IZDIRAP #Wattys2019

1*Kabus*

Öl öl öllll!!!!
Hayırrrr!!! Durr!! Bırak beniiii!!!

      İnci!! Kalk!! İncii!!!
Beni çağıran tanıdık sesin sahibi Eda' nın beni güçlüce sarsmasıyla son nefesimle çığlık atarak uyandım, o korkunç kabustan.
Bana korkulu gözlerle bakan Eda' ya sarıldım. Gözlerimden hışımla akan yaşlarımla hıçkırarak ağladım. O kadar korkunçtu ki. Göz yaşlarıma ve hıçkırıklarıma mani olamıyordum. Eda bir yandan saçlarımı okşuyor diğer yandan bana güvende olduğumu hatırlatan bir ses tonuyla

-Geçti bebeğim geçti.

Sımsıkı sardığım belinden kolarımı istemeden de olsa ayırdım. Başımı kaldırıp bana endişeyle bakan gözlerine minnetle baktım.

-Teşekkür ederim. Şimdi daha iyiyim.

Dedim. Ama hala çok korkuyordum.

-Yine aynı kabus dimi.

Evet anlamında başımı salladım. Yine aynı kabustu. Kapkaranlık duvarlar. Boğazıma yapışan bir el. Boğulan ben. Hıçkırıklar içinde ağlayan ben. Hep aynı şeyler.

-O beyinsiz doktorun verdiği ilaçlarda hiç işe yaramıyor. Bu adamlar boşuna mı okuyor onca sene ya!

Diyerek üç gün önce birlikte gittiğimiz psikoloğa isyan etti en yakın arkadaşım.
Boş boş 15 dakikadır baktığım duvardan gözlerimi ayırarak sitem eden kahverengi gözlerle buluşturdum mavi gözlerimi.

-Eda napacam ben. Çok korkuyorum.

Artık dayanamıyordum. Yaklaşık 8 gündür aynı rüyayı görüyorum. 18. Yaş günümü kutladığım günden beri her gece her gece. Artık gerçekten çok korkuyorum.

-Bak inat etme İnci. Gel Mete nin dediği büyücüye bir gidelim. Belki o bize yardım eder ha.

Mete Eda nın sevgilisi. Ve benimde çocukluk arkadaşım. Biz Meteyle birlikte büyüdük. İkimizde yetimhane çocuğuyuz. Ben annemi babamı hiç görmedim. Tanımadım. Hatta annem babam var mı diye çok sorguladım. Ama olmalıydı dimi. Her çocuğun anne babası vardır. Ama benim yok. Neyse alıştımda bu duruma zaten. Mete ninde babası o küçükken ölmüş. Anneside başka bir adamla evlenmiş. Evlendiği bok kafalı adamda Meteyi istememiş. Mete bizim yetimhaneye geldiğinde 6 yaşındaydı. Çok iyi hatırlıyorum hergün ağlardı. Onun için yetimhaneye alışmak çok zor oldu.
Edayla ise lisedeyken tanışdım.Orta boylu uzun kumral saçlı ve kocaman kahverengi gözleriyle o okulun en güzel kızıydı. Tabi can kankam Mete de uzun boylu esmer kara kara gözüyle lisedeki bütün kızların aklını alırdı. Lisenin bu iki lideri tabiki sevgili olmalıydı dimi. Ama gerçekten Edayla Mete birbirini çok seviyordu. Sadece ikiside birbirine açılamıyordu. Birbirlerine açılmak yerine sürekli didişirlerdi. Ah o eski günler!!

-Kız İnci sen beni müsayit yerinle mi dinliyorsun!!

Edanın cırlamasıyla daldığım maziden hızlıca sıyrıldım.

-Başka çare yok gibi. Meteyi arada söylesene gidelim yarın.

Eda Meteyi aramak için telefonuna sarıldığı sırada telefon çaldı.

-Aaa Aşkım ya!!! Kalp kalbe karşıymış yaa!!

   Diye mutluluk çığlığı atarak açtı telefonu. Attığı sevinç çığlığından anladığım kadarıyla Mete aradı.
O telefonu alıp çığlık çığlığa öbür odaya giderken. Ben azıcıkda olsa günlerdir uyuyamadığım uykuyu uyumak dileğiyle yatağıma gömüldüm. Yatağıma gömülmeden önce komodinde duran saatime baktım. Saat gece 4 e geliyordu. 8 gündür hep aynı saatlerde görüyordum bu lanet olası kabusu. Bunu yeni fark etmenin verdiği korkuyla Metenin bana 18. Yaş gününde aldığı büyük beyaz ayıma iyiceman sarılarak uyumayı diledim. Sadece uyumayı.