn. "Sorry" zeg ik. Na een tijdje stopt het busje. Het duurt even voordat we uit het busje worden getrokken en ergens naar binnen worden geduwd. De zak wordt van mijn hoofd getrokken. "Jaimy!" hoor ik Kaylee roepen. "Gleb!" zegt Alan. Ik knipper een paar keer en ik word in een knuffel getrokken. "Wat is dit?" fluister ik in Kaylee haar oor. De mannen die ons hebben meegenomen hebben het over een ding. Langzaam snap ik waar het over gaat. De mannen willen weten waar Pascal is. Plots verdwijnt Kaylee de keuken in. Niet veel later komen ze terug. De man heeft een kopje koffie vast. "Ben jij helemaal gestoord, of hebben ze je gehersenspoeld?" vraagt ik aan Kaylee. "Wat? Ik kan ze beter te vriend houden" zegt Kaylee. Alan geeft Kaylee gelijk. En nu moet ik zeggen dat ik daar niet veel op tegen in te brengen heb. Maar ook Gleb is niet met ze eens. Na een tijdje komt Flynn binnen. Hij blijft beweren dat hij niet weet waar Pascal is en Kaylee blijft volhouden dat het in het bos achter het penthouse is. "Kaylee heeft gelijk! Ik heb haar samen met vrienden bij het penthouse gevonden" zeg ik. Kaylee kijkt me met een dankbare blik aan. "Dus jij hebt haar daar gevonden?" vraagt de man aan me. Ik knik. De man laat Flynn door de andere meenemen en duwt dan een briefje in Kaylee haar hand. Voordat we het weten is de man ook weg. "Gevaarlijke, maar goede zet" zegt Gleb tegen ons. Alan zucht en komt bij ons staan. "Het enige dat we nu weten is dat we in de gaten zullen worden gehouden, dus Jaimy ik ben bang dat je voorlopig niet uit Amerika kan" zegt hij. Ik kijk hem aan. "Het zijn drugdealers dus ik denk dat je gelijk hebt" zegt Kaylee en ze kijkt me bezorgd aan. "Maar" zeg ik. "We hebben nog wel een logeerkamer, daar kun je wel slapen" zegt ze snel. "Ik breng Gleb even thuis" zegt Alan dan en hij gaat ervandoor. Kaylee loopt de jongens achterna en sluit de voordeur achter ze. We hebben het zo nog even over de ontvoering. Dan laat ze me de logeerkamer zien. Het is een mooi kamer. Het bed is met donkere kleuren opgemaakt. Boven het bed zit een houtenbalk met daarom heen lampjes. Het is ontzettend mooi en je kunt zien dat ze er bijna geen gebruik van maken. Sinds ze zijn verhuisd is er ook haast geen gebruik gemaakt van deze kamer. Ze slapen samen en onderhouden de boel hier prima met zijn tweeën. Ik zucht en plof op het bed. Ik app Ken dat ik voorlopig nog wel in Amerika ben want ik kan hier niet weg met die drugsdealer. Hoe graag ik ook zou willen.