Near at Heart

CHAPTER 1

My parents decided to fly back to Philippines the day I just finished my secondary level. Weve been living in San Diego, California for almost 17 years. I grew up here. I had my circle of friends here. And I met the person who tamed and wrecked me for the first time here in California.

My mom and dad disagreed when I told them that I wanted to study in the Philippines. Even my siblings are against it. They wanted me to continue my tertiary level here in California but I dont want to. I want to escape from pain. At last, they all agreed. Well, its me! Their baby, their princess. I can get what I want and they will give me what I wish for.

--

Kasalukuyan kaming nakaupo dito sa Airport habang hinihintay ang flight namin papunta sa pilipinas. Nasa kabilang seat sina mom and dad and busy na nag-uusap. Si kuya naman ay kavideocall ang 2 years girlfriend niya. Napairap nalang ako. How did their relationship worked out like that? Duh, his girlfriend is in the Philippines while my brother is in California. Theyre miles away so how could they even handle it? Well, kuya never let us meet her girl. Hindi namin siya kilala and hindi naman alam ang name niya. But he promised that he will invite the girl once we get there. Si ate? Katabi ko at busy sa pagkalikot sa phone niya. Social media addict, just like me. Ate Abbie doesnt have a boyfriend. Naging mailap siya sa lalaki since her ex-lover cheated on her. Bitter din kami pareho sa lovelife ni kuya. Kami ni ate ang madalas na magkasundo sa lahat ng bagay. Kami din ang super close sa isat isa. Kuya is like dad, very strict and over protective lalo na sa amin ni ate. Kapag sinabi niyang huwag kang umalis ay hindi ka talaga pwedeng umalis. You will never like him to get angry. Hes a devil! Uhm, my sister is 20 years old already. Yes, 3 years ang tanda niya sakin. Ate Abbie is a nice and kind lady. Shes very sweet too. Unlike kuya, she is an angel.

Bumalik na si kuya sa pagkakaupo sa tabi ni ate. Siguro tapos na siyang magpaalam sa girlfriend niya.Hmm, I bet whos that lucky girl is. Naisipan ko naman na sumandal sa balikat ni ate pero napaayos ako ng upo nang biglang may pumasok na katanungan sa isip ko. What does Philippines look like? Is it like California too? Malamig din ba doon? Tumingin ako kina ate at kuya. Buti pa sila ilang beses nang nakapunta dun.

"Umuulan din ba ng snow sa pilipinas? Is it cold there?" 

tanong ko sa kanila na agad nagpatigil sa kanilang ginagawa. Nakatingin sila na parehong nagpipigil ng tawa. Whats wrong? I just asked. Hindi na napigilan ni ate ang tawa niya kaya naman tuluyan na siyang napahalakhak. Samantalang si kuya naman ay pinilit na magsalita.

"Youre funny li'l sis. Kasalanan to nila mommy at hindi ka man lang pinatapak sa pilipinas." 

Sabi ni kuya habang tumatawa. Nanatili akong nakatingin sa kanila at naghihintay ng sagot sa tanong ko.

"Baby sis hindi naulan ng snow sa pilipinas." 

Maluha-luhang sabi ni ate dahil sa kakatawa niya. Sobrang pula na rin ng mukha nila dahil sa pagtawa.

"Dapat kasi sinama mo siya nung huling bisita mo dun eh, Kuya. Marami ka naman nang ipon. Kaya mo namang sagutin ung plane ticket namin ni bunso kapag."

 Dagdag pa ni ate. Hmp! Oo nga dapat sinama kami ni kuya para naman hindi ako nai-ignorante sa bansang yun. Hayyst! Ang kuripot talaga ni kuya kahit kailan.

"Nah! Hindi pwede Alex. Nakalaan sa kasal naming yun." Si kuya habang nakangisi. W-wait, WHAT? Anong kasal? Lumingon ako sa kanya na puno ng pagtataka.

"Ayy ganun ba oka—WHAT?!!" halatang nagulat din si ate.

"No,no Jasper. Thats a very wrong decision. How could we allow you to marry a woman we never met in person. Hindi! Hindi kami payag!" iiling-iling na sabi ni ate. Nagsalita na rin ako.